Ανακοίνωση για τις πυρκαγιές

Χωρίς να έχουν περάσει ούτε 2 χρόνια από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 σε Πάρνηθα και Ηλεία, γίναμε ξανά μάρτυρες μιας απέραντης έντασης και έκτασης περιβαλλοντικής τραγωδίας, αυτή τη φορά δίπλα στο κέντρο της Αθήνας. 170.000 στρέμματα καμένου δάσους, εκατοντάδες σπίτια στις φλόγες περιγράφουν με το χειρότερο τρόπο την καταστροφή. Μια τέτοιας εκτασης καταστροφή δεν μπορεί να οφείλεται σε «μεμονωμένα περιστατικά», ούτε στα «εύφλεκτα πεύκα», όπως προσπάθησε να μας πείσει ο ίδιος ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης που δεν ήταν μόνο αμέτοχος παρατηρητής της πυρκαγιάς, αλλά ίσα – ίσα αποτέλεσε τον κύριο ηθικό αυτουργό και πολιτικό υπεύθυνο.

Η καταστροφή αμέτρητων εκτάσεων με στόχο την περαιτέρω εκμετάλλευσή τους ( βλ Παρνηθα ) εντάσσεται στην προσπάθεια του αστικού συστήματος για απαλλωτρίωση της φύσης και άντλησης πόρων από αυτήν:

Η προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 24 του Συντάγματος. Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων μετά από κάθε φωτιά σε οποιαδήποτε περιοχή. Η δημηιουργία ΧΥΤΑ στο Γραμματικό, τα μηχανήματα δημιουργίας των οποίων προστάτευαν τα πυροσβεστικά αντί για τα φλεγόμενα σπίτια στις διπλανές περιοχές. Η έλλειψη υποδομών, προσωπικού και εκπαίδευσης για τη φύλαξη και πυρόσβεση των δασών, με αποτέλεσμα φαντάροι να επιστρατεύονται γι’ αυτό το σκοπό, με κίνδυνο της ζωής τους. Η έλλειψη πυροσβεστικών, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση αγοράζει εκτοξευτήρες νερού για καταστολή των διαδηλώσεων! Η προσπάθεια τσιμεντοποίησης όλης της Αθήνας (καταστροφή πάρκων, αυτοκινητόδρομοι στον Υμηττό, παράδοση δασικών εκτάσεων για το χτίσιμο οικιών αξιωματούχων του στρατού). Αυτή ακριβώς η έλλειψη πρόληψης, πυρόσβεσης και στήριξης των πληττόμενων δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων λανθασμένων αποφάσεων, αλλά του ίδιου του ρόλου της κυβέρνησης ως «βοηθού» της ανάπτυξης ιδιωτικής πρωτοβουλίας στα καμένα (οικοδόμηση, ΧΥΤΑ κλπ.).

Σε αυτές τις συνθήκες, οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης μάλλον μαρτυρούν την ανεπάρκειά της.

Το ΠΑΣΟΚ, λειτουργώντας ως αυριανή κυβέρνηση, φορτωμένο με το βάρος των πυρκαγιών επί των ημερών του, έπαιξε με τον καλύτερο τρόπο το ρόλο μιας «υπεύθυνης δύναμης» που ωστόσο σε τίποτα δε διαφοροποιείται από τη ΝΔ, παρά στις λαϊκίστικες εξαγγελίες για πρόσκαιρα μέτρα στήριξης των πληττόμενων (που, όπως και το 2007, ποτέ δε θα πραγματοποιηθούν). Το μόνο που απασχολεί το ΠΑΣΟΚ είναι μάλλον το πώς θα εκμεταλλευτεί καλύτερα τις καμένες εκτάσεις με τη σειρά του. Το ΚΚΕ, παρά τον καταγγελτικό του λόγο, το μόνο που πρότεινε είναι «συζήτηση του θέματος στη βουλή», «ξεχνώντας» τον ηθικό αυτουργό και κατηγορώντας την κυβέρνηση μόνο για ανεπαρκή διαχείριση της κατάστασης. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο ΣΥΝ, καλούσε σε «σύγκληση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών», θεωρώντας ότι θα λύσει το πρόβλημα αν βρεθεί στο ίδιο τραπέζι συνεννοήσης με τους ίδιους τους υπεύθυνους για την καταστροφή.

Επειδή λοιπόν η επίσημη αντιπολίτευση μάλλον στερείται βούλησης για την ανάδειξη των ενόχων και γιατί αποτέλεσμα και δικαίωση δεν μπορεί να υπάρξει μέσα από διαφημιστικές φιλανθρωπίες και βουβές διαμαρτυρίες, αλλά από κινηματικές διεργασίες και πρακτικές, πρωτάσσουσε ως αναγκαία την απάντηση του μαζικού κινήματος, εργατικού και νεολαιίστικου, που μόνο αυτό μπορεί να εκφράσει τη λαϊκή αγανάκτηση και οργή με όρους αυτοοργάνωσης και αυτενέργειας. Προωθούμε τη λογική που στο παρελθόν κατάφερε τη ματαίωση της αναθεώρησης του άρθρου 24, την προστασία τοπικών πνευμόνων πράσινου στις γειτονιές, με μαζικές διαδικασίες. Ειδικά ως γενιά των φοιτητικών κινητοποιήσεων του ’06-’07 και του Δεκέμβρη, δεν μπορεί παρά να παλέψουμε με κινηματικούς όρους απέναντι στην καταστροφή του περιβάλλοντος από την ίδια πολιτική που μας στερεί το δικαίωμα σε εκπαίδευση, εργασία, και καταστέλλει τα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Την πραγματική απάντηση σε αυτούς που μαυρίζουν τα δάση την ζωή και το μέλλον μας, σε αυτούς που όλο το καλοκαίρι μόνη έννοια είχαν τα πογκρόμ μεταναστών, την αναγνώριση των ΚΕΣ κ.ά., θα την δώσει ο καυτός χειμώνας που τους ετοιμάζουμε.