Τι έγινε στην Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 21/10

Σε μια περιοδο που η δημοσια και δωρεαν εκπαιδευση μπαινει παλι στο στοχαστρο απο την κυβερνηση του ΠΑΣΟΚ, η σταση και η απαντηση του του φοιτητικου κινηματος καθε αλλο παρα παθητικη θα επρεπε να ειναι. Την στιγμη που αναγνωριζονται τα κολλεγια και φερνουν την ιδιωτικη εκπαιδευση απο την πισω πορτα, την στιγμη που επιχειρειται η νεκρανασταση της ΕΦΕΕ, την στιγμη που και μεσα στην σχολη αλλαζει αρδην ο τροπος φοιτησης (Ν+3, οριο απουσιων) επιχειρηθηκε να γινει γενικη συνελευση προκειμενου να συζητηθουν ολα αυτα και να παρει αποφαση ο συλλογος.

Δυστυχως ομως εμελε να εχει την ιδια καταληξη που εχουν οι συνελευσεις τους τελευταιους 6 μηνες στο Γεωπονικο αφου ιδια παραμενουν τα αιτια, ιδιοι ειναι και οι υπευθυνοι...

Πρωτος υπευθυνος για την μη διεξαγωγη γενικης συνελευσης ειναι το αντιδραστικο μπλοκ πρυτανειας-καθηγητων που πεισματικα και με καινουργιες δικαιολογιες καθε φορα αρνουνται να αναβαλλουν τα εργαστηρια για να ερθει κοσμος στο αμφιθεατρο. Αυτος ειναι αλλωστε και ο ρολος τους, ο ρολος δηλαδη της καταστολης των μαζικων "απο τα κατω" διαδικασιων που τοσες φορες εχουν μπλοκαρει τα επιχειρηματικα τους σχεδια.

Για αλλη μια φορα η ΔΑΠ ελαμψε δια της απουσιας της. Αυτες οι διαδικασιες δεν ειναι μονο αντιθετες με την αντιληψη της αλλα ειναι αυτες που εδω και χρονια την εχουν στησει με την πλατη στον τοιχο. Τι θα μπορουσε αλλωστε να μας πει για τα ιδιωτικα πανεπιστημια και την καταστολη οταν η ΝΔ ειναι αυτη που εστρωσε τον δρομο στο ΠΑΣΟΚ(αρθρο 16, νεες αστυνομικες ομαδες, Ν. Πλαισιο...) Τι να πει για το φοιτητικο κινημα που απειρες φορες εχει προσπαθησει να το καταστειλει(Δεκεμβρης, κινητοποιησεις 06-07 κλπ).

Η ΠΑΣΠ απο την αλλη προσπαθησε να μας πεισει πως πασχει απο σχιζοφρενεια. Από την μια στο αμφιθεατρο ελεγε ποσο πολυ "αγαπαει" τις συνελευσεις και απο την αλλη εδιωχνε διακριτικα τα μελη της. Προσπαθησε αλλα δεν μας επεισε. Δεν μας επεισε γιατι η σταση της με το να μην κανει καμια κινηση για την εμπλοκη κοσμου στην γενικη συνελευση περα απο το να φερει τα μέλη της, η προταση στο πλαισιο για "συναντηση" με τον πρυτανη για το 1/5 στα εργαστηρια, η μουγκα για την καταστολη και η υπεκφυγη ξεκαθαρης απαντησης για τα ΚΕΣ, δειχνει ξεκαθαρα πως η ΠΑΣΠ εχει βαθεια μεσα της την αντιληψη της υποταγης και του ξεπουληματος (να μην ξεχναμε πως ειναι και παραταξη του ΠΑΣΟΚ). Ειναι χυδαιο η δυναμη που κατεστειλε μαζι με την ΔΑΠ τις κινητοποιησεις του Δεκεμβρη, που ταυτιζει τις γενικες συνελευσεις με τα οργανα συνδιοικησης και που αποτελει πατερα της αξιολογησης να μιλαει για φοιτητικο κινημα. Μάλλον κρυβει πως το μονο φοιτητικο κινημα που ουσιαστικα επιθυμει ειναι αυτο που βαραει προσοχη στις ορεξεις της εκαστοτε κυβερνησης(βλεπε ΕΦΕΕ).

Δυστυχώς την στάση της απέναντι στις γενικές συνελεύσεις δεν άλλαξε η ΠΚΣ που έχει πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την διάλυση και υποβάθμηση αυτών. Εδώ και δύο χρόνια όχι μόνο δεν έχει σχέδιο για το φοιτητικό κίνημα και το τσάκισμα της επίθεσης στην παιδεία, αλλά επιχειρεί την καταστρατήγηση του μέσα από την έντονη προσπάθεια ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ. Ας βάλουμε όμως τα πράγματα στην σειρά: Σε ΔΣ που καλείται από τον ΑΝΑΧ υπογράφει για γενική συνέλευση την Τετάρτη. Την επόμενη μέρα καλεί σε δικιά της εκδήλωση ( επιτροπή αγώνα ) για την Τετάρτη και καλεί σε συνέλευση την Πέμπτη, την μέρα πανεκπαιδευτικού συλλαλητήριου. Ο μοναδικός λόγος που πάτησαν το πόδι τους στην συνέλευση ήταν για να την διαλύσουν. Αφού λοιπόν μπήκαν, άρχισαν να αποκαλούνε τον ΑΝΑΧ πολιτικό συνεχιστή του ΠΑΣΟΚ επανελλημένα. Όταν προσπαθήσαμε να βάλλουμε φρένο στην λασπολογία και τον παραλογισμό τους, μέλος τους ξεκίνησε επίθεση προς εμάς. Με αυτήν την προμελετημένη της στάση η ΠΚΣ έδωσε για μια ακόμη φορά πάτημα στην απαξίωση των γενικών συνελεύσεων και του πολιτικού διαλόγου που μέσα σε αυτές γίνεται.

Υπερασπιστές των γενικών συνελεύσεων μπορεί να αυτοαποκαλούντε πολλοί. Το τι πραγματικά είναι όμως το έχουν αποδείξει και θα αποδείξουν και στο μέλλον. Την απάντηση σε αυτούς που βάζουν τα μικροκομματικά τους συμφέροντα πάνω από το φοιτητικό κίνημα, την απάντηση σε αυτούς που αντιμετωπίζουν τις γενικές συνελεύσεις σαν πασαρέλα παρατάξεων, την απάντηση σε όσους προσπάθούν να απαξιώσουν τις διαδικασίες έκφρασης της θιγόμενης πλειοψηφίας στις σχολές, θα την δώσουν οι ανάγκες και τα δικαιώματά μας. Όπως στο κίνημα του αρ. 16 και του νόμου πλαίσιο, όπως τον Δεκέμβρη.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΕΕ

«Μετά από αρκετά χρόνια αδράνειας και απαξίωσης της ΕΦΕΕ (Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος), υπήρξε κατ’ αρχήν συμφωνία από τις φοιτητικές παρατάξεις των ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΑΡ.ΕΝ, για να ξεκινήσει η διαδικασία για τη σύγκληση του ανώτατου οργάνου του φοιτητικού συνδικαλιστικού κινήματος(...)Σήμερα το φοιτητικό κίνημα στέλνει ένα πρώτο μήνυμα ενότητας και αλληλεγγύης, παραμερίζοντας τα λάθη και τα εμπόδια του παρελθόντος, δίνουμε μια προοπτική ενότητας μέσα από την κατ’ αρχήν σύγκληση της Τεχνικής Γραμματείας για την διοργάνωση του Πανσπουδαστικου Συνεδρίου.

Απόσπασμα από το Δελτίο Τύπου της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την διεξαγωγή Πανσπουδαστικού Συνεδρίου. Οκτώβρης 2009

Η εκλογή του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση, μία συνταγή προετοιμασμένη εδώ και καιρό, αποτελεί πλέον πραγματικότητα. Το κεφάλαιο μπροστά στην κρίση του προσπαθεί να βρει ένα βηματισμό για να την υπερβεί, ένα βηματισμό που περνά και μέσα από τη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, από την υπέρβαση της κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης ,που όξυνε και η εξέγερση του Δεκέμβρη, και από το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, υπό τον φόβο μάλιστα νέων κοινωνικών εκρήξεων. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσει στον ίδιο δρόμο που χάραξε η ΝΔ, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου υπό τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Οι πρώτες της κινήσεις, παρά τη φιλολογία για το πρόγραμμα των 100 ημερών είναι ενδεικτικές: Ήδη στα Εξάρχεια και στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου έχει ριζώσει η παρουσία των «πραιτόρων» που υπό την εξουσιοδότηση του περιβόητου υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» προχωρούν σε πογκρόμ ενάντια στη νεολαία και σε πολιτικές συλλογικότητες. Ο θάνατος ενός ακόμα μετανάστη από την αστυνομική βία δένει σημειολογικά απόλυτα με τις συνεχιζόμενες διώξεις σε βάρος των μεταναστών. Ταυτόχρονα η νέα κυβέρνηση αναστέλλει τις προσλήψεις στο πρόγραμμα διδακτικής στήριξης και δεν ικανοποιεί στο ελάχιστο τα αιτήματα των λιμενεργατών που συνεχίζουν την απεργία. Την εκπροσώπηση της νέας κυβέρνησης έχει αναλάβει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Θ. Πάγκαλος με την περιώνυμη αντικομουνιστική και αυταρχική ρητορεία του. Η επιδίωξη για ενίσχυση της αντιλαϊκής – αντεργατικής πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης είναι ιδιαίτερα σαφής.

Μια εβδομάδα μετά τις βουλευτικές εκλογές αλλά και μερικές μέρες μετά την πραξικοπηματική χορήγηση των 33 αδειών λειτουργίας στα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών από τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, οι προθέσεις της κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης γίνονται ξεκάθαρες ενώ η τοποθέτηση της Α. Διαμαντοπούλου στο Υπουργείο Παιδείας (γνωστής για τη συνεπή της στάση στη στήριξη του συνόλου της αντι – εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και καταστολής των νεολαιίστικων αγώνων της προηγούμενης περιόδου), δεν είναι καθόλου τυχαία. Το «πάγωμα» της αδειοδότησης των κολεγίων όχι μόνο δε σημαίνει απόσυρση των αδειών αλλά στρώνει το έδαφος για τη θέσπιση ενός νέου νόμου για τα ΚΕΣ, δήθεν πιο αξιοκρατικού και για τη δημιουργία «δημόσιας αρχής πιστοποίησης και ελέγχου των κολεγίων» για την προώθηση του αντιδραστικού νόμου για την αξιολόγηση. Αν συνυπολογίσει κανείς τη διακηρυκτική τοποθέτηση Παπανδρέου για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, καθίσταται σαφές ότι το μέτωπο της εκπαίδευσης παραμένει ενεργό. Την ίδια στιγμή, ο νέος νόμος – πλαίσιο παραμένει ενεργός και επιχειρείται να εφαρμοστούν από διάφορες συγκλήτους και οι διατάξεις του σε σχέση με τους αντιδραστικούς εσωτερικούς κανονισμούς (διαγραφές φοιτητών, ποινικοποίηση καταλήψεων, κατάργηση ασύλου, πιστωτικές μονάδες, αντιδραστικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών κλπ). Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ προχωράει στην ανασύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και την προκήρυξη του στημένου διαλόγου, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή «συναίνεση» στη «μητέρα όλων των μαχών», την παιδεία, όπως δήλωσε και η νέα υπουργός.

Σε αυτό το φόντο και πριν ακόμα καλά ανοίξουν οι σχολές τίθεται το ζήτημα της διεξαγωγής του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου για τη συγκρότηση της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος (ενός οργάνου που εδώ και δεκαπέντε χρόνια παραμένει ανενεργό) τέσσερις μόλις μέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές. Η συναίνεση όλων των καθεστωτικών δυνάμεων για το ζήτημα και η βιασύνη τους για επίσπευση των διαδικασιών σε νεκρό πολιτικό χρόνο πριν ακόμα γίνουν οι πρώτες Συνελεύσεις των Συλλόγων, αναδεικνύει σαφείς πολιτικές στοχεύσεις. Το ΠΑΣΟΚ με τον αέρα της «αλλαγής» των εκλογών μπαίνει δυναμικά στη χάραξη επιθετικής πολιτικής και στο χώρο της εκπαίδευσης. Το υπουργείο θα προσπαθήσει να βρει έναν προνομιακό συνομιλητή από πλευράς φοιτητών στα πλαίσια του «διαλόγου» και του ΕΣΥΠ, πριν ακόμα τεθούν τα πολιτικά ζητήματα στους συλλόγους. Τέτοιος συνομιλητής σίγουρα δεν είναι οι Γενικές Συνελεύσεις, οι Συντονιστικές Επιτροπές, το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, μορφές οργάνωσης που το ίδιο το κίνημα υιοθέτησε, στο πλαίσιο του νικηφόρου αγώνα διαρκείας που διεξάγει τα τελευταία χρόνια.

Στα διαπαραταξιακά μαζέματα για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ καμία από τις υπόλοιπες παρατάξεις δεν άρθρωσε πολιτικό λόγο γύρω από αυτή την επιλογή παρά τις εγκλήσεις, ενώ δεν υπήρξε καμία τοποθέτηση σε σχέση με το πολιτικό πλαίσιο και τους όρους διεξαγωγής του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου. Με βάση αυτή την πραξικοπηματική πρακτική φάνηκε ότι υπάρχει «από τα πάνω» συμφωνία για να προχωρήσουν εν κρυπτώ και άνευ όρων οι διαδικασίες του. Η βιασύνη όλων των παρατάξεων να διευθετήσουν το ζήτημα της κοινής καταγραφής των εκλογικών αποτελεσμάτων στα οποία δεν έχουν καταλήξει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και αποδοχής κατά συνέπεια εξόφθαλμων φαινόμενων νοθείας σε πολλούς συλλόγους, καταδεικνύει τις προθέσεις τους.

Η Νέα Δημοκρατία επί τρία χρόνια αποτέλεσε τον οδοστρωτήρα που πήγε να σαρώσει τα πάντα στο χώρο της εκπαίδευσης. Οι ανυποχώρητοι και ανειρήνευτοι αγώνες της νεολαίας επέφεραν τεράστια πλήγματα στην απρόσκοπτη προσπάθειά της ως κυβέρνησης στις αντιμεταρρυθμίσεις και συνέβαλαν στην πτώση της. Στο χώρο των πανεπιστημίων η ΔΑΠ ήταν πάντα απέναντι στο μαζικό, μαχητικό φοιτητικό κίνημα και με τις θέσεις και τις πρακτικές της τάχθηκε στο πλάι των αντιδραστικών Υπουργών Παιδείας της ΝΔ, βάζοντας πλάτες στην εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο στις σχολές. Η ΔΑΠ συνεχίζει να στηρίζει την πολιτική των αναδιαρθρώσεων μακριά από τα ενοχλητικά αμφιθέατρα των Φοιτητικών Συλλόγων μέσα από αποστειρωμένες από το κίνημα διαδικασίες. Η κυβερνητική πλέον ΠΑΣΠ κρατούσε πάντα αντίστοιχη στάση με αυτή της ΔΑΠ – παρά τις «αντιπολιτευτικές» κορώνες και το «αριστερό» προσωπείο που κατά διαστήματα έβγαζε – και στην παρούσα συγκυρία θέλει να είναι βοηθός στο σχέδιο του ΠΑΣΟΚ για το στήσιμο ενός προσχηματικού διαλόγου μέσω του ΕΣΥΠ – στο οποίο χωρά με ακρίβεια ένα όργανο που επιχειρείται να συγκροτηθεί με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά κόντρα στα κεκτημένα του κινήματος. Βαρύτατες ευθύνες φέρουν και οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ στα πανεπιστήμια. Το ΚΚΕ παρά την πτώση του στις βουλευτικές εκλογές και τα χαμηλά ποσοστά που κατέγραψε ιδιαίτερα στη νεολαία, επιμένει στο δρόμο της στείρας καταγγελίας και όχι του ανυποχώρητου αγώνα, στο δρόμο της αυτο – αναφορικότητας στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Ο φόβος του μπροστά στη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος εκφράστηκε με την ανοιχτή καταγγελία της εξέγερσης του Δεκέμβρη και των αγώνων της νεολαίας αφήνοντας στο απυρόβλητο την τότε κυβέρνηση. Στο χώρο των πανεπιστημίων μετά τη χρεοκοπία της πολιτικής του πρότασης ξαναθυμάται την «ανασυγκρότηση των μορφών οργάνωσης του φοιτητικού κινήματος». Ο ΣΥΡΙΖΑ και η παράταξή του στο πανεπιστήμιο πιστοποιεί τη δεξιά του στροφή με μία σειρά κινήσεων. Η αποδοχή όψεων του νέου νόμου – πλαίσιο και η αλλαγή της στάσης του στην ΠΟΣΔΕΠ επιβεβαιώνουν αυτή τη στροφή. Οι πιέσεις που τους άσκησαν τα αστικά επιτελεία για τη διακηρυκτική τους στήριξη στα κινήματα της νεολαίας αποδίδουν τους πρώτους καρπούς. Σε αυτά τα πλαίσια, στόχος των δυνάμεων της επίσημης αριστεράς είναι να μπουν αναχώματα στη συγκρότηση ανατρεπτικών κινητοποιήσεων, που ή δε θα μπορούν να ελέγξουν και να οριοθετήσουν είτε να καρπωθούν κοινοβουλευτικά. Επί του πρακτέου, δίνουν λευκή επιταγή σε ΠΑΣΠ και ΔΑΠ για τη συγκρότηση της ΕΦΕΕ, συνηγορώντας στα σχέδια της κυβέρνησης για εύρεση επίσημου συνομιλητή από την πλευρά του φοιτητικού κινήματος.

Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση καταγγέλλει σκληρά και αποφασιστικά τις μεθοδεύσεις για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ, στην κατεύθυνση παραχάραξης της πολιτικής τοποθέτησης του φοιτητικού κινήματος και κόντρα στα κεκτημένα του. Το φοιτητικό κίνημα είχε, έχει και θα έχει το αυτονόητο δικαίωμα να επιλέγει αυτό τις μορφές οργάνωσης του, ενάντια σε λογικές που θέλουν οι παρατάξεις να αποφασίζουν στο παρασκήνιο στο όνομα των φοιτητών. Θα βρουν μπροστά τους Φοιτητικούς Συλλόγους και τις Γενικές τους Συνελεύσεις για μία νέα νικηφόρα εμφάνιση του κινήματος, ενάντια στις επιδιώξεις της νέας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, τη συναίνεση της ΝΔ και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που θα θέσουν στο προσκήνιο τις ανάγκες των φοιτητών και της νεολαίας. Τα πραγματικά ζητήματα που απασχολούν τους φοιτητές θα τεθούν σε νέους γύρους Γενικών Συνελεύσεων και δε θα λυθούν σε καμία συμφωνία κυρίων στα παρασκήνια. Εμείς θα παλέψουμε για τη συγκρότηση και έκφραση του φοιτητικού κινήματος στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων των Φοιτητικών Συλλόγων. Ακυρώνουμε στην πράξη τη συμφωνία σιωπής των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ – ΠΚΣ – ΑΡΕΝ. Το ίδιο το κίνημα θα πει στους δρόμους την τελευταία λέξη, ενάντια σε όσα ετοιμάζουν για εμάς χωρίς εμάς, ενάντια στα ΚΕΣ και στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Είναι η ώρα να δείξουμε ότι δε χρωστάμε και δε θα δώσουμε περίοδο χάριτος σε κανέναν.

«Το ορμητικό ποτάμι των φοιτητικών καταλήψεων πλημμυρίζει ξανά τους δρόμους διαψεύδει περίτρανα όσους πίστεψαν πως το καυτό δίμηνο των κινητοποιήσεων του Μάη - Ιούνη ήταν μπόρα και πέρασε. Κόντρα στο ασφυκτικό συναινετικό σκηνικό που στήνει σύσσωμο το αστικό μπλοκ εξουσίας και πιάνοντας το νήμα της ηρωικής απεργίας των δασκάλων και των μαθητικών καταλήψεων συγκρούεται ξανά με τις επιλογές της κυβέρνησης, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ε.Ε., σπάει τη βιτρίνα της συναίνεσης του επίσημου πολιτικού σκηνικού(...) Να διαμορφώσουμε ενιαία την πάλη μας μέσα από τη λειτουργία των ανοιχτών Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης για την συμμετοχή και την λήψη αποφάσεων για την οργάνωση της υλοποίησης των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων, δεσμευόμενες αποκλειστικά και απόλυτα στην βάση του πλαισίου της ΓΣ, θα ελέγχονται και θα λογοδοτούν στις Γενικές Συνελεύσεις. Καθώς και του Ανοιχτού και Ενιαίου Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων το οποίο θα πρέπει να αποτελεί για κάθε πόλη αλλά και πανελλαδικά το κέντρο του αγώνα, τον άξονα ενιαίας δράσης του κινήματος και της προώθησης της πάλης, τον χώρο συνδιαμόρφωσης για το κίνημα στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, οι οποίες τελικά έχουν την ευθύνη για τις επιλογές που θα πρέπει να παρθούν.»

Απόσπασμα από το Πανελλαδικό Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων, με τη συμμετοχή σχεδόν όλων των συλλόγων πανελλαδικά και όλων των δυνάμεων της Αριστεράς. Γενάρης 2007

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ Ή ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ… ;

Οι εξεταστικές του τελευταίου χρόνου, πέρα από τα μαθήματα που μας άφησαν στην πλάτη, κάθε άλλο παρά αισιόδοξους για το φοιτητικό μας παρόν και μέλλον μας αφήνουν. Η πρυτανεία μαζί με τους καθηγητές (και τις ευλογιές ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) έχουν βαλθεί να μας ξετινάξουν, να μας μετατρέψουν σε άβουλα όντα που δεν θα βγάζουν άχνα αλλά θα γίνονται έρμαια κάθε φορά στις ορέξεις του αντιδραστικού μπλοκ πρυτανείας-καθηγητών…

Η κατάσταση λοιπόν που έχει διαμορφωθεί και στην οποία αναφερόμαστε είναι κατ αρχάς η μείωση πλέον της εξεταστικής σε διάρκεια και η μείωση των μαθημάτων που πλέον μπορούν να δοθούν σε κάθε εξεταστική(Ν+3). Μια αλλαγή που στην ουσία αποτελεί εφαρμογή του Ν. Πλαίσιο που στα πλαίσια λειτουργιάς του επιχειρηματικού πανεπιστημίου θέλει να διαμορφώσει τους αποφοίτους ώστε να έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προκειμένου να είναι χρήσιμοι για την αγορά εργασίας και την εργοδοσία. Στοχεύουν έτσι στην εντατικοποίηση των φοιτητών, στην διαμόρφωση ενός ασφυκτικού πλαισίου σπουδών και ζωής χωρίς περιθώρια αντίδρασης, χωρίς καθόλου ελεύθερο χρόνο και σκότωμα κάθε δημιουργικότητας, όρεξη για ενασχόληση με τα κοινά και αγώνα και πολλά άλλα. Είναι πραγματικά αδιανόητο σε μια σχολή με 120 μαθήματα, σε κάθε εξεταστική να έχεις το δικαίωμα να δώσεις το πολύ 18 και ένα χρονικό περιθώριο μόνο 3 άντε το πολύ 4 εβδομάδων αν δεν πέφτουν 2-3 την ίδια μέρα. Στην ουσία μας λένε: «Σκάσε και διάβαζε….» για να μας και αργότερα πιο εύκολα «Σκάσε και δούλευε…»

Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο αυτά…. Πλέον σχεδόν σε όλα τα μαθήματα χρησιμοποιούνται κόφτες για το σήμα των κινητών και σε συνδυασμό με την επίδειξη δύναμης και εξουσίας από τους καθηγητές κάθε άλλο παρά εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί πλέον η εξεταστική… όσον αφορά τον κόφτη λοιπόν, πέραν του ότι δεν γνωρίζουμε την επίπτωση του μηχανισμού στην υγεία μας, δεν είναι δυνατόν να μας αντιμετωπίζουν λες και είμαστε κρατούμενοι φυλακών. Η λύση για την αποτροπή κάποιου που κάνει σκονάκι(και δεν είναι η μειοψηφία…) δεν είναι να του επιβάλεις να δίνει εξετάσεις σαν να τον ανακρίνει η γκεστάπο. Το πρόβλημα ίσως να μην είναι το ότι είμαστε όλοι χαραμοφάηδες και καλοπερασάκηδες αλλά με ένα δυσβάστακτο πρόγραμμα σπουδών, με προβληματικό τρόπο διδασκαλίας σε πολλά μαθήματα και καθηγητές που μόνο εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να λέγονται κάτι άλλο είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει… Ακόμη αυτή η συμπεριφορά καθηγητών που προσπαθούν να τσαλαπατήσουν την αξιοπρέπεια μας, να μας εξευτελίσουν στα μάτια των συμφοιτητών μας προσπαθώντας να μας πάρουν το γραπτό και μηδενίζοντας πολλές φορές με το έτσι θέλω γραπτά, αλλάζοντας μας θέση 100 φορές θεση(μόνο και μόνο με την υποψία αντιγραφής η ακόμη χειρότερα για να μην αντιγράψουμε!) πρέπει να σταματήσει και να μην επιτρέψει κάνεις σε κανέναν καθηγητή να τον κάνει περιφερόμενο θίασο μέσα στο αμφιθέατρο και πολύ χειρότερα να του μηδενίσει το γραπτό.

Όλα αυτά σε συνδυασμό και με τα μαζικά κοψίματα-τσεκουρώματα που γίνονται σε κάθε εξεταστική έχουν έναν και μοναδικό στόχο. Την καταστολή και πειθάρχηση της σπουδάζουσας νεολαίας την υπόταξη της πλήρως στους καθηγητές και πέρασμα της νοοτροπίας πως όπως θα είσαι σήμερα υπάκουος έτσι και αύριο όταν θα βγεις στην εργασία θα πρέπει να είσαι υποταγμένος στον εργοδότη.

Οι επιλογές που έχουμε να κάνουμε απέναντι σε όλα αυτά είναι 3. Ή θα σφυρίζουμε αδιάφοροι σαν να μην συμβαίνει τίποτα και θα τρώμε το παλούκι, ή θα κατεβάσουμε μια γλώσσα μέχρι το πάτωμα μπας και μας περάσουν κανένα μάθημα και θα λέμε ότι εμείς φταίμε που δεν διαβάζουμε,(πάλι θα τρώμε το παλούκι…) ή θα διαλέξουμε τον δρόμο της σύγκρουσης με όλα αυτά που χειροτερεύουν το φοιτητικό μας πάρων και μέλλον ώστε να ανατραπεί αυτή η αντιεκπαιδευτικη-χουντική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Πρέπει έτσι το επόμενο διάστημα, μέσα από γενικές συνελεύσεις να παλέψουμε για κατάργηση του Ν+3, σταμάτημα τοποθέτησης απενεργοποίησης σήματος για το κινητό και το πρόγραμμα της εξεταστικής να βγαίνει από εμάς τους ίδιους. Η εξεταστική και το πρόγραμμα της αφορά τους φοιτητές και είναι οι μόνοι αρμόδιοι να αποφασίζουν για το πότε θα δίνουν τα μαθήματα τους και πόσα θα δίνουν κάθε φορά.

Η νεολαία δεν σκύβει το κεφάλι

Όπως τον Δεκέμβρη εξέγερση και πάλι

Στις 8 Δεκέμβρη 2008 χιλιάδες μαθητές σε κάθε γωνία της Ελλάδας βγήκαν από τα σχολεία τους, κατέβηκαν στους δρόμους και σαν οργισμένο ποτάμι έφτασαν μπροστά από τα αστυνομικά τμήματα όλης της χώρας.

Οι εικόνες με τα αναποδογυρισμένα ασφαλίτικα μπροστά από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά έκαναν το γύρο του κόσμου μαζί με τις φωτογραφίες και τις ανταποκρίσεις από τις τεράστιες πορείες στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις, τα κατειλημμένα πανεπιστήμια και άλλα κέντρα αγώνα.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν γεγονός και όπως κάθε εξέγερση δεν βγήκε από καλούπι, ούτε είχε φυσικά ένα ξεκάθαρο πολιτικό πρόγραμμα και έτοιμα αιτήματα. Ξεκίνησε εκφράζοντας την δίκαιη οργή της νεολαίας απέναντι σε ένα μέλλον στενάχωρο και ένα παρόν ασφυκτικό.

Μια οικογένεια που δεν “βγαίνει” παρά το ότι και οι δύο γονείς δουλεύουν όλη μέρα.

Ένα σχολείο που δεν έχει στόχο την ανάπτυξη των γνώσεων και της προσωπικότητας των νέων αλλά το να παράγει τους αυριανούς ελαστικούς και υποταγμένους εργαζόμενους.

Ένα κλίμα νόμου και τάξης, με τους δεκάδες χιλιάδες αστυνομικούς, να χτυπάνε τις πορείες, τις απεργίες και τις καταλήψεις, να βασανίζουν τους μετανάστες, να ταπεινώνουν και να σπάνε τον τσαμπουκά κάθε νεολαίου που δεν τους γεμίζει το μάτι.

Και ξαφνικά εκείνο το Σάββατο να μας σκοτώνουν στη μέση του δρόμου.

Πήραν όμως την απάντηση που τους αξίζει. Τον Δεκέμβρη τους φοβίσαμε. Μετά τον Δεκέμβρη η “χώρα δεν μπορούσε να κυβερνηθεί” όπως παραδέχτηκαν στελέχη της Ν.Δ. την βραδιά των εκλογών. Δεν μπορούσε να κυβερνηθεί γιατί η καπιταλιστική κρίση τους σπρώχνει να πάρουν και άλλα, σκληρότερα, μέτρα εναντίον των εργαζομένων και της νεολαίας και φοβούνται ότι ο νέος Δεκέμβρης που θα ξεσπάσει, δεν θα βγάλει μαζικά στο δρόμο μόνο τη νεολαία και τους μετανάστες, αλλά όλους τους εργαζόμενους.

Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσει από την πρώτη στιγμή να επιβάλει όλα τα αντεργατικά που η Ν.Δ. δεν μπορούσε να εφαρμόσει. Να μην δώσουμε στην κυβέρνηση ούτε ένα λεπτό “περίοδο χάριτος”. Σήμερα είναι αναγκαία:

Ένα μαχητικό κι ενωτικό κίνημα της νεολαίας, που θα ενώσει επιτέλους σε κοινούς αγώνες τους μαθητές, τους φοιτητές και τους νεολαίους της εργασιακής περιπλάνησης και της κατάρτισης. Ένα κίνημα νεολαίας που θα στοχεύει σε νίκες, κι όχι στην απλή διαμαρτυρία και την κομματική εξαργύρωση.

Ένα εργατικό κίνημα που δεν θα υποτάσσεται στους “εθνικούς στόχους” όπως κάνουν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ούτε θα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και θα φοβάται οτιδήποτε δεν ελέγχει όπως κάνει το ΠΑΜΕ και η στάση του τον Δεκέμβρη ήταν χαρακτηριστική.

Μια αριστερά αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική, που θα μάχεται για νίκες στο σήμερα, που δεν θα ενσωματώνεται σε συγκυβερνήσεις ή οικουμενικές συναινέσεις, που θα έχει ως όραμα και στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και μια απελευθερωτική κομμουνιστική κοινωνία και όχι την προοδευτική βελτίωση του καπιταλισμού ή τα καταπιεστικά και εκμεταλλευτικά, όπως εξελίχθηκαν, καθεστώτα του λεγόμενου “υπαρκτού σοσιαλισμού”.

Όμως πρώτα είναι αναγκαίο να αναπτύξουμε τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Να υπερασπιστούμε από την αρχή μέχρι το τέλος τους συναγωνιστές μας και σήμερα να φωνάξουμε:

Οι αγώνες μας δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι – Είναι δίκαιοι

ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ

ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ