Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΣΥΛΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Το βράδυ της Πέμπτης 27/01 η κυβερνητική χούντα έδειξε για μια ακόμη φορά το «δημοκρατικό» και «σοσιαλιστικό» της πρόσωπο. Με ενορχηστρωτή το ΛΑΟΣ και τα ΜΜΕ, την απόλυτη συναίνεση της ΝΔ, της Μπακογιάννη και της «Δημοκρατικής Αριστεράς»(που τόσο για το δημοκρατική όσο και για το αριστερά πρέπει να έχουμε πολλές αμφιβολίες…) και πιόνια της τον Πρύτανη του ΕΚΠΑ και μια σειρά πανεπιστημιακών προχώρησε στην πιο άγρια άρση του ασύλου μετά το 1995. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε πως το ΠΑΣΟΚ παραμένει η μοναδική κυβέρνηση η οποία έχει καταπατήσει και άρει το άσυλο από τη μεταπολίτευση και μετά και όχι μόνο μια φορά(‘85’, ‘95’ κ.τ.λ.)!Το ότι τελικά οι αστυνομικές δυνάμεις δεν εισέβαλαν στο χώρο της νομικής δεν υποβαθμίζει το γεγονός της άρσης του ασύλου, μιας και η δημιουργία υγειονομικής ζώνης γύρο από το χώρο του ασύλου από τις δυνάμεις ασφαλείας, ο αποκλεισμός του από τον κόσμο του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος, η αμφισβήτηση του πανκοινωνικού του χαρακτήρα αλλά και η ίδια η απόφαση για άρση που πάρθηκε από τον πρύτανη του ΕΚΠΑ, αποτελούν ουσιαστική κατάργηση και καταπάτησή του.

Από εκείνη τη στιγμή έχει ανοίξει απ’ όλους τους αντιδραστικούς κύκλους μια φοβερά επιθετική συζήτηση εναντίον του ασύλου που περνάει από την εφαρμογή του νόμου πλαίσιο της ΝΔ(όπως λέει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ…) μέχρι και την κατάργηση και τον περιορισμό του(βλ. πρόταση για τροπολογία της ΝΔ). Θα ήταν αφελές να πιστέψουμε ότι η κουβέντα αυτή άρχισε λόγο της εγκατάστασης των μεταναστών στο κτήριο της Νομικής, ακόμη και αν αυτό είχε από την αρχή τις προβληματικές του. Εξίσου αφελής θα ήμασταν αν «καταπίναμε» την επιχειρηματολογία, ότι δήθεν η θεσμοθέτηση του ασύλου σε μια «δημοκρατική» κοινωνία δεν έχει θέση και πλέον η ύπαρξη του είναι αναχρονιστική. Η επίθεση στο άσυλο δεν αποτελεί τίποτα άλλο από τη διευρυμένη επίθεση της κυβερνητικής χούντας προς τις λαϊκές ελευθερίες. Αποτελεί μια ανώτερη όψη του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού και της καταστολής. Αποτυπώνει τον φόβο αλλά και την επίθεση του κράτους τρομοκράτη προς τον «εχθρό λαό» αλλά και την περιφρούρησή του από τις μελλοντικές αντιστάσεις και εξεγέρσεις της θιγόμενης πλειοψηφίας. Η επίθεση στο άσυλο αποτελεί τη συνέχεια της άγριας καταστολής του λαϊκού κινήματος στους δρόμους. Η κυβέρνηση και το σύνολο του αστικού συνασπισμού εξουσίας αντιλαμβανόμενη ότι η αντιλαϊκή πολιτική της θα γεννήσει νέες λαϊκές αντιστάσεις αλλά και εξεγέρσεις, δημιουργεί έναν φασιστικής έμπνευσης κλοιό γύρο από το κίνημα. Αυτός ο κλοιός δεν ήταν δυνατόν να αφήνει απ’ έξω μια νησίδα ελευθερίας, αλλά κυρίως οργάνωσης και ανάπτυξης κοινωνικών αγώνων όπως είναι το άσυλο των πανεπιστημίων.

Η προσπάθεια κατάργησης του ασύλου δεν είναι από την άλλη καθόλου αποκομμένη από τη νέα επίθεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην ανώτατη εκπαίδευση. Από τη μία είναι προφανές πως μέσο του χτυπήματος του ασύλου χτυπάτε ο ζωτικός χώρος του φοιτητικού κινήματος αλλά και το ίδιο το φοιτητικό κίνημα μια περίοδο που η κυβέρνηση φοβάται τη δυναμική του επανεμφάνιση. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι η υπουργός Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου υποστήριζε από την αρχή μέχρι το τέλος τη βίαιη επέμβαση της αστυνομίας στη Νομική τις προηγούμενες ημέρες. Από αυτή τη σκοπιά εξάλλου η κυβέρνηση συχνά πυκνά αναφέρει πως πρέπει να τελειώνουμε με το πανεπιστήμιο της Μεταπολίτευσης. Κοινός με το πανεπιστήμιο των αγώνων και με το μαχητικό φοιτητικό κίνημα, πυροδότη κοινωνικών εκρήξεων.

Με το τέλος όμως αυτού του πανεπιστημίου ποιο πανεπιστήμιο θέλουν να εγκαινιάσουν; Μα το «κείμενο διαβούλευσης» και ο νόμος της ΝΔ(νόμος Γιανάκου)που το ΠΑΣΟΚ όχι απλά δεν κατήργησε αλλά κάνει τα πάντα για να τον εφαρμόσει και να τον εξελίξει, το αναφέρουν ξεκάθαρα. Είναι το πανεπιστήμιο του μνημονίου, των επιχειρήσεων, της αγοράς και βέβαια για τους αποφοίτους του, το πανεπιστήμιο της ευελιξίας και της ανεργίας. Το πανεπιστήμιο αυτό προφανώς και δεν μπορεί να έχει άσυλο για τη θιγόμενη πλειοψηφία, τα δικαιώματα της και τους αγώνες της, αλλά θα τελεί στη διαρκή ασυλία του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων. Γιατί άραγε μια τρομερά «ευαίσθητη» πλειοψηφία πανεπιστημιακών καθώς και οι παρατάξεις των ΠΑΣΠ και ΔΑΠ δεν βγάζουν κουβέντα για αυτή την καταπάτηση του ασύλου; Τι γίνονται τα δάκρια τους για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών όταν αυτές ελέγχονται αποκλειστικά από τα συμφέροντα της εργοδοσίας; Αλλά μην περιμένουμε και πολλά από αυτούς που είναι οι «οικοδόμοι» αυτού του νέου πανεπιστημίου του κεφαλαίου…

Το πανεπιστημιακό άσυλο αποτελεί μια κατάκτηση του νεολαιίστικου και λαϊκού κινήματος και από αυτή την πλευρά μόνος αρμόδιος για τη διατήρησή του, την υπεράσπιση αλλά και την επέκτασή του είναι το ίδιο το κίνημα και οι διαδικασίες του. Αν κάποια γεγονότα αποκρυσταλλώνουν για εμάς την ένια και το ρόλο του ασύλου αυτά είναι ο Νοέμβρης του 73 και το κέντρο αγώνα της Νομικής το Δεκέμβρη του 2008. Στιγμές που το άσυλο έγινε προπύργιο μάχης με την κυρίαρχη πολιτική, φορέας συσπείρωσης, κοινών διαδικασιών και κοινής δράσης όλης της θιγόμενης πλειοψηφίας και προμαχώνας του νεολαιίστικου κινήματος. Αυτό εξάλλου είναι που πολεμά με νύχια και με δόντια η κυρίαρχη πολιτική. Αυτή τη νησίδα ελευθερίας και ανατρεπτικής δράσης θέλουν να χτυπήσουν. Να φέρουν στις σχολές την τρομοκρατία και την αντίδραση των εργασιακών χώρων που ακόμη και η συλλογική κουβέντα με τους συναδέλφους μπορεί να έχει κυρώσεις.

Η υπεράσπιση λοιπόν του ασύλου περνάει μέσα από τη σύγκρουση με την κυβέρνηση και την πολιτική της. Περνάει μέσα από την ήττα της χούντας Κυβέρνησης- ΕΕ- ΔΝΤ. Περνάει μέσα από ένα μαχητικό νεολαιίστικο κίνημα ανατροπής που μαζί με το εργατικό κίνημα θα θέσουν στο προσκήνιο τη νέα χάρτα λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Περνάει μέσα από την πάλη για μια νέα κοινωνία.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Το εάν και κατά πόσο κάποιος στηρίζει το πανεπιστημιακό άσυλο δεν κρίνεται στα ωραία λόγια, τα συνθήματα και τις διακηρύξεις, αλλά από την παρουσία του μέσα στο κίνημα. Από αυτή τη σκοπιά ακόμη και αν αρνείται η ΠΑΣΠ ή αλλιώς τα παιδιά της χούντας ότι στηρίζει το σχέδιο της κυβέρνησής της για το χτύπημα του ασύλου, η απουσία της από κάθε κινηματική διαδικασία στήριξής του δηλώνει με αδιαμφισβήτητο τρόπο το αντίθετο. Με λύπη πρέπει να συμπεριλάβουμε στην ίδια κατηγορία και την ΚΝΕ-ΜΑΣ, μιας και τη στιγμή των γεγονότων της Νομικής, αντί να σταθεί μαζί με τις υπόλοιπες δυνάμεις του κινήματος έξω από τη Νομική υπερασπιζόμενη στην πράξη το άσυλο, επέλεξε μέσο του πολιτικού της φορέα του ΚΚΕ να συνομιλεί με την κυβέρνηση για να «αποφευχθούν τα επεισόδια»


Πρυτάνεις και πανεπιστημιακοί με τη στάση και τα ρόλο που έπαιξε ο πρύτανης του ΕΚΠΑ προσυπογράφοντας την άρση του ασύλου, δεν έχουν καμία δουλεία μέσα στα πανεπιστήμια. Απαιτούμε τώρα την παραίτηση του πρύτανη του ΕΚΠΑ και της κουστωδίας του και προειδοποιούμε τους εγκάθετους επιχειρηματίες κυβερνητικούς καθηγητές και μη, ότι τα πανεπιστήμια «δε θα τους χωράνε» αν λάβουν τέτοιες επιλογές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου