ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 11/10

Το πανεπιστήμιο, κατά γενική ομολογία, όποιον και αν ρωτήσεις όπου και να πάς, ότι και αν ακούσεις δεν έχει χρήματα.  Καθηγητές, φοιτητές και υπάλληλοι αυτό το πράγμα το βλέπουν και το ξέρουν. Τα δεδομένα είναι αδιάψευστα. Ο Προϋπολογισμός έχει μειωθεί πάνω από το μισό, τα αποθεματικά ’’κουρευτήκαν’’ στο βωμό του χρέους, υπάρχουν εργαστήρια όπως αυτό της Δενδροκομίας που δεν έχει λεφτά για να ξεκινήσει, δεν υπάρχει θέρμανση, δεν υπάρχουν καθαρίστριες και γι’ αυτό και εντός και εκτός των αμφιθεάτρων επικρατεί απίστευτη βρόμα κ.ο.κ. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η πρυτανεία της Γεωπονικής ενώ το ξέρει δε βγάζει άχνα, και με πείσμα, ζήλο και στα μουλωχτά προχωρεί στην εφαρμογή του νόμου που διαλύει κατά γενική ομολογία,  ενώ το καλοκαίρι η σύνοδος πρυτάνεων είχε εκδώσει ανακοίνωση πως η κατάσταση στα πανεπιστήμια είναι οριακή. Φυσικά η κυβέρνηση αποφάσισε για άλλη μια φορά να κόψει τα συγγράμματα από τις σχολές, να κλείσει εστίες και να τσακίσει την παιδεία για να μπορέσει να δώσει και άλλα λεφτά στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές που κάθε μέρα πλουτίζουν όλο και περισσότερο.

Ταυτόχρονα στην κοινωνία υπάρχει μια παρόμοια κατάσταση όπου το τελευταίο πακέτο των 11δίς τσακίζει οτιδήποτε έχει παραμείνει όρθιο. Συντάξεις και μισθοί για άλλη μια φορά πιάνουν πάτο (πόσο πια δλδ), ιδιωτικοποιούνται ένα σωρό δημόσιες υπηρεσίες, αυξάνεται η φορολογία στους μικρομεσαίους και μειώνεται στις επιχειρήσεις! Όλα αυτά δεν είναι τυχαία, είναι σαφές ότι η κυβέρνηση έχει κηρύξει πόλεμο στους εργαζομένους και όλα τα πληττόμενα στρώματα και θα αυξήσει την εκμετάλλευση όσο πάει. Πράγματα που όλοι λίγο – πολύ ξέρουμε αλλά ΠΑΣΠ και ΔΑΠ συνεχίσουν να σπέρνουν αυταπάτες μην έχοντας βγάλει ούτε ένα κείμενο για όλα αυτά! Γιατί άλλωστε η πολιτική τους είναι να μην κάνουν πολιτική! Αλλά να αποβλακώνουν και καταστέλλουν όποιον θέλει να αγωνιστεί για το μέλλον του. Παίζουν το πιο βρώμικο παιχνίδι, αυτό του αποπροσανατολισμού για να βάλουν πλάτη σε κυβέρνηση-ΕΕ και να μας ρίξουν στο πάτο του πηγαδιού.

Η 24ωρη απεργία στις 26 Σεπτέμβρη έδωσε ένα πρώτο μήνυμα ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλο την εξαθλίωση. Όμως ο κόσμος ξέρει κιόλας ότι μια απεργία από την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτα. Χρειάζεται άγριες απεργίες διαρκείας μακριά από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, από τα κάτω με τον κόσμο οργανωμένο στα πρωτοβάθμια σωματεία του και αποφασισμένο να φτάσει τον αγώνα μέχρι τέλους. Σε αυτή την λογική πρέπει να κινηθεί και το φοιτητικό κίνημα το οποίο είναι το μόνο μέχρι στιγμής που έχει μπλοκάρει τον νόμο για την παιδεία. Αυτό φυσικά το κατάφερε μέσα από μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες όπως ήταν εκείνος με τις καταλήψεις του Σεπτέμβρη που μπλόκαρε στην ουσία το νόμο της Διαμαντοπούλου αφού η φλόγα εκείνου του αγώνα άφησε σε τεράστια αμηχανία τους κυβερνόντες. Έριξε τότε το πρώτο χαστούκι στην λαομίσητη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και πυροδότησε ολόκληρους αγώνες και απεργίες στην συνέχεια που τελικά ανέτρεψαν και εκείνη και την επόμενη κυβέρνηση. Αυτό το πράγμα καλούμαστε να ξανακάνουμε, να υπερασπιστούμε και το μεγαλειώδη αγώνα τον συναδέλφων μας το ’06-’07 που εξαιτίας του υπάρχει ακόμα ως ένα βαθμό δημόσια και δωρεάν παιδεία.

  

Το πανεπιστήμιο της κοινωνίας με τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του αν κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια μέχρι το τέλος της χρονιάς θα έχει διαλυθεί. Θέλουν κιόλας να το διαλύσουν και να το πληρώνουμε, γιατί δεν αντλούν τα απαραίτητα κέρδη από αυτό. Ή όπως είπε και ο αντιπρύτανης γεωπονικού Παπαδάκης, τι να κάνουμε η παιδεία πλέον είναι εμπόρευμα όχι αγαθό, άρα πρέπει να την πληρώνουμε! Μονάχα με συνελεύσεις - αγώνες - καταλήψεις – διαδηλώσεις και πορείες διαρκείας μπορούμε να τους ανατρέψουμε. Για να ανατρέψουμε αυτή την κυβέρνηση, να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα, για να χτίσουμε τη δική μας κοινωνία, την κοινωνία των αναγκών μας. Να αποτελέσουμε την σπίθα εκείνη που θα πυροδοτήσει αλλεπάλληλες αντιδράσεις στην κοινωνία που θα κάψει και θα τσακίσει τους υποστηρικτές της πολιτικής που μας ρίχνει στα τάρταρα και θα αρχίσει να χτίζει στα χαλάσματα τους μια κοινωνία με δημοκρατία, αλληλεγγύη και ισότητα.