ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΕΤΑΙΡΙΑ; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΩ

Καλή χρονιά και χρόνια πολλά ήταν οι ευχές που ακούγονταν όλο αυτό το διάστημα που μας πέρασε. Κακή χρονιά - μέτρα πολλά ήταν οι ευχές της Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που μας ανακοίνωσαν. Με την αρχή του χρόνου η Κυβέρνηση σύμφωνα πάντα με τις επιταγές της ΕΕ και της Τρόικας μας καλωσόρισε στα νέα πιο βάρβαρα και αντεργατικά μέτρα που θα πάρει! Βέβαια θα ήταν κάποιος αφελής αν περίμενε ότι σε αυτή τη λαίλαπα που ετοιμάζουν η Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία θα μπορούσε να μείνει ανέπαφη! Άλλωστε το υπουργείο παιδείας έχει κάνει ήδη αρκετές προσπάθειες, με νόμους-πλαίσια, τροποποιήσεις κτλ, για να διαλύσει τον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου εδώ και πολλά χρόνια. Πάντα βέβαια είχε τα τσουτσέκια του μέσα στις σχολές. Από τη μία η σύγκλητος και οι καθηγητές κάνουν τα πάντα για να εφαρμοστεί το εκάστοτε νομοσχέδιο. Από την άλλη η ΠΑΣΠ με τη ΔΑΠ, ανάλογα με το ποιος κυβερνούσε κάθε φορά παρείχαν ίσως την πιο πολύτιμη βοήθεια καταστέλλοντας εκ τον έσω τους αγώνες των φοιτητών είτε πρωτοστατώντας στα αντιδραστικά μπλοκ είτε διατηρώντας σιγή ιχθύος όπως και τώρα. Όλες όμως αυτές οι προσπάθειες από τις εποχές του Αρσένη και της Γιαννάκου μέχρι την Διαμαντοπούλου και τον Αρβανιτόπουλο απέτυχαν γιατί βρήκαν μπροστά τους εμάς. Το μαχητικό φοιτητικό κίνημα το οποίο με μπροστάρη τα σχήματα της ΕΑΑΚ κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τις δικές του διαδικασίες και μέσα πάλης(Γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις, πορείες) να στήσει αναχώματα και να μπλοκάρει κάθε αντιδραστική αλλαγή, κάθε προσπάθεια διάλυσης της παιδείας.

    

          Ο αγώνας όμως δεν έχει τελειώσει ακόμα αφού η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μετατρέψει την Δημόσια Παιδεία σε πηγή κερδοφορίας του κεφαλαίου και τα Πανεπιστήμια σε ανώνυμες εταιρίες. Προσπαθεί μέσα από τα Συμβούλια Ιδρύματος να κάνει όλα αυτά που δεν μπόρεσε τα προηγούμενα χρόνια με την δημιουργία Οργανισμού Ιδρύματος, κανονισμών που καθορίζουν την λειτουργία των πανεπιστημίων με επιχειρηματικά κριτήρια και πρότυπα! Όσο για τις αρμοδιότητες που θα έχουν τα παιδιά του υπουργείου μέσα στις σχολές τα πράγματα είναι πολύ απλά. Η διαχείριση των πόρων θα γίνεται από τον πρύτανη και τις διάφορες επιτροπές που θα συγκροτηθούν, οι οποίες ουσιαστικά θα σχεδιάζουν και θα υλοποιούν το ξεπούλημα των πανεπιστημίων και την εμπορευματοποίηση της γνώσης. Σε αυτή την κατεύθυνση θα σχεδιάζονται 4ετή πλάνα ανάπτυξης τα οποία θα επανακαταρτίζονται σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς, συμβαδίζοντας πλήρως με τις κατευθύνσεις για την παιδεία που μπαίνουν απ’ την κυβέρνηση, την ΕΕ (βλ. Συνθήκη της Μπολόνια). Ενώ τελικώς θα εγκρίνονται μαζί με τον προϋπολογισμό της κάθε σχολής από το Συμβούλιο Ιδρύματος. Επίσης το Σ.Ι. και μόνο είναι αρμόδιο για το αν ένα πρόγραμμα σπουδών χρειάζεται δίδακτρα ή όχι! Ο πρύτανης καθορίζει όμως το περιεχόμενό τους και μπορεί να τα καταργεί ανά πάσα στιγμή. Την υλοποίηση-αποτίμησή του αναλαμβάνει το τμήμα.

    Η πρόταση των Συμβουλίων Ιδρύματος και του Υπουργείου Παιδείας με την συγκρότηση του Οργανισμού Ιδρύματος για τα Πανεπιστήμια έρχεται σαν προσπάθεια ολοκλήρωσης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που ξεκίνησε με τον νόμο Διαμαντοπούλου. Και αυτό γιατί όλες οι προσπάθειες που είχαν γίνει για την αλλαγή του Δημόσιου χαρακτήρα των Πανεπιστήμιων κάτω από ένα συνολικό νομοσχέδιο παρέμειναν άκαρπες καθώς βρήκαν απέναντι τους το μαζικό Φοιτητικό Κίνημα που έθεσε ανάχωμα στα σχέδια τους. Η άμεση προώθηση του κανονισμού αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την ελληνική αστική τάξη και τον ελληνικό καπιταλισμό με στόχο την σύνδεση του επιχειρηματικού κλάδου με την τριτοβάθμια εκπαίδευση (βλ. δηλώσεις ΣΕΒ το Νοέμβριο). 

      Ουσιαστικά μέσα από την επιχειρηματικοποίηση - ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων έχουν σαν στόχο την πλήρη εναρμόνιση των νέων απόφοιτων με τις ανάγκες της αγοράς. Πιο αναλυτικά, ο Οργανισμός αυτός δεν προβλέπει γενικά την σύνδεση των Πανεπιστημίων με επιχειρηματικούς κλάδους αλλά την ουσιαστική και άμεση σύνδεση τους με συγκεκριμένες επιχειρήσεις και εταιρίες που βλέπουν τις σχολές και τους αποφοίτους σαν νέες πηγές κερδοφορίας. Το πρώτο βήμα έγινε με την συγκρότηση των Συμβουλίων Ιδρύματος που το απαρτίζουν μία χούφτα μεγαλοκαθηγητάδων αλλά και εκπρόσωποι-στελέχη επιχειρήσεων.

       Με την ίδια ακριβώς λογική ο Οργανισμός προβλέπει την ίδρυση Οικονομικού Συμβουλίου σε κάθε ίδρυμα με στόχο την αξιοποίηση της περιουσίας του ώστε να καλυφθούν χρηματοδοτικά κενά που υπάρχουν. Αυτό περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την πώληση ακίνητης περιουσίας των ιδρυμάτων και την λειτουργία των Πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια τα οποία πάνε χέρι-χέρι με την αξιολόγηση του ιδρύματος και την εξωτερική χρηματοδότηση που θα παίρνει. Με βάση αυτά τα κριτήρια θα καθορίζεται και ο προϋπολογισμός του ιδρύματος! Βέβαια δεν αναφέρουν πουθενά ότι αυτά τα “κενά” δημιουργήθηκαν λόγω του προϋπολογισμού των ιδρυμάτων που οι ίδιοι πετσόκοψαν με την βοήθεια της συγκλήτου και του Σ.Ι. Ένα ακόμη κομβικό σημείο που στοχεύει στην πλήρη εναρμόνιση των Πανεπιστήμιων με τις επιχειρήσεις είναι ότι με βάση του Οργανισμού δίνεται η δυνατότητα υπενοικίασης των εργαστηρίων σε εταιρίες για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Με αυτό τον τρόπο θα δίνεται η δυνατότητα στην εκάστοτε εταιρία να εκμεταλλεύεται τον εργαστηριακό εξοπλισμό, το προσωπικό αλλά και τους ίδιους τους φοιτητές για να καθοδηγεί την έρευνα που παράγεται προς όφελος της με κριτήριο την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Επίσης παρέχεται η δυνατότητα να στελεχώνονται τα εργαστήρια από ανθρώπους της εταιρίας οι οποίο θα κάνουν μάθημα. Αυτό σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση της γνώσης με την αγορά, ελλειμματική μάθηση και εκμετάλλευση φοιτητών και καθηγητών.

    Ο οργανισμός ιδρύματος προβλέπει επίσης την διάσπαση των πτυχίων και των γνωστικών αντικειμένων με την καθιέρωση 3^ων κύκλων σπουδών, πρώτος 3ετής κύκλος που θα είναι ουσιαστικά το πτυχίο, ο δεύτερος κύκλος που θα είναι το μεταπτυχιακό και ο τρίτος κύκλος οι διδακτορικές σπουδές. Κριτήριο όλων των βαθμίδων αυτών είναι οι πιστωτικές μονάδες ενώ προωθείται η δημιουργία Σύντομων Κύκλων Σπουδών. Ορίζεται διετής κύκλος σπουδών στον οποίο ο φοιτητής θα αναγκάζεται να μαζεύει συγκεκριμένες πιστωτικές μονάδες για να του αποδίδεται τίτλος σπουδών. Δηλαδή μια βεβαίωση σπουδών που θα του εξασφαλίζει απολύτως τίποτα. Αυτό γίνεται για να έχουν οι επιχειρήσεις στην διάθεση τους μια εφεδρεία αποτελούμενη από φθηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους-αναλώσιμα. Όσον αφορά τους κύριους κύκλους σπουδών, ο πρώτος κύκλος απαιτεί τη συμπλήρωση μαθημάτων που θα αντιστοιχούν σε 180 πιστωτικές μονάδες (60 το χρόνο), ο δεύτερος κύκλος αντίστοιχα 120 πιστωτικές μονάδες (60 το χρόνο). Με πολύ απλά λόγια, ο 1^ος κύκλος σπουδών δεν εξασφαλίζει τίποτα απολύτως καθώς δεν θα παρέχονται ούτε επαγγελματικά ούτε εργασιακά δικαιώματα. 

     Κάτι που βολεύει στο έπακρο τις επιχειρήσεις και τις εταιρίες καθώς δημιουργείται ένας μελλοντικά εργαζόμενος ο οποίος δεν θα έχει σφαιρική γνώση αλλά κατακερματισμένη και ελλειμματική. Θα παίρνει στην ουσία μόνο συγκεκριμένα κομμάτια γνώσης ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων που θα «μανατζάρουν» το πανεπιστήμιο και έτσι θα είναι έρμαιο στις ορέξεις του εργοδότη αφού θα μπορεί να τον χρησιμοποιεί σαν αναλώσιμο για όσο καιρό τον χρειάζεται. Πάντα με μισθούς πείνας αφού δεν θα μπορεί να υπογράψει συλλογική σύμβαση εργασίας. Ενώ στην συνέχεια θα βρίσκεται σε μια συνεχή διαδικασία επανακατάρτισης και εργασιακής περιπλάνησης κάτι που συμβαδίζει απόλυτα με τα προγράμματα δια βίου μάθησης και τις πιστωτικές μονάδες.

 

    Όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθήσει τον 2^ο κύκλο σπουδών (καθώς είναι με δίδακτρα τα μεταπτυχιακά με βάση νόμου) θα είναι υπερεξειδικευμένος απόφοιτος, με πλήρως κατευθυνόμενη γνώση σε ένα πολύ συγκεκριμένο και περιορισμένο γνωστικό αντικείμενο. Εντείνονται έτσι οι ταξικοί φραγμοί καθώς τα παιδιά των φτωχών οικογενειών, αν τώρα η πρόσβαση τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, για οικονομικούς λόγους, είναι πάρα πολύ δύσκολη, πλέον καθίσταται αδύνατη. Δηλαδή η γνώση που θέλουν να δίνουν θα είναι για λίγους και εκλεκτούς. Ένα είναι σίγουρο ότι και στις δύο αυτές περιπτώσεις η κατάληξη είναι η ίδια. Πλέον θα μιλάμε για έναν απόφοιτο και μελλοντικά εργαζόμενο ο οποίος θα είναι στα δόντια της εργοδοτικής τρομοκρατίας - αυθαιρεσίας και θα είναι καταδικασμένος να επανακαταρτίζεται συμφώνα με το πώς τον θέλει η αγορά εργασίας καθώς και να πληρώνει ισόβια για τις σπουδές του. Όλα τα παραπάνω έρχονται σε πλήρη σύμπλευση με την κατεύθυνση που βάζει ο ΟΟΣΑ, Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, που κάνει λόγο για την εναρμόνιση των Πανεπιστημίων με τα Πανεπιστήμια της υπόλοιπης Ευρώπης. Με λίγα λόγια κάνει λόγο για την διάλυση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας με την επιβολή διδάκτρων ακόμα και σε προπτυχιακό στάδιο καθώς η Ελλάδα παραμένει για εκείνους βέβαια μια κουκίδα στο χάρτη των Πανεπιστημίων της Ε.Ε που έχει καταφέρει με τους αγώνες των εργαζομένων και των φοιτητών και να κρατήσει τον Δημόσιο-Δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Εν συνεχεία ακόμα ένα κομμάτι του Οργανισμού ορίζει με σαφήνεια τις περιπτώσεις διαγραφής φοιτητών. Όποιος υπερβεί τα ν+2 χρόνια, δεν εγγραφεί για δύο εξάμηνα και αποτύχει τρεις φορές σε εξέταση μαθήματος θα διαγράφεται. Ταυτόχρονα δυσχεραίνει η αναγνώριση ενός φοιτητή ως εργαζόμενου καθώς απαιτείται να εργάζεται αποδεδειγμένα 20 ώρες την εβδομάδα. Αυτή λοιπόν η πειθάρχηση των φοιτητών θα προωθήσει τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τον ατομικό δρόμο καθώς θα ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο να τελειώσει όσο πιο γρήγορα μπορεί την σχολή του πατώντας πάνω στα πτώματα των συμφοιτητών του. Γυρνώντας έτσι την πλάτη σε κάθε είδος συλλογικού αγώνα και διεκδίκησης των σύγχρονων δικαιωμάτων του.

     Όσον αφορά το δικό μας στρατόπεδο τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά! Στον κοινωνικό μεσαίωνα που θέλουν να μας επιβάλουν, στο αβέβαιο μέλλον, την ανεργία, την φτώχια και την εξαθλίωση που μας προβάλλουν ο εφησυχασμός και η νοχελικότητα δεν χωράνε. Ήρθε η ώρα η Κυβέρνηση, η ΕΕ, το Υπουργείο Παιδείας να αντιληφθούν ότι στον κόσμο που θέλουν να δημιουργήσουν δεν θα πάρουμε θέση. Αντιθέτως θα βάλουμε όλες μας τις δυνάμεις να τον ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ και να τους ανατρέψουμε! Για ένα πανεπιστήμιο που δεν θα λειτουργεί με βάση το κέρδος αλλά με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, με αποφοίτους- επιστήμονες που θα έχουν σφαιρική γνώση πάνω στο γνωστικό τους αντικείμενο αλλά και ένα Πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με εργατικό και φοιτητικό έλεγχο! Ήρθε η ώρα να περάσουμε στην αντεπίθεση! Με μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες, συνελεύσεις, καταλήψεις και απεργίες διαρκείας, μαζί με όλα τα υπόλοιπα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Για να δημιουργήσουμε μια συνεχή ανωμαλία που θα βάλει οριστικό τέλος στα σχέδια τους. Στα συντρίμμια λοιπόν αυτού του κόσμου θα δημιουργήσουμε τον δικό μας κόσμο βασισμένο στις ανάγκες της κοινωνίας και των δικαιωμάτων μας!