Αναμφισβήτητα
έχουμε περάσει στην εποχή
των μεγάλων εξεγέρσεων,
από την Αραβική Άνοιξη στο Λονδίνο και
την Τουρκία και σήμερα στην Ουκρανία
και την Βοσνία. Το καπιταλιστικό
σύστημα βρίσκεται υπό διαρκή αμφισβήτηση
καθώς φαίνεται πως δε μπορεί να βρει
ούτε το ίδιο μια διέξοδο από την κρίση
που βιώνει. Η κρίση στην
οποία έχει επέλθει έχει κάνει τον κόσμο
να αναζητά διεξόδους διαφορετικές για
να μπορέσει να ζήσει. Γι’ αυτό και οι
εξεγέρσεις διαφοροποιούνται από χώρα
σε χώρα και μπορούν να έχουν χαρακτήρα
φασιστικό ακροδεξιό όπως γίνεται στην
Ουκρανία που ο κόσμος εκεί αποζητά την
ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση
(τυχαίο;) ή χαρακτήρα αντιφασιστικό
αντικαπιταλιστικό όπως στη Βοσνία για
την οποία τα κανάλια δε λένε τίποτα
(τυχαίο και αυτό;).
Αποκορύφωμα
βέβαια του πόσο διαφορετικές είναι
αυτές οι εικόνες και οι εξεγέρσεις από
αυτές τις δύο χώρες αποτελεί φυσικά και
η ίδια η στάση της ΕΕ. Από τι μία ζητά
στην κυβέρνηση της Ουκρανίας να σεβαστεί
τα αιτήματα των πολιτών(!) και από την
άλλη απειλεί στη Βοσνία την εισβολή του
Ευρωστρατού για την καταστολή της
εξέγερσης. Η ΕΕ που αποτελεί το στρατηγείο
της επίθεσης ενάντια σε όλους τους λαούς
της Ευρώπης με τις συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις,
απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων
υπερασπίζεται παραστρατιωτικές
εθνικιστικές ομάδες που χρηματοδοτούνται
αποδεδειγμένα από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία
αποδεικνύοντας έτσι και πόσο γέννημα
θρέμμα του συστήματος είναι ο φασισμός
αλλά και πόσο επικίνδυνη και απειλητική
είναι μια κοινωνική εξέγερση με
αντικαπιταλιστικό αντιεθνικιστικό και
αντιΕΕ χαρακτήρα στη Βοσνία όπου
εργαζόμενοι, άνεργοι που δεν αντέχουν
να ζουν άλλο στη φτώχεια εξεγείρονται
. Η σιγή των ΜΜΕ στην Ελλάδα για την
Βοσνία αυτό επιβεβαιώνουν εις διπλούν.
ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ
ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΗΣ ΕΕ
Τα παραπάνω
δεν είναι συμπτώσεις που έγιναν τον
τελευταίο καιρό. Είναι η στάση που κρατά
η ΕΕ από γεννησιμιού της. Με τα γνωστά
προσχήματα της «επιβολής της δημοκρατίας»
η ΕΕ θα επιτεθεί ακόμα και στη
Κεντροαφρικανική Δημοκρατία
με την Ελλάδα να παραχωρεί το στρατηγείο
στη Λάρισα για την προετοιμασία της
αποστολής του Ευρωστρατού (που θα
συμμετέχουν και Έλληνες) για το οποίο
η ελληνική κυβέρνηση θα πληρώσει
εκατομμύρια. Όπως είχε επιτεθεί στο
πρόσφατο παρελθόν σε Ιράκ, Λιβύη, Συρία
και ακόμα πιο παλιά σε Σομαλία Γιουγκοσλαβία
κ.ο.κ. Η ουσία είναι ότι αυτό γίνεται για
την επέκταση της επιρροής
της ΕΕ έξω από την Ευρώπη, για την υποταγή
των λαών στα συμφέροντα του κεφαλαίου
και πιο σημαντικά για την προσπάθεια
επέκτασης της κερδοφορίας, ανακαλύψεις
νέων πλουτοπαραγωγικών πηγών και
δέσμευση και αξιοποίηση φτηνών εργατικών
χεριών. Δεν είναι τυχαίο
που την επέμβαση στην Αφρική χρηματοδοτούν
4 μεγάλες γαλλικές βιομηχανίες και η
Γαλλία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε
αυτή. Το νέο δάνειο άλλωστε που θα πάρει
και η ίδια η Ελλάδα από την ΕΕ έχει
παρόμοια χαρακτηριστικά την παράταση
του μνημονίου την υπερχρέωση του λαού
την κλιμάκωση της επίθεσης και την
προετοιμασία για ακόμα μεγαλύτερη
ληστεία μέσω τον καταθέσεων. Έξω από
την ΕΕ τώρα και μονομερή διαγραφή του
χρέους. Αυτό μονάχα το εργατικό,
νεολαιίστικο και λαϊκό κίνημα μπορεί
και πρέπει να το επιβάλει. Οι από τα κάτω
αγώνες μας, οι συνελεύσεις και οι απεργίες
μας μέσα από όργανα λαϊκής επιβολής
πρέπει να συμβάλουν στην δημιουργία
ενός μετώπου αγώνα που θα τσακίσει τους
δυνάστες του λαού. Οι
άνεργοι, οι φτωχοί, οι ελαστικά εργαζόμενοι,
η νεολαία του αβέβαιου μέλλοντος είμαστε
οι μόνοι που μπορούμε και πρέπει να
πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Δε
θα διαχειριστούμε το σύστημα με το σάπιο
πυρήνα που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δε
θέλουμε και δε μπορούμε. Δε θα αφήσουμε
κανέναν να μας πάρει τα σπίτια και να
βγάλει κέρδος από την επιχειρηματικοποίηση
ή ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών.
Στήριξη πρώτα και κύρια στους
αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού
μας για κατακτήσεις και δικαιώματα,
στους αγώνες όλων των λαών της Ευρώπης
για τη διάλυση της ΕΕ και για ένα άλλο
πλαίσιο συνεργασίας σε όφελος των λαών
και όχι των πολυεθνικών και των τραπεζιτών.
Τις εθνικοποιήσεις
όλων των τραπεζών και των μεγάλων
επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με
εργατικό έλεγχο. Τη ριζική
αναδιανομή του εισοδήματος
υπέρ της εργασίας και σε βάρος του
κεφαλαίου, με αυξήσεις στους μισθούς,
μείωση των ωρών εργασίας και σταθερές
εργασιακές σχέσεις, αξιοποίηση των
μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων και
της δημιουργικότητας του κόσμου της
εργασίας υπέρ της μεγάλης λαϊκής
πλειοψηφίας με πρώτη προτεραιότητα την
προστασία των ανέργων και την απορρόφηση
της ανεργίας.
Είμαστε
εμείς που δεν έχουμε τίποτα και ερχόμαστε
να πάρουμε τον κόσμο
Τάσος
Λειβαδίτης
