10+3 λόγοι για να στηρίξεις ΑΝ.Α.Χ. στις φοιτητικές εκλογές

Στην Ελλάδα του 2014, των αυτοκτονιών και της ανεργίας, κάθε φοιτητικές εκλογές είναι δημοσκόπηση
για την γενιά μας, δημοσκόπηση για κάθε φοιτητή προσωπικά! Έχεις ευθύνη να μην δώσεις λευκή
επιταγή στην κυβέρνηση και άρα να μην ψηφίσεις με βάση την δήθεν φιλία που σου πουλάνε στα μαγαζιά
στο γκάζι η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ αλλά σαν σκεπτόμενος άνθρωπος. Ήρθε η ώρα να βάλεις φίμωτρο σε κάθε
κυβερνητική φωνή. Αυτοί είναι εκείνοι που θέλουν να ερμηνεύσουν τα αποτελέσματα των φοιτητικών
εκλογών προς όφελός τους, επιλεκτικά ζητωκραυγάζοντας για τις πρωτιές των νεολαιών τους. Επειδή
λοιπόν στις φετινές φοιτητικές εκλογές πρέπει να ψηφίσουμε με πολιτικά κριτήρια για να αποτυπωθεί ενιαία
η αντίληψη που επιδιώκει να επιβάλλει αναχώματα στα σχέδια τους σε καλούμε να στηρίξεις τον ΑΝΑΧ:
1. Για να ανατρέψουμε το εργασιακό
μέλλον που μας ετοιμάζουν. Να εξασφαλίσουμε
ότι η νεολαία δεν θα ζήσει τελικά στα πεντάμηνα,
τα Βαουτσερς, τα ΚΟΧ και γενικά στην ελαστική
απασχόληση και θα επιλέξει την ανατροπή τους.
2. Γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος αν θέλουμε
σε 5 χρόνια να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς
πέρα από την σύγκρουση με την ΕΕ και το ευρώ, την
διαγραφή του χρέους.
3. Για την ισχυροποίηση της αντίληψης
που έβαλε πλάτη ενάντια στην αναθεώρηση
των προγραμμάτων σπουδών στο ΓΠΑ, την
επιχειρηματοποίηση των πανεπιστημίων, τις
διαγραφές των φοιτητών και τους εσωτερικούς
κανονισμούς, την αντίληψη εκείνη που μιλάει για
αγώνες διαρκείας και αντιστέκεται ενάντια στις
επιταγές της κυβέρνησης, της ΕΕ και κάθε διαχειριστή
αυτής της πολιτικής.
4. Γιατί ο ΑΝΑΧ εκφράζει το αντίπαλο δέος
της κυβερνητικής πολιτικής ( ΠΑΣΠ-ΔΑΠ ) στην
σχολή και η δικιά του ενίσχυση είναι η πιο μεγάλη
καταδίκη του δικομματισμού στις σχολές.
5. Για την ισχυροποίηση της μόνης
αντίληψης που ρίχνει πόρτα στους φασίστες στις
σχολές, τον πιο μαζικό χώρο της νεολαίας, όπως
επίσης προτάσσει τον συλλογικό δρόμο του αγώνα
ενάντια στην λογική του ατομικού δρόμου και της
προσαρμογής στην σημερινή σαπίλα.
6. Γιατί μόνο μέσα από μαχητικούς αγώνες
διαρκείας μπορούμε να κερδίσουμε. Με μαζικό
πολιτικό εκβιασμό του κινήματος και όχι με
παρακάλια και «νταραβέρια» με τους πρυτάνεις, τα
συμβούλια ιδρύματος και τους υπουργούς.
7. Για την ενίσχυση των γενικών συνελεύσεων
και την βελτίωσή τους, κόντρα σε σχέδια για
προέδρους και γραμματείς (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ) ή για την
ΕΦΕΕ των αντιπροσώπων – φοιτητοπατέρων (ΔΑΠ-
ΠΑΣΠ-ΠΚΣ-ΑΡΕΝ). Γιατί οι γενικές συνελεύσεις δεν
είναι κομματικές πασαρέλες και πρέπει να γίνουν
όργανα λαϊκής πολιτικής - επιβολής, στα χέρια των
φοιτητών.
8. Γιατί θέλουμε ένα διαφορετικό
πανεπιστήμιο. Με φοιτητικό και εργατικό έλεγχο,
ώστε να αποφασίζουν οι ίδιοι οι φοιτητές και οι
εργαζόμενοι πως αυτό θα λειτουργεί. Άλλωστε
κανένας δεν ξέρει τις ανάγκες του πανεπιστημίου
καλύτερα από αυτούς βρίσκονται κάθε μέρα σε αυτό.
9. Γιατί είμαστε οι μόνοι που έρχονται σε
σύγκρουση με την υπάρχουσα κατάσταση των
πραγμάτων και πιστεύουμε ότι αυτή μπορεί να έρθει
στο σήμερα μέσα από τους αγώνες εργαζομένων και
νεολαίας.
10. Γιατί σήμερα πρέπει να ενισχυθεί η
αντικαπιταλιστική και αντισυστημική αριστερά
που δεν φοβάται να ρισκάρει στον δρόμο και στο
κίνημα και ούτε φοβάται την κοινή δράση μέσα
στους αγώνες. Η αντίληψη αυτή που ποτέ δεν έριξε
λάσπη στις άλλες δυνάμεις της αριστεράς παραμόνο
έκανε πολιτική αντιπαράθεση θέσεων όπως πρέπει
να γίνεται...
- Γιατί στην εποχή των τεράτων ούτε υποτασσόμαστε στην κυβερνητική πολιτική ούτε
αναμένουμε - σωτήρες. Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
- Γιατι παλεύουμε για να ζήσουμε με αξιοπρεπώς με μόρφωση, δουλειά, ελευθερίες όχι να
επιβιώσουμε στον καπιταλισμό
- Γιατί η κρίση ανήκει στο σύστημα, το μέλλον ανήκει σε εμάς.!
7 ΜΑΗ ΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ!

ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΤΑΞΕΤΕ ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ !

Και ξαφνικά… διαγραφές φοιτητών! Οργή προκαλεί το θράσος της κυβέρνησης και του υπουργείου να ανακοινώνουν 180.000 διαγραφές φοιτητών, τη στιγμή, που έχουν διαμορφώσει ένα τοπίο σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπου δεν μπορούμε να σπουδάσουμε! Όταν 200 φοιτητές στο ΕΚΠΑ δικαιούνται δωμάτιο στις εστίες και πετιούνται έξω, όταν ιδιωτικοποιείται η σίτιση, όταν πληρώνουμε για βιβλία και σημειώσεις είναι πρόκληση να μιλάει το υπουργείο για το «βάρος των αιώνιων φοιτητών»! Οι διαρκείς περικοπές έχουν στερήσει κάθε δικαίωμα και παροχή από τον πρωτοετή φοιτητή, πόσο μάλλον από τους φοιτητές πάνω από το έβδομο έτος. Λένε τα πιο χυδαία ψέματα όταν μιλάνε για κόστος, αποκρύπτουν ότι οι φοιτητές αυτοί δεν δικαιούνται ούτε καν πάσο, το μόνο που κοστίζουν στο πανεπιστήμιο είναι οι κόλες που χρησιμοποιούν στις εξεταστικές. Άλλοι είναι οι πραγματικοί στόχοι τους!

Φυσικά οι διαγραφές δεν ήρθαν από το πουθενά. Η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ υπό τις εντολές της ΕΕ συνεχίζει την προσπάθεια εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στα πανεπιστήμια. Οι διαγραφές είναι απαραίτητο βήμα του πανεπιστημίου που πάνε να φτιάξουν, ένα πανεπιστήμιο της αγοράς, με συνεχώς εντεινόμενη επιχειρηματική λειτουργία και αυξανόμενη εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών. Όποιος δεν συμμορφώνεται στο πρόγραμμα σπουδών, στις υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, στις φαστ τρακ εξεταστικές, θα διαγράφεται! Όποιος σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται για τις ανάγκες του, θα καταστέλλεται με την απειλή της διαγραφής. Είναι ξεκάθαρο ότι μέσω των διαγραφών, προσπαθούν να καταστείλουν το φοιτητικό κίνημα το οποίο έχει βγει με μαχητικούς και ανατρεπτικούς αγώνες διαρκείας, σε κάθε φάση της επίθεσης, για να χαλάσει τα σχέδιά τους. Γι’ αυτό θέλουν να το αφοπλίσουν! Αλλά έχουν και ένα μακροπρόθεσμο στόχο, θέλουν να εξασφαλίσουν ότι όταν θα δουλεύουμε θα φοβόμαστε να διεκδικήσουμε τα στοιχειώδη δικαιώματα μας. Οι κυβερνήσεις των μνημονίων ξέρουν ότι μόνο με το φόβο θα κρατήσουν τους εργαζόμενους από το να εξεγερθούν, για αυτό και μας «εκπαιδεύουν» από νωρίς στην τρομοκρατία.

Απέναντι σε αυτά, μας έχουν ήδη απαντήσει τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ : «Μα δεν υπάρχει πρόβλημα που σπουδάζει κάποιος 7 και οχτώ χρόνια;». Για μας, πρόβλημα υπάρχει όταν η πλειοψηφία των φοιτητών εργάζεται για να σπουδάσει και οι σπουδές μας διαρκώς εντατικοποιούνται. Πρόβλημα υπάρχει όταν αυξάνονται τα μαθήματα σε όλες τις σχολές με υποχρεωτικές παρουσίες και με το παραμικρό χάνεις το δικαίωμα να εξεταστείς. Πρόβλημα υπάρχει όταν είναι μαρτύριο για οικογένειες από την επαρχία να στείλουν τα παιδιά τους στην Αθήνα , ή οπουδήποτε αλλού. Πρόβλημα υπάρχει όταν ποινικοποιείται ο ελεύθερος χρόνος και θεωρείται «τεμπελιά» να έχουμε ασχολίες πέρα από το διάβασμα. Αυτή είναι η κατάσταση που δείχνει ότι το πραγματικό πρόβλημα για την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ είναι ότι δεν παρατάμε τις σχολές μας, ότι δεν παίρνουμε πτυχίο στα 3 ή στα δύο χρόνια, ότι δεν πηγαίνουμε ακόμα πιο πολλοί στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Αποδεικνύεται ότι ο αγώνας ενάντια στις διαγραφές δεν αφορά απλά τους συναδέλφους μας από μεγαλύτερα έτη αλλά είναι υπόθεση όλων όσων δυσκολεύονται να σπουδάσουν, είναι θέμα της πλειοψηφίας μέσα στις σχολές που έχει ανάγκη δωρεάν σπουδές για όλους.

Η κατάσταση που διαμορφώνεται στις σχολές ανοίγει για εμάς, τους φοιτητές, δύο δρόμους: ή θα αποδεχθούμε την εντατικοποίηση των σπουδών μας, θα δεχθούμε να τρέχουμε από μάθημα σε μάθημα σε ένα πανεπιστήμιο εξεταστικό κάτεργο, με συγγράμματα που θα πληρώνουμε απ’ την τσέπη μας και την ίδια στιγμή θα κοιτάμε καχύποπτα το διπλανό μας μήπως είναι «αιώνιος». Ή θα επιβάλλουμε την ανάγκη μας, να μπορούμε να σπουδάσουμε με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, χωρίς να δίνουμε ούτε 1 ευρώ! Ή θα αποδεχθούμε το πανεπιστήμιο να λειτουργεί με τα κριτήρια της αγοράς, με δίδακτρα, διάσπαση πτυχίων, διαγραφές ή θα ορθώσουμε τείχος αντίστασης στις προωθούμενες από την ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις πολιτικές! Ή συνολικά θα αποδεχθούμε την υποτίμηση των ζωών μας και θα οδηγηθούμε σε ένα μέλλον ανεργίας και ελαστικής εργασίας με μπόνους την τρομοκρατία από το αφεντικό μας ή θα ανατρέψουμε το παρόν και μέλλον, που μας ετοιμάζουν και θα χτίσουμε ένα άλλο μέλλον, στα μέτρα των αναγκών μας!

ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ – ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ. ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ

ΝΑ ΔΙΕΓΡΑΨΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ!

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ;

Οι φοιτητικές εκλογές πλησιάζουν και αποτελούν αφορμή όπως κάθε χρόνο για την έναρξη συζητήσεων σχετικά με το πόσο χρήσιμες είναι οι φοιτητικές παρατάξεις μέσα στις σχολές, πόσο υπονομεύουν και αναστέλλουν την αποτελεσματική λειτουργία των τμημάτων και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι λύση αποτελεί η στάση αδιαφορίας και άρα η αποχή από τις κάλπες. Αυτή είναι η κατάσταση που τα τελευταία χρόνια αποτυπώνεται στα ποσοστά συμμετοχής στις εκλογές των Φοιτητικών Συλλόγων της χώρας μας και που καθένας εύκολα διαπιστώνει στη σχολή του ξεχωριστά.
Πόσο εύκολη είναι η επιλογή της αποχής;
Πολύ. Και βολική. Γιατί μας συνήθισαν να θεωρούμε δεδομένο το "άσχημο" που ζούμε κάθε μέρα και ουτοπικό το αυτονόητο. Γιατί είναι εύκολο να γυρνάμε την πλάτη σε ό,τι δεν μας αρέσει, αλλά δύσκολο να βουτάμε οι ίδιοι στα βαθιά και να παλεύουμε. Να προσπαθούμε οι ίδιοι για εκείνα που η μορφή τους χρειάζεται βελτίωση, και όχι να αναθέτουμε υποχρεώσεις και να προσάπτουμε ευθύνες στους άλλους.
Λειτουργεί καλά το Πανεπιστήμιο και ο Φοιτητικός μου Σύλλογος;
Όχι. Τα πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούνται με αποτέλεσμα να γίνονται περικοπές στην φοιτητική μέριμνα (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση) και συνεχώς νόμοι-καταπέλτες ψηφίζονται από τους πολιτικούς δυνάστες μας (ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ-ΔΝΤ) με τον έναν να υπονομεύει το Πανεπιστήμιο περισσότερο από τον άλλον. Οι διαγραφές των φοιτητών είναι γεγονός, η ΜΗ-δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση επίσης. Η θέρμανση ανύπαρκτη. Τα δίδακτρα προ των πυλών. Το ίδιο και τα εκφυλισμένα πτυχία.
Το κλίμα ηττοπαθές. Οι νέοι άνθρωποι απογοητευμένοι, απομακρύνονται από τους φοιτητικούς συλλόγους και παύουν να αισθάνονται τους εαυτούς τους ως μέρος του συνόλου που μπορεί να αλλάξει την κατάσταση, αν το επιθυμεί.
Γιατί, λοιπόν, ΟΦΕΙΛΩ να ψηφίσω στις εκλογές;
Γιατί, ο καθένας έχει μερίδιο ευθύνης όταν σιωπά. Όταν αφήνει άλλους να αποφασίζουν για κείνον, όταν ετεροπροσδιορίζεται. Όταν γυρίζει την πλάτη και αποδέχεται την ήττα του και ενστερνίζεται την άποψη ότι η αποχή είναι για τους ξύπνιους και οι υπόλοιποι που βλέπουν την δυνατότητα για κάτι καλύτερο είναι χαζοί.
Γιατί, η αποχή είναι συνενοχή και η απουσία πολιτικής άποψης, επί της ουσίας είναι πολιτική στάση που υπονομεύει το συμφέρον των φοιτητών και βολεύει τους φοιτητοπατέρες των συμφερόντων και των δωρεάν σημειώσεων (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ).
Γιατί, οι εκλογές θα έπρεπε να είναι διαδικασία πολιτική και αναμέτρηση αντιλήψεων και όχι καφέδων, γνωριμιών, και κομματικών υποσχέσεων.
Γιατί, ο καθένας μας πρέπει να στηρίξει αυτούς που δείχνουν εμπιστοσύνη στην πρωτοβουλία του ίδιου του κόσμου και στην αμεσοδημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων, αυτούς που πηγαίνουν κόντρα στις κυβερνητικές παρατάξεις μέσα στις σχολές μακριά από λογικές συμβιβασμού και υποταγής, αυτούς που αναγνωρίζουν τα κακώς κείμενα των Φοιτητικών Συλλόγων, αλλά είναι πρόθυμοι να τα αλλάξουν.
Γιατί, αν δεν πάω να ψηφίσω, ενισχύω τις παρατάξεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ και τους επιτρέπω να διαχειρίζονται ανάλογα με τις ορέξεις τους τα όργανα του συλλόγου μου, αφού με τους εκλογικούς μηχανισμούς που συγκροτούν, η αποχή όχι μόνο φθορά δεν προκαλεί αλλά μάλλον ενισχύει σε τελική ανάλυση τις αντιλήψεις τους.
Γιατί, τώρα περισσότερο από ποτέ πρέπει να νιώσουμε την ανάγκη να πάμε κόντρα σε λογικές υποταγής και σε κάθε πολιτική που υποθηκεύει το μέλλον μας, να ενισχύσουμε το φοιτητικό κίνημα και να αναβαθμίσουμε τις διαδικασίες του συλλόγου μας.
Καλούμε, λοιπόν, όλους τους φοιτητές του Συλλόγου μας να αναλογισθούν τις ευθύνες τους μπροστά στις κρίσιμες συνθήκες που βιώνουμε όλοι και να αποφασίσουν να στηρίξουν μία από τις λιγοστές δημοκρατικές διαδικασίες που μας έχουν απομείνει, προκειμένου η νεολαία να βγει μπροστά και πάλι και να επιτάξει τα αιτήματα της κόντρα σε οποιονδήποτε υπονομεύει το μέλλον της.
Προσδοκούμε, μια εκλογική διαδικασία άκρως πολιτική, που θα βάλει στη θέση τους εκείνους που δήθεν νοιάζονται για το καλό του Πανεπιστημίου, αλλά που δεν το διεκδικούν ποτέ, ενώ ταυτόχρονα θα στηρίξει τις δυνάμεις του ΑΝΑΧ που μάχονταν όποτε κρίθηκε αναγκαίο και θα συνεχίσουν να είναι στην πρώτη γραμμή κάθε αγώνα για την κατάκτηση του αυτονόητου.

Πρωτομαγιά 2014: Η επίθεση στο λαό και τη νεολαία δε θα μείνει αναπάντητη.

Η πρώτη του Μάη, είναι ημέρα ορόσημο για τους αγώνες του εργατικού και του λαϊκού κινήματος. Οι μεγάλες απεργίες και οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο που εξαπλώθηκαν σε όλη την Αμερική, το 1886, έμελλαν να γραφτούν με τα πιο χρυσά γράμματα στην ιστορία των λαϊκών αγώνων. Η εργατική πάλη για οκτάωρη εργασία και καλύτερες συνθήκες δουλειάς, με το σύνθημα: "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο" επέβαλλε τα αιτήματα των εργατών και άνοιξε το δρόμο για μελλοντικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που έλαβαν χώρα ανά την υφήλιο.

Η φετινή πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους και την νεολαία αντιμέτωπους με την πιο βάρβαρη επίθεση των τελευταίων χρόνων απ’ την μεριά του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση και η Ε.Ε. έχουν δημιουργήσει μια ασφυκτική κατάσταση για το κόσμο της δουλειάς και την κοινωνία. Το κεφάλαιο προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση που το ίδιο δημιούργησε ρίχνοντας τα βάρη της στα λαϊκά στρώματα. Στο όνομα μιας επικείμενης μα παράλληλα άφαντης ανάπτυξης οι εργαζόμενοι και η νεολαία πλήττονται τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο δημοκρατικών ελευθεριών. Δικαιώματα που είχαν κερδηθεί με αγώνες και αίμα από το λαό, όπως τα γεγονότα της πρωτομαγιάς, πλέον αρπάζονται με συνοπτικές διαδικασίες από το αστικό μπλοκ, αποδεικνύοντας πως μόνο με μαχητικούς αγώνες, όπως τότε, θα καταφέρουμε να βάλουμε αναχώματα στην επίθεσή τους και να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας.

Την επίθεση αυτή, στον χώρο των πανεπιστημίων, την βιώνουμε μέσω της ριζικής αναδιάρθρωσης των ιδρυμάτων, με τις επιταγές κυβέρνησης, ΕΕ και κεφαλαίου, εξαφανίζοντας κάθε ίχνος δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Οι οργανισμοί ιδρύματος που αναμένεται να δημιουργηθούν και να εφαρμοστούν σε κάθε ίδρυμα της χώρας επιδιώκουν τη πλήρη μετεξέλιξη του πανεπιστημίου σε πανεπιστήμιο-Νταχάου. Οι επικείμενες διαγραφές φοιτητών, που ξεκινάνε από φέτος, έρχονται να συνδεθούν και αυτές με τη γενικότερη αντιδραστική κατεύθυνση όλων των νομοσχεδίων του υπουργείου παιδείας. Οι διαγραφές φοιτητών δημιουργούν μια παιδεία με ολοένα μεγαλύτερη εντατικοποίηση των σπουδών και με έντονους ταξικούς φραγμούς, καθώς το μέτρο πλήττει κατά κύριο λόγο τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών καθώς και τους εργαζόμενους φοιτητές. Επιπλέον βλέπουμε ρυθμίσεις, όπως το πράσινο φως σε μάνατζερ εταιριών να διοικούν το πανεπιστήμιο, τον καθορισμό του προγράμματος σπουδών βάση της αγοράς εργασίας και όχι του γνωστικού αντικειμένου και τη συνεχώς μειωμένη κρατική χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης η οποία έρχεται παράλληλα με την αύξηση των εισακτέων σε κάποιες σχολές (Βλ. Γεωπονικό)!!! Ρυθμίσεις που κλείνουν ξεκάθαρα το μάτι σε επιχειρήσεις και εταιρείες που επιθυμούν να εμπλεκούν στη χρηματοδότηση και κατ' επέκταση στη λειτουργία συγκεκριμένων σχολών. Θέλουν να μετατρέψουν το πανεπιστήμιο σε εξειδικευμένο κέντρο γνώσεων για λίγους και εκλεκτούς φοιτητές οι οποίοι θα μαθαίνουν μόνο ότι θέλουν οι ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις ώστε μετά να δουλέψουν σε αυτές με τις άθλιες εργασιακές συνθήκες που η εποχή μας επιβάλλει.

Θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη μας τους αγώνες. Το αστικό σύστημα επιδιώκει να μας κάνει να ξεχάσουμε την ηρωική αντίσταση των εργατών του Σικάγο και της Αμερικής γενικότερα, όπως και κάθε άλλο εργατικό ή νεολαιίστικο κίνημα που ακολούθησε στην ηρωική ιστορία των λαϊκών αγώνων που γράφεται μέχρι σήμερα. Δε θα τους περάσει. Δε θα μας κλέψουν αυτά για τα οποία αγωνιστήκαμε. Ο λαός που καταπιέζεται και εξευτελίζεται καθημερινά από τη σύγχρονη χούντα που φασιστικά έχει επιβάλλει η Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. δια στόματος της κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ ξέρει ότι σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά πρέπει να αντεπιτεθεί και να τους ανατρέψει. Η πορεία της πρώτης Μάη θα στείλει μήνυμα στον κυβερνητικό μπλοκ ότι η ανατροπή τους πλησιάζει. Ο εργατικός αγώνας της πρωτομαγιάς, όσο και αν προσπαθούν τα παπαγαλάκια του συστήματος δεν διαγράφεται από τη μνήμη της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Με προμετωπίδα τους αγώνες και τις νίκες του παρελθόντος βαδίζουμε για τις επαναστάσεις της δικιάς μας εποχής.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Φ.Σ. ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 1, ΣΤΟ ΑΜΦ. ΣΙΔΕΡΗ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ 13.00 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ:Ακομμάτιστα στο πλευρό της κυβέρνησης!

Σε εκδήλωση με τον ευφάνταστο τίτλο “Σύλλογοι πέρα από κόμματα” η “ακομμάτιστη” παράταξη της κυβέρνησης
στο πανεπιστήμιο επέλεξε να παρουσιάσει τις θέσεις της για τους φοιτητικούς συλλόγους και το φοιτητικό
κίνημα, μοιράζοντας στη συνέχεια το σχετικό κείμενο-πρόταση της ΔΑΠ στους φοιτητές κάθε σχολής. Σε μια
περίοδο που η κυβέρνηση εξαπολύει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση την τελική επίθεση για την εφαρμογή του
νόμου Διαμαντοπούλου μέσα από διαγραφές φοιτητών, θέσπιση πρότυπων εσωτερικών κανονισμών, εξωτερική
αξιολόγηση κλπ, προκαλούν “έκπληξη” οι προτάσεις της ΔΑΠ, οι οποίες συμπλέουν πλήρως με την κυβερνητική
πολιτική που έχει φέρει το πανεπιστήμιο αλλά και τις ζωές μας σε τέτοιο σημείο. Ας εξετάσουμε κάποιες από τις
προτάσεις της ακομμάτιστης πλέον ΔΑΠ και το τι αυτές εξυπηρετούν:
“Φοιτητικές παρατάξεις, υπάρχουν και λειτουργούν σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κόσμου, με κανόνες. Η δράση τους
όμως κινείται πάντα προς όφελος του ιδρύματος, συνεισφέροντας στην εξέλιξή του, χωρίς να βάζουν εμπόδια στη λειτουργία του και
να προκαλούν επιπλέον δυσκολίες στους φοιτητές και τις οικογένειές τους. Στόχος μας με τις προτάσεις αυτές, είναι να σταματήσει
η ασυδοσία των μειοψηφιών, να ζωντανέψει ξανά το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα και να αποκτήσει θεσμοθετημένη δομή
και κεντρική οργάνωση.”
Σε αυτό το σημείο η ΔΑΠ προσδιορίζει στην πραγματικότητα τον εχθρό της στο πανεπιστήμιο. Ποιος είναι αυτός ;
Είναι η κυβέρνηση με τους νόμους της και η ΕΕ με τις συνθήκες της που διαλύουν το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο ;
ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ! Για τη ΔΑΠ ο εχθρός είναι κάποιες “ασύδοτες μειοψηφίες” που για ανεξήγητους λόγους “βάζουν εμπόδια
στη λειτουργία του πανεπιστημίου”. Μειοψηφίες που προβάλουν την άλλη αντίληψη, την άλλη κουλτούρα που
έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την λογική του ατομικού δρόμου και εντείνει τη συλλογική δράση! Μειοψηφίες
λοιπόν αποτελούν για τη ΔΑΠ οι αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων και ασυδοσία
οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
“θέσπιση ειδικού νόμου όπως προβλέπεται από το Άρθρο 16 παρ. 5 του Συντάγματος, που θα περιγράφει τις βαθμίδες οργάνωσης
του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος, το ρόλο τους, καθώς και τις αρμοδιότητές τους.”
Εδώ τα ακομμάτιστα παιδιά απευθύνονται στην...κυβέρνηση (!) για να θεσπίσει νόμο που θα οργανώνει το
φοιτητικό κίνημα! Είναι γνωστό άλλωστε το πόσο η κυβέρνηση είναι με το μέρος του φοιτητικού κινήματος
και το έχει αποδείξει, τους τόνους χημικών και ξύλου με τα οποία το έχει αντιμετωπίσει, με τους δεκάδες
φοιτητές από φτωχές οικογένειες που πετάγονται έξω απ’ τις εστίες και με το πανεπιστήμιο-εταιρία που
θέλει να φτιάξει, στο οποίο θα έχουν πρόσβαση λίγοι και καλοί, με τη γνώση να αποτελεί το νούμερο ένα
εμπόρευμα. Ήρθε λοιπόν η ώρα κατά τη γνώμη τους να μας οργανώσει κιόλας. Στην πράξη ένας τέτοιος νόμος
θα θεσμοθετούσε δομές που θα απονέκρωναν τις γενικές συνελεύσεις, θα αποπολιτικοποιήσει τους φοιτητικούς
συλλόγους και θα έφτιαχναν ένα φοιτητικό κίνημα καρικατούρα, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της κυβέρνησης
και των κυβερνητικών παρατάξεων.
“Κατάργηση της ανενεργής ΕΦΕΕ και δημιουργία νέας ένωσης σε πανελλαδικό επίπεδο για φοιτητές και σπουδαστές, το Εθνικό
Συμβούλιο Φοιτητών στα Πανεπιστήμια και το Εθνικό Συμβούλιο Σπουδαστών στα ΤΕΙ και αναγνώρισή τους από την Πολιτεία.”
Η ΔΑΠ εγκαταλείπει την παλιότερη θέση της για νεκρανάσταση της ΕΦΕΕ και προτείνει τη δημιουργία ενός
άλλου οργάνου που επίσης δεν έχει καμία σχέση με το ζωντανό φοιτητικό κίνημα και τις διαδικασίες του. Μέσα
από την πρόταση της δημιουργίας του ΕΣΥΦ η ΔΑΠ αφήνει την υπόνοια ότι μπορεί μονομερώς να φτιάξει αυτό το
όργανο ώστε να συνδιαλέγεται με την κυβέρνηση και να συμβάλλει στην εφαρμογή των αντιεκπαιδευτικών μέτρων.
Ουσιαστικά θα αποτελεί μια συνάντηση μόνο των παρατάξεων που θα βρίσκονται μεταξύ τους και θα τα λένε μεταξύ
τους.
“Αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής των Γενικών Συνελεύσεων των Συλλόγων και τη θέσπιση κανόνων, ώστε να αποτρέπεται σε
μειοψηφίες να κλείνουν τα ιδρύματα, όπως γινόταν μέχρι σήμερα.”
Η ΔΑΠ εμμέσως πλην σαφέστατα προτείνει αύξηση της απαρτίας που χρειάζεται για τη διεξαγωγή της γενικής
συνέλευσης ώστε οι γενικές συνελεύσεις να είναι σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Η πρόταση αυτή
βρίσκεται σε σύμπλευση με το αντίστοιχο μέτρο τρόικας και κυβέρνησης που προβλέπει ότι για να παρθεί απόφαση
για απεργία θα πρέπει να την έχουν ψηφίσει το 50% +1 των εργαζομένων, απαγορεύοντας έμμεσα έτσι το ίδιο το
δικαίωμα στην απεργία. Εδώ φαίνεται και ο ξεκάθαρος κατασταλτικός ρόλος της ΔΑΠ που προσπαθεί να παίξει τον
σωτήρα της εκάστοτε Κυβέρνησης με στόχο την φίμωση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων που μπορούν
να παίξουν και να προβάλουν έναν άλλο δρόμο.
65“Κατάργηση των παραταξιακών πλαισίων και αντικατάστασή τους με προτάσεις χωρίς κομματική χροιά, που θα άπτονται των
φοιτητικών και ακαδημαϊκών ζητημάτων.”
Η πιο ύπουλη και αντιδραστική πρόταση από όλες! Η ΔΑΠ πίσω από το ψευτοδίπολο παραταξιακά πλαίσια-
προτάσεις ακαδημαϊκού περιεχομένου θέλει να αποκρύψει το πραγματικό δίπολο. Αυτό δεν είναι άλλο από το
αν οι σύλλογοι θα συζητάνε πολιτικά, θα αναγνωρίζουν τον εχθρό τους και θα παράγουν σχέδιο για το πώς θα
απαντήσουν στην επίθεση ή αν θα συζητάνε για το αν πρέπει να φτιάξουμε ταρατσόκηπο κι ας μην μπορούμε καν να
σπουδάσουμε! Ο πραγματικός εχθρός της ΔΑΠ λοιπόν προφανώς δεν είναι γενικώς και αόριστα οι παρατάξεις
και τα πλαίσιά τους, αλλά η αριστερά και ευρύτερα ο κόσμος που στρέφεται κατά της κυβέρνησης , της ΕΕ
και παλεύει για την ανατροπή τους και για ένα δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο στη βάση των αναγκών μας.
“Τέλος στο καθεστώς ελέγχου των Διοικητικών Συμβουλίων από παρατάξεις και θέσπιση προσωποπαγών Διοικητικών
Συμβουλίων, με ονομαστική εκπροσώπηση από συγκεκριμένα πρόσωπα που εκλέγονται από τους φοιτητές.”
Στην ίδια κατεύθυνση με την προηγούμενη πρόταση η ΔΑΠ παλεύει για την κατάργηση κάθε πολιτικού χώρου
που εναντιώνεται στα βρώμικα σχέδιά της. Θέλει να κάνει συλλόγους που θα μοιάζουν με 15μελή λυκείου και
φοιτητές που θα ψηφίζουν με κριτήριο ποιος τους παρείχε τις πιο πολλές σημειώσεις και ποιος τους κέρασε
πιο πολλά ποτά! Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι αυτό το προτείνει η παράταξη που φτύνει στα μούτρα κάθε
φορά τους φοιτητές που υπογράφουν για διεξαγωγή συνέλευσης και μέσα από το διοικητικό συμβούλιο προσπαθεί
να χρησιμοποιεί το σύλλογο σαν τσιφλίκι της.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ΔΑΠ παρουσίασε τις
θέσεις αυτές προεκλογικά και ζητάει από τους φοιτητές
να την στηρίξουν στις επερχόμενες φοιτητικές εκλογές.
Είναι σαφές λοιπόν ότι ούτε αποφάσισε ξαφνικά η ΔΑΠ
να γίνει ακομμάτιστη ούτε αηδίασαν ξαφνικά από μια
κατάσταση που οι ίδιοι δημιούργησαν και θέλουν να
φύγουν οι παρατάξεις από το πανεπιστήμιο. Αυτό που η ΔΑΠ
αποφάσισε είναι να συνεχίσει αυτό που κάνει εδώ και καιρό με
πιο έντονο τρόπο. Αποφάσισε λοιπόν να αποτελέσει το αυτί και
το χέρι της Κυβέρνησης εντός των πανεπιστημίων. Τη στιγμή
μάλιστα που η Κυβέρνηση μαζί με τις επιταγές της ΕΕ εξαπολύει
την πιο βάρβαρη και ποιοτικά αυξημένη επίθεση στον κλάδο
της εκπαίδευσης. Τη στιγμή μάλιστα που το επιχειρηματικό
πανεπιστήμιο είναι προ των πυλών η ΔΑΠ σαν άλλος μπάτσος
επιλέγει να φιμώσει κάθε αγωνιστική φωνή που θα βάλει
ΣΤΟΠ στο σχέδιο για την εξαφάνιση της Δημόσιας και Δωρεάν
Παιδείας. Να βάλει δηλαδή πλάτη στα σχέδια της κυβέρνησης
προσπαθώντας να απονεκρώσει τις γενικές συνελεύσεις, να
ποινικοποιήσει τους αγώνες των φοιτητών και να φτιάξει δομές
κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της ίδιας και της κυβέρνησης.

ΣΤΙΣ 7 ΜΑΗ ΜΑΥΡΙΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Ήρθε λοιπόν η ώρα να μαυριστούν οι φωνές που εντείνουν τις λογικές του ατομικού δρόμου, της απολιτίκ
στάσης, της απουσίας από τις συλλογικές διαδικασίες και εντείνουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Η απάντηση σε
αυτήν την κίνηση της ΔΑΠ είναι υπόθεση του ίδιου του φοιτητικού κινήματος που θα αποτελεί ασπίδα σε τέτοιες
λογικές που το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι προς όφελος της Κυβέρνησης. Η απάντηση δεν μπορεί
να είναι άλλη από την αναζωογόνηση των γενικών συνελεύσεων, με ενεργή συμμετοχή όλων των φοιτητών, την
εμβάθυνση της πολιτικής κουβέντας σε αυτές, και εν τέλει το σχεδιασμό ενός νικηφόρου κινήματος στο πλάι των
εργαζομένων και των υπόλοιπων πληττόμενων κομματιών της κοινωνίας, ενάντια στα μέτρα που συνεχώς έρχονται
και την πραγματικότητα της φτώχειας και της εξαθλίωσης που θέλουν να μας επιβάλλουν. Αυτό λοιπόν που πρέπει
να ξεριζωθεί από το πανεπιστήμιο δεν είναι η πολιτική και οι αγώνες, αλλά τα πειθήνια όργανα της κυβέρνησης που
με κάθε τρόπο προσπαθούν να τσακίσουν κάθε φωνή αντίστασης. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ! Είναι ανάγκη λοιπόν να
ενισχυθεί η άλλη αντίληψη, αυτή που θα έρθει σε σύγκρουση με τις λογικές του ατομικού δρόμου, θα προβάλει το
φώς της συλλογικής διεκδίκησης και θα συμβάλλει στην επανεμφάνιση του Φοιτητικού Κινήματος.

Για το ζήτημα του γάλακτος

Όλα μέλι γάλα για τις βιομηχανίες γάλακτος…

φαρμάκι για αγελαδοτρόφους και συνεταιριστικές

Τρίβουν τα χέρια τους οι μεγάλες εγχώριες βιομηχανίες γάλακτος, καθώς με τις ρυθμίσεις που προωθούνται για το γάλα θα κάνουν και αυτές «την κρίση ευκαιρία», ενισχύοντας την οικονομική τους θέση. Όλα αυτά μέσα από την καταστροφή χιλιάδων αγελαδοτρόφων και μιας σειράς συναφών επαγγελμάτων, μέσα από την εκτίναξη στα ύψη της τιμής και την υποβάθμιση της ποιότητας, ενός ακόμα βασικού διατροφικού προϊόντος, ως συνέπεια της μονοπώλησης της παραγωγής του. Από αυτή τη σκοπιά οι ρυθμίσεις αυτές επιβάλλονται πρώτα και κύρια από τις ντόπιες και ξένες βιομηχανίες γάλακτος, που στο έδαφος της κρίσης και με την αμέριστη βοήθεια της κυβερνητικής συμμορίας και της ΕΕ, βλέπουν πως πράγματα που πάλευαν να επιβάλουν επί χρόνια μπορούν να γίνουν πλέον πραγματικότητα.

Το έργο είναι προετοιμασμένο και ξαναπαιγμένο πολλές φορές. Το ίδιο έργο εξάλλου ζήσαμε με τη ζάχαρη και το κλείσιμο του εργοστασίου της Λάρισας. Μιας βιομηχανίας εξαιρετικά κερδοφόρας , που έδινε τη δυνατότητα τόσο για επάρκεια σε εθνικό επίπεδο, όσο και για μια σειρά εξαγωγών, που οι κατευθύνσεις της ΕΕ και του ντόπιου πολιτικού προσωπικού μεθοδικά υπονόμευσαν προκειμένου να προσανατολίσουν την παραγωγή στα κανάλια που επιθυμούσαν. Τώρα διαγράφεται κρυστάλλινα γιατί έπρεπε να καταστραφεί η συνεταιριστική κτηνοτροφία και να πουληθεί η Δωδώνη στην Ήπειρο. Γιατί έπρεπε να ξεπουληθεί η «Αγροτική» και η περιουσία της. Πολύ απλά γιατί άνοιγε το δρόμο από τη μία για την καταστροφή των φτωχών κτηνοτρόφων και ταυτόχρονα έδινε προίκα σε πολλούς επίδοξους «γαμπρούς» τον θησαυρό της «Αγροτικής», των συνεταιρισμών της και των εργοστασίων της.

Αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή με τις ρυθμίσεις για το γάλα, δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω, από την αναδιάρθρωση όλου του παραγωγικού ιστού για τις ανάγκες της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο αυτό δεν ενδιαφέρει τα κυβερνητικά επιτελεία και την ΕΕ το πώς θα καλυφτούν οι διατροφικές ανάγκες του λαού, αλλά ενδιαφέρονται για το πώς θα καταστραφεί κοινωνικά μια σειρά μικρών και μεσαίων κτηνοτρόφων και αγροτών, για να δημιουργηθεί στο έδαφος της καταστροφής τους ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για τις ισχυρές μερίδες του κεφαλαίου.

Το ζήτημα του γάλακτος, όπως και όλης της παραγωγής, δεν είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης με κανένα βιομήχανο, υπουργό, ή απεσταλμένο των Βρυξελών. Είναι ζήτημα αγώνα για τη διασφάλιση των όρων αξιοπρεπούς διαβίωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας, στο πεδίο τόσο της εργασίας, όσο και της διατροφής. Όλοι όσοι αμφισβητούν αυτό το δικαίωμα πρέπει να ηττηθούν από τον αγωνιζόμενο λαό.

7 ΜΑΗ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ

Στις 7 Μάη διεξάγονται πανελλαδικά οι φετινές φοιτητικές εκλογές. Η περίοδος όπου λαμβάνουν χώρο έχει

τεράστια σημασία. Διεξάγονται στη περίοδο της οικονομικής κρίσης, που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα
γέννησε, και αντιλαμβάνεται και το ίδιο ότι δε μπορεί ξεπεράσει. Όπου οι όποιες θεωρήσεις για «ανάπτυξη»
είναι ουσιαστικά η ανάπτυξη των επιχειρήσεων σε βάρος των εργαζομένων και των ανέργων ενώ η καλύτερη
διαχείριση του συστήματος μέσω κυβερνητικών λύσεων διαψεύδεται καθημερινά αφού και αυτή μέσα στη
μέγγενη της ΕΕ, του χρέους και της αστικής νομιμότητας δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Ας είμαστε ειλικρινείς
και τουλάχιστον αξιοπρεπείς. Στις εκλογές αυτές δεν ψηφίζουμε τον φίλο μας ή την παράταξη που για να μας
καλοπιάσει μας κέρναγε ποτά όλη την χρονιά... Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν πολιτικό «δημοψήφισμα»
για την νεολαία που σήμερα μπορεί να φέρει τούμπα την καθημερινότητα που μας επιβάλλουν. Η νεολαία να
στείλει μήνυμα ανυποχώρητων αγώνων διαρκείας και αντικαπιταλιστικής ανατροπής εν όψει και των δημοτικών
– περιφερειακών εκλογών και των ευρωεκλογών σαν το κομμάτι εκείνο που έχει προνομιακό πεδίο με το μέλλον.
Στις φοιτητικές εκλογές λοιπόν κρίνεται:
Το τι θα δηλώσει η νεολαία για την μετανάστευση της και την ανεργία που φτάνει το 60% για ηλικίες
μέχρι τα 30. Αν θα δηλώσουμε στήριξη και υποταγή (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ) ή θα δηλώσουμε έτοιμοι να
ανατρέψουμε τον εργασιακό μεσαίωνα που μας φέρνουν και να πάρουμε την ζωή και την κοινωνία
στα χέρια μας.
Με τι όρους θα συνεχίσουμε την αντιπαράθεση με κυβέρνηση και ΕΕ για την
ανατροπή του πανεπιστημίου-επιχείρηση και της παιδείας-εμπόρευμα που θέλουν
να μας επιβάλλουν, μέσω των οργανισμών των ιδρυμάτων και εισροής εταιριών στη
διοίκηση και τη λειτουργία των πανεπιστημίων
Αν η νεολαία θα ζήσει τελικά στα πεντάμηνα, τα Βαουτσερς, τα ΚΟΧ και γενικά στην ελαστική
απασχόληση ή θα επιλέξει την ανατροπή τους.
Αν ο σύλλογος θα γίνει πραγματικά ασπίδα που θα προστατεύει τον
φοιτητή και όπλο στα χέρια του για να μπορεί να διεκδικεί και να
επιβάλει πράγματα ή θα καταλήξει μια σφραγίδα που κανείς φοιτητής
ξέρει τι είναι, κοινώς κατοικίδιο στα καλύτερα κυβερνητικά σαλόνια.
Αν θα τελειώσουν μια και καλή τα σχέδια για διάλυση και εκφυλισμό του φοιτητικού κινήματος που
στην σχολή υπηρετούν τα κυβερνητικά τσιράκια, και καθιερωθούν οι γενικές συνελεύσεις ως το
ανώτερο όργανο του φοιτητικού συλλόγου.
Αν θα συνεχίσουν να τρώνε πόρτα οι φασίστες της Χρυσής
Αυγής από τις σχολές, τον πιο μαζικό χώρο της νεολαίας.
Αν η καταστολή, η τρομοκρατία, οι συλλήψεις, τα χημικά και οι
απαγορέψεις πορειών δεν μας τρομοκρατούν και αν τώρα είμαστε
πιο δυνατοί και έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα σχέδιά τους.
Αν η σπουδάζουσα νεολαία θα διαλέξει τον ακίνδυνο δρόμο της διαμαρτυρίας και απλής καταδίκης, της
μοιρολατρίας και των αυταπατών για καλύτερη διαχείριση του συστήματος και εν τέλει της υποταγής ή
θα διαλέξει τον δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα διαρκείας, τον δρόμο της ανυπακοής και ανατροπής.

7 Μάη στηρίζουμε ΑΝ.Α.Χ.- Ε.Α.Α.Κ

- Για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης
- Για να τελειώνουμε με την διαμεσολάβηση στην ζωή μας. Να αποφασίζουμε εμείς
για εμάς και όχι μία χούφτα «πολιτικών». Ισχυρές γενικές συνελεύσεις, φοιτητικός και
εργατικός έλεγχος στα πανεπιστήμια!
- Για την ενίσχυση του κινήματος των συνελεύσεων και του πιο μαχητικού κομματιού
αυτού.
- Για τους αγώνες που δώσαμε, τους αγώνες που κερδίσαμε, μα πάνω από όλα για την
αυτοπεποίθηση των αγώνων που θα δώσουμε
- Για όλες τις νίκες που έχουμε πετύχει μέχρι σήμερα.
- Γιατί σε περίπτωση που θελήσουν να αλλάξουν τα προγράμματα σπουδών και να
διαγράψουν φοιτητές εμείς θα προχωρήσουμε πάλι σε αγώνα διαρκείας.
- Γιατί τώρα φαίνεται καλύτερα από ποτέ ότι ο καπιταλισμός το μόνο που μπορεί να μας
δώσει είναι η ανεργία και η φτώχεια.
- Για να τελειώνουμε με τις καθεστωτικές παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ.
- Γιατί ο καπιταλισμός δεν γίνεται «ανθρώπινος». Τώρα που στην κρίση φαίνεται το
πραγματικό του πρόσωπο, αυτό της εκμετάλλευσης, ξέρουμε ότι αυτό το μέλλον δε μας
χωρά
- Γιατί ο κόσμος δε αλλάζει από την μία στιγμή στην άλλη μέσω των εκλογών αλλά
διαμορφώνονται οι όροι με τους οποίους θα δώσουμε τους αυριανούς αγώνες.
Γιατί αυτοί είναι το παλιό αποτυχημένο σύστημα εκμετάλλευσης
Εμείς ο νέος κόσμος της νίκης και της απελευθέρωσης