ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙ ΤΟ “ΚΛΕΙΔΩΜΑ ΤΩΝ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΩΝ”

 Το τελευταίο διάστημα βλέπαμε μέρα με τη μέρα την προσπάθεια από μεριάς των πρυτανικών αρχών και των καθηγητών, να παγιωθεί το μέτρο του κλειδώματος των αμφιθεάτρων. Τα κλειδιά των αιθουσών παραχωρήθηκαν στους καθηγητές κάποιοι από τους οποίους κλειδώνανε τους φοιτητές μέσα όταν άρχιζε το μάθημα και στη συνέχεια ξανακλειδώνανε φεύγοντας, όταν τελείωνε. Ο πρύτανης χρησιμοποιώντας ένα σωρό προσχήματα και δικαιολογίες αποφάσισε να λάβει τη συγκεκριμένη απόφαση με δήθεν στόχο τη φύλαξη των χώρων. Στη πραγματικότητα όμως η στάση αυτή, αποσκοπούσε στην επικράτηση της αντίληψης που θέλουν να μας περάσουν ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να θεωρείται ένας «εργασιακός χώρος» και οι φοιτητές απλοί «εργαζόμενοι» οι οποίοι πρέπει να υπακούν πιστά στις επιβολές των καθηγητών και στα ωράρια των μαθημάτων. Η απόφαση αυτή έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με τις αξίες μας που πρεσβεύουν ότι οι χώροι του πανεπιστημίου είναι κτήμα όλου του φοιτητικού συλλόγου και ως εκ τούτου πρέπει να είναι διαθέσιμοι στους φοιτητές και τις ώρες εκτός μαθημάτων, προκειμένου να πραγματοποιούν εκδηλώσεις, να συζητούν, να αλληλεπιδρούν και να συμμετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες του συλλόγου.

Η προσπάθεια να κλειδώνονται οι αίθουσες του πανεπιστημίου αποτελούσε ξεκάθαρη καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Το άσυλο δεν ισχύει για τις εταιρείες που εισβάλουν στα πανεπιστήμια αναδιαρθρώνοντας τα εκάστοτε προγράμματα σπουδών προς όφελός τους, ούτε για τους καθηγητές που θαρρούν ότι τους ανήκουν τα πάντα, αντίθετα το άσυλο υπάρχει για τους φοιτητές και τους αγώνες τους. Το άσυλο διασφαλίζει τόσο την ελεύθερη διακίνηση ιδεών μέσα στα πανεπιστήμια (κάτι που αντικειμενικά δε μπορεί να γίνει με κλειδωμένες αίθουσες και περιστατικά καθηγητικής αυθαιρεσίας), όσο και την υπεράσπιση του φοιτητικού κινήματος. Τα πανεπιστήμια εκτός από εκπαιδευτικοί χώροι, είναι και χώροι όπου ακμάζει η συλλογική αντίσταση φοιτητών, εργαζομένων, ανέργων κ.α., ενάντια στις εκάστοτε πολιτικές που διαλύουν-παραγκωνίζουν τα δικαιώματά μας “σπρώχνοντας” τη νεολαία και το λαό στο περιθώριο. Τα πανεπιστήμια είναι και πρέπει να παραμείνουν άσυλο κοινωνικών αγώνων για όλους τους εργαζόμενους και την νεολαία.

Παράλληλα με το λουκέτο στα αμφιθέατρα είχαν αρχίσει να καλλιεργούνται λογικές ότι τα αμφιθέατρα και εν γενεί τα πανεπιστήμια είναι τσιφλίκι των πρυτάνεων και των καθηγητών, που όταν μιλάνε καλό θα είναι να το βουλώνουμε. Θέλησαν να επιβάλλουν στη καθημερινότητα μας την καθηγητική αυθαιρεσία και δεσποτισμό, θέλησαν να μας δείξουν ότι στο πανεπιστήμιο δεν χωράνε ελευθερίες και δικαιώματα των φοιτητών αλλά ότι θα πρέπει όλοι να προσαρμοστούμε στο νέο πανεπιστήμιο που θέλουν να φτιάξουν κυβέρνηση-Ε.Ε. Ένα πανεπιστήμιο στο οποίο οι φοιτητές θα πρέπει να είναι απορροφημένοι στις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις ώστε όταν αποφοιτήσουν να μπορούν να στελεχώσουν τις θέσεις εργασίας για τις οποίες προορίζονται, σαν άβουλοι και πειθήνιοι εργαζόμενοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα από τα πολλά, είναι το συμβάν στη γενική συνέλευση που είχε καλεστεί στις 15.10. Όταν πήγαμε να κάνουμε χρήση της αίθουσας με στόχο την πραγματοποίηση της γενικής συνέλευσης, ο καθηγητής που είχε μάθημα την προηγούμενη ώρα αρνήθηκε να μας παραδώσει τα κλειδιά του αμφιθεάτρου και μας ρώτησε μάλιστα ειρωνικά αν θα θέλαμε να μας παραχωρήσει και τα κλειδιά του σπιτιού και του αμαξιού του!!!

Όλα αυτά, η αμετάκλητη στάση του πρύτανη ενάντια στις συλλογικές διαδικασίες του συλλόγου καθώς, το γεγονός ότι η πρυτανεία του Γεωπονικού δεν έβγαλε καταδικαστική ανακοίνωση για τις φασιστικές πρακτικές που χρησιμοποιεί η πρυτανεία του ΕΚΠΑ και ο Φορτσάκης για να καταστείλει το φοιτητικό κίνημα, τα ζητήματα των διαγραφών που είναι πρώτη προτεραιότητα για το υπουργείο από τη μία και ο επικείμενος οργανισμός του ιδρύματος που το μετατρέπει σε επιχείρηση, μας οδήγησε ως Α.Ν.Α.Χ στην πραγματοποίηση τριήμερης κατάληψης της πρυτανείας.

Ο πρύτανης που όλο το προηγούμενο διάστημα κράταγε σκληρή στάση απέναντι μας αρνούμενος καλά-καλά την όποια συνομιλία μαζί μας, λόγω της πίεσης την οποία δέχτηκε από την κατάληψη του γραφείου του και φοβούμενος τυχόν κλιμάκωση των δράσεων , άλλαξε ως διά μαγείας τη στάση του και αποφάσισε να αποσύρει το μετρό του κλειδώματος των αμφιθεάτρων κάνοντας έτσι ένα βήμα πίσω!

Η ξαφνική αλλαγή στάσης της πρυτανείας ως προς το ζήτημα των λουκέτων στα αμφιθέατρα και το γεγονός ότι στην ουσία πήρε πίσω την απόφασή της μετά τη πρώτη(!) μέρα της κατάληψης στη πρυτανεία δείχνει ότι οι φοιτητές μπορούν να κερδίζουν στο σήμερα με αγώνες επιβολής των αναγκών και των δικαιωμάτων τους. Οι ριζοσπαστικές δράσεις του φοιτητικού κινήματος φαίνεται ότι μπορούν να αναγκάζουν το αντίπαλο στρατόπεδο να παραχωρεί νίκες...

Αν και η απόφαση της πρυτανείας να πάρει πίσω το κανονισμό για τα λουκέτα στα αμφιθέατρα αποτελεί μια κατάκτηση και μια νίκη για το φοιτητικό σύλλογο δεν επαναπαυόμαστε και δεν αρκούμαστε σε αυτό. Υπάρχουν πολλά προβλήματα εντός του πανεπιστημίου στα οποία οι πρυτανικές αρχές παίρνουν ανοιχτή θέση ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών. Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο θεσμός του πρύτανη δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ένα εκτελεστικό όργανο της Κυβέρνησης και του Υπουργείου παιδείας, που δε διστάζει ανά πάσα ώρα και στιγμή μαζί με τις κυβερνητικές παρατάξεις (δαπ και πασπ) να παίρνει ξεκάθαρη πολίτικη στάση απέναντι στο Φοιτητικό Σύλλογο. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη πως οι πρυτανικές αρχές μπορούν να δρουν προς όφελος των φοιτητών, εμείς είμαστε ξεκάθαρα απέναντι στη πρυτανεία ως θεσμό μιας και δεν πιστεύουμε πως οποιαδήποτε αλλαγή προσώπων θα επιφέρει κάποια ουσιαστική αλλαγή. Επίσης σε καμία περίπτωση, δεν ξεχνάμε ότι το κλείδωμα των αμφιθεάτρων αποτελεί το μικρότερο κακό σε σχέση με την επικείμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που θέλει να μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε επιχείρηση. Η νίκη μας απέναντι στη πρυτανεία στο συγκεκριμένο θέμα που ήρθε με όρους λαϊκής επιβολής, δε σημαίνει τίποτα λιγότερο από το γεγονός ότι ο αγώνας μας για επιβολή των αναγκών μας σε ΜΟΡΦΩΣΗ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ θα κλιμακωθεί, και σε σύνδεση με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους, τους εργαζόμενους και τη νεολαία θα δημιουργήσει ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα σε πανκοινωνική απεύθυνση που θα ανατρέψει τις πολιτικές που υποβαθμίζουν τη ζωή μας. Η ανατροπή θα έρθει μέσα από δικούς μας αγώνες “από τα κάτω”, μέσα από την καθημερινή πάλη στα πανεπιστήμια και στους χώρους δουλειάς. Η ανατροπή δε χωράει μεσσίες και μονοήμερες πορείες-εκτονώσεις. Η ανατροπή θέλει διαρκή αγώνα με ένα συνολικότερο πρόγραμμα ανατροπής των σχεδίων της εκάστοτε κυβέρνησης.

Το γεγονός ότι μόλις ξεκίνησε η κατάληψη της πρυτανείας, αμέσως πάρθηκε πίσω η όποια ρύθμιση για τα λουκέτα στα αμφιθέατρα υποδηλώνει ότι οι φοιτητές όταν διεκδικούν με όρους επιβολής και ανυποχώρητου αγώνα μπορούν να κερδίσουν. Η νίκη όσον αφορά στο κλείδωμα των αμφιθεάτρων σίγουρα δεν είναι η “υπέρτατη”, αλλά αποτελεί μια νικηφόρα αρχή που δείχνει ξεκάθαρα ότι τα κινήματα μπορούν να επιβάλλουν και να νικούν. Η συνέχεια στις γενικές συνελεύσεις και στους αγώνες που έρχονται....

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΗ ώρα 14.00 στο αμφ. ΣΙΔΕΡΗ