Με αφορμή ένα Διοικητικό Συμβούλιο που οι δυνάμεις της ΚΝΕ – ΜΑΣ και της ΔΑΠ δεν υπέγραψαν ένα ψήφισμα αλληλεγγύης για την δική ενός αγωνιστή από την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων (ΕΑΣ) εμείς θέλουμε με την σειρά μας να σχολιάσουμε την στάση αυτή. Δεν είναι άγνωστο ότι το κράτος και η λαομίσητη κυβέρνηση προσπαθεί να καταστείλει τους αγωνιστές. Είτε αυτό είναι μέσω των κλομπ και των χημικών στις πορείες, είτε αυτό είναι μέσω της τρομοϋστερίας της τηλεόρασης και των εφημερίδων είτε αυτό είναι μέσω του δικαστικού συστήματος μέσω φυλακίσεων και προστίμων ή επιτάξεων απεργών κ.ο.κ. η ουσία είναι ότι το κεφάλαιο και το σύστημα προσπαθεί να τιμωρήσει όποιον αγωνίζεται για το δίκιο της θιγόμενης πλειοψηφίας.
Από τη ΔΑΠ το περιμέναμε, τα παιδάκια της κυβέρνησης είναι, την πολιτική αυτή εκφράζουν δε μας ξαφνιάζουν. Από την ΚΝΕ όμως που συνεχώς λέει παλεύει για τα δικαιώματα των εργαζομένων και των εκμεταλλευόμενων σίγουρα αυτή η στάση μας ξαφνιάζει. Εμείς το αποδίδουμε σε δύο λόγους. Πρώτων οι δυνάμεις της ΚΝΕ δεν αναγνωρίζουν και δε συμμετέχουν σε αγώνες που δεν υποκινούν ή ελέγχουν απόλυτα αυτοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η παντελής απουσία της ΚΝΕ από την εξέγερση του Δεκέμβρη του ‘08, από τις πλατείες το καλοκαίρι του ’11, από τις καταλήψεις των σχολών στο σχέδιο Αθηνά το ’12 και το Σεπτέμβρη του ’11 ενάντια στο νόμου Διαμαντοπούλου, και προφανώς η λίστα συνεχίζει. Αυτό συμβαίνει γιατί το ΚΚΕ δε θεωρεί κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό του πρωτοπορία, άλλωστε και στο ΔΣ η τοποθέτησή τους ήταν ότι το ψήφισμα «παρουσίαζε την ΕΑΣ ως πρωτοπορία» και γι’ αυτό δε το υπογράφανε. Δεύτερων γιατί η ΚΝΕ ζει κάτω από τη λογική «συσσώρευσης όρων». Δηλαδή να μαζέψει τον κόσμο (τους όρους) για να μπορέσει να ανατρέψει μια οποιαδήποτε κατάσταση και ουσιαστικά υποτάσσοντας το ίδιο το κίνημα κάτω από τους συσχετισμούς που υπάρχουν. Χωρίς να προσπαθεί να χτυπήσει και να διεκδικήσει νίκες στο σήμερα ακόμα και στις πιο αρνητικές καταστάσεις, όπως είναι αυτή του στρατού, στην ουσία περιμένοντας την Λαϊκή Εξουσία όπως λέει για να πάει μπροστά. Συσσώρευσης όρων κιόλας εντός της νομιμότητας που σου αφήνει το ίδιο το σύστημα με αποτέλεσμα το ίδιο το ΚΚΕ να γίνεται ακίνδυνο.
Εμείς σαν κομμάτι της αντικαπιταλιστικής αριστεράς επιδιώκουμε τους αγώνες στο σήμερα τώρα. Δε μπορούμε να περιμένουμε κάποια μαγική αλλαγή και ξέρουμε ότι και οι ίδιοι οι συσχετισμοί θα αλλάξουν όταν ο κόσμος και η ίδια η κοινωνία βρίσκεται σε κίνηση και όχι σε αδράνεια και περιμένοντας μεσσίες. Αν δε πάρει ο καθένας από μας την κατάσταση στα χέρια του δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να υπάρξει και ανατρεπτική δράση. Η υποταγή στους συσχετισμούς είναι υποταγή και του ίδιου του κινήματος της ίδιας της δράσης των μαζών στην κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογία. Κίνηση όμως και δράση εκτός της νομιμότητας που σου ορίζει το ίδιο το σύστημα γιατί εντός αυτού είσαι ακίνδυνος. Δράση και πάλη από εκεί που υπάρχουν οι ευνοϊκότεροι μέχρι τους δυσχερέστερους συσχετισμούς, δηλαδή από τις σχολές που πάντα ήταν χώρος που η νεολαία αμφισβητούσε και πολέμαγε την κυρίαρχη πολιτική μέχρι το στρατό που είναι κομμάτι του συστήματος, των πολέμων του κτλ. Ταυτόχρονα όμως και αγώνας διαρκείας για την συνολική ανατροπή της επίθεσης από την μεριά του κεφαλαίου για τη θεμελίωση των σύγχρονων αναγκών μας.
Από τη ΔΑΠ το περιμέναμε, τα παιδάκια της κυβέρνησης είναι, την πολιτική αυτή εκφράζουν δε μας ξαφνιάζουν. Από την ΚΝΕ όμως που συνεχώς λέει παλεύει για τα δικαιώματα των εργαζομένων και των εκμεταλλευόμενων σίγουρα αυτή η στάση μας ξαφνιάζει. Εμείς το αποδίδουμε σε δύο λόγους. Πρώτων οι δυνάμεις της ΚΝΕ δεν αναγνωρίζουν και δε συμμετέχουν σε αγώνες που δεν υποκινούν ή ελέγχουν απόλυτα αυτοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η παντελής απουσία της ΚΝΕ από την εξέγερση του Δεκέμβρη του ‘08, από τις πλατείες το καλοκαίρι του ’11, από τις καταλήψεις των σχολών στο σχέδιο Αθηνά το ’12 και το Σεπτέμβρη του ’11 ενάντια στο νόμου Διαμαντοπούλου, και προφανώς η λίστα συνεχίζει. Αυτό συμβαίνει γιατί το ΚΚΕ δε θεωρεί κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό του πρωτοπορία, άλλωστε και στο ΔΣ η τοποθέτησή τους ήταν ότι το ψήφισμα «παρουσίαζε την ΕΑΣ ως πρωτοπορία» και γι’ αυτό δε το υπογράφανε. Δεύτερων γιατί η ΚΝΕ ζει κάτω από τη λογική «συσσώρευσης όρων». Δηλαδή να μαζέψει τον κόσμο (τους όρους) για να μπορέσει να ανατρέψει μια οποιαδήποτε κατάσταση και ουσιαστικά υποτάσσοντας το ίδιο το κίνημα κάτω από τους συσχετισμούς που υπάρχουν. Χωρίς να προσπαθεί να χτυπήσει και να διεκδικήσει νίκες στο σήμερα ακόμα και στις πιο αρνητικές καταστάσεις, όπως είναι αυτή του στρατού, στην ουσία περιμένοντας την Λαϊκή Εξουσία όπως λέει για να πάει μπροστά. Συσσώρευσης όρων κιόλας εντός της νομιμότητας που σου αφήνει το ίδιο το σύστημα με αποτέλεσμα το ίδιο το ΚΚΕ να γίνεται ακίνδυνο.
Εμείς σαν κομμάτι της αντικαπιταλιστικής αριστεράς επιδιώκουμε τους αγώνες στο σήμερα τώρα. Δε μπορούμε να περιμένουμε κάποια μαγική αλλαγή και ξέρουμε ότι και οι ίδιοι οι συσχετισμοί θα αλλάξουν όταν ο κόσμος και η ίδια η κοινωνία βρίσκεται σε κίνηση και όχι σε αδράνεια και περιμένοντας μεσσίες. Αν δε πάρει ο καθένας από μας την κατάσταση στα χέρια του δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να υπάρξει και ανατρεπτική δράση. Η υποταγή στους συσχετισμούς είναι υποταγή και του ίδιου του κινήματος της ίδιας της δράσης των μαζών στην κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογία. Κίνηση όμως και δράση εκτός της νομιμότητας που σου ορίζει το ίδιο το σύστημα γιατί εντός αυτού είσαι ακίνδυνος. Δράση και πάλη από εκεί που υπάρχουν οι ευνοϊκότεροι μέχρι τους δυσχερέστερους συσχετισμούς, δηλαδή από τις σχολές που πάντα ήταν χώρος που η νεολαία αμφισβητούσε και πολέμαγε την κυρίαρχη πολιτική μέχρι το στρατό που είναι κομμάτι του συστήματος, των πολέμων του κτλ. Ταυτόχρονα όμως και αγώνας διαρκείας για την συνολική ανατροπή της επίθεσης από την μεριά του κεφαλαίου για τη θεμελίωση των σύγχρονων αναγκών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου