Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ

Στις 10/12, έπειτα από 31 ημέρες, ο Νίκος Ρωμανός σταματάει νικητής την απεργία πείνας. Η τροπολογία που προβλέπει παροχή εκπαιδευτικών αδειών σε κρατούμενους, με τη χρήση ηλεκτρονικής επιτήρησης (βραχιολάκι) κατατέθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης και έγινε δεκτή, όπως δεκτή έγινε η τροπολογία για την φοίτηση των κρατούμενων φοιτητών, ύστερα από την υποχώρηση που αναγκάστηκε να κάνει η κυβέρνηση μέσω του υπουργού Δικαιοσύνης, Χ. Αθανασίου.

Ο Νίκος Ρωμανός, στον ηρωικό του αγώνα απαιτώντας το αυτονόητο, δεν ήταν μόνος. Ο αγώνας του στηρίχθηκε από χιλιάδες φοιτητές, εργαζόμενους, αγωνιστές, και κυρίως απ’ την νεολαία η οποία δέχεται, με κάθε μορφή, την επίθεση στα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τις παροχές από τη ακροδεξιά κυβέρνηση που λειτουργεί υπό το καθεστώς κεφαλαίου και ΕΕ. Οι μεγαλειώδεις πορείες, οι μαχητικές δράσεις, οι δεκάδες αλληλέγγυες καταλήψεις σχολών, δημόσιων κτιρίων και υπηρεσιών σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, συνέβαλλαν στο μέγιστο βαθμό στην υποχώρηση της κυβέρνησης στο αίτημα του Ρωμανού, όπως επίσης έδειξαν ότι η νεολαία δεν μασάει στην καταστολή και στον σύγχρονο μεσαίωνα που προσπαθούν να καθιερώσουν. Η νεολαία, όπως και η θιγόμενη κοινωνική πλειοψηφία, είδε στο πρόσωπο του Ρωμανού ένα κομμάτι από τον εαυτό της, γι αυτό και αγκάλιασε και στήριξε αυτόν τον αγώνα μέχρι τέλους, όποιο κι αν ήταν αυτό. Γιατί ο αγώνας αυτός ουσιαστικά έδειξε τον τρόπο που μπορούμε να πετύχουμε σήμερα νίκες απέναντι στους εκμεταλλευτές. Με μαχητικότητα, με αγωνιστικό τσαμπουκά και με διάρκεια μέχρι το τέλος. Και αυτό ακριβώς αποτελεί την μεγαλύτερη ήττα της κυβέρνησης.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του αγώνα αυτού είναι ότι τσάκισε, με όρους επιβολής, τη κυβερνητική τρομοκρατία που, στο όνομα μιας ομαλότητας και μιας σταθερότητας που δεν υπάρχει πουθενά, εκφόβιζε, απαξίωνε και κατέστελλε κάθε νεολαιίστικο και εργατικό αγώνα. Μια κυβέρνηση η οποία για άλλη μια φορά φανέρωσε το πραγματικό προσωπείο των κυβερνήσεων στον καπιταλισμό του 2014 και απέδειξε ότι, όταν πρόκειται για την καταστολή αγώνων ή αγωνιστών, δεν εφαρμόζει ούτε τους ίδιους τους νόμους που υποτίθεται ότι σέβεται. Μια κυβέρνηση η οποία δεν είχε σκοπό να κάνει βήμα πίσω από τη βαρβαρότητα της, όμως αναγκάστηκε από την στάση του Ρωμανού, από την μαχητικότητα των αλληλέγγυων και την νεολαίας και από την συμπαράσταση της κοινωνίας στον αγώνα του. Και είναι αστείο αυτή η κυβέρνηση τώρα να παρουσιάζεται ως ανθρωπιστική και ότι σέβεται την ανθρώπινη ζωή όταν εξαιτίας της απολύονται, εξαθλιώνονται και αυτοκτονούν καθημερινά τόσοι άνθρωποι. Είναι αστείο αυτή η κυβέρνηση να παρουσιάζεται σαν «φάρος της δημοκρατίας», που σεβάστηκε το δικαίωμα ενός νέου φυλακισμένου να σπουδάσει, τη στιγμή που ξυλοφορτώνει όσους αντιστέκονται, συλλαμβάνει και δικάζει αγωνιστές με πλαστά και βαλτά στοιχεία και φυσικά έχει στα σκαριά φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γκουαντάναμο, όπου οι πολιτικοί κρατούμενοι θα έχουν περίοπτη θέση.

Αν μπορεί να βγει ένα συμπέρασμα από όλες αυτές τις μέρες, είναι το εξής: Η νίκη του Ρωμανού είναι νίκη της γενιάς μας και συνολικά της νεολαίας. Μια νεολαίας που έδειξε για άλλη μια ότι δεν θα τους αφήσει να της μαυρίσουν το μέλλον. Αποδείχτηκε, στους καναπεδάτους υπερασπιστές της νομιμότητας και του διαλόγου με τα’ αφεντικά, όπως και τους αγωνιστές των χλιαρών, ασφαλών και ειρηνικών διεκδικήσεων, ότι μόνο μέσα από αγώνες επιβολής, συνειδητοποιημένους και δυναμικούς, μπορεί κάποιος να κερδίσει πράγματα σήμερα. Φυσικά η μάχη δεν τελειώνει εδώ. Η κατάσταση στη παιδεία συνεχίζει να είναι διαλυτική, οι απολυμένες καθαρίστριες δεν έχουν δικαιωθεί ακόμα, πολλά μέτωπα εργατικών διεκδικήσεων είναι ανοικτά και υπό διακύβευση. Η κυβέρνηση μπορεί να έκανε ένα βήμα πίσω, αλλά χρέος του κινήματος είναι να την υποχρεώσει να κάνει άλλα 100 βήματα πίσω, μέχρι να πέσει στον γκρεμό και να αποτελέσει μια για πάντα παρελθόν. Όσο υπάρχει αυτή η κυβέρνηση, αυτή η πολιτική και στην τελική αυτό το παραγωγικό σύστημα, δεν θα σταματήσουν τα αντιλαϊκά μέτρα και η απομύζηση του ιδρώτα των φτωχών από μια χούφτα εκμεταλλευτών. Και σήμερα είναι επιτακτικό, κόντρα στα φαντεζί παιχνίδια που στήνονται για την προεδρική εκλογή με φόντο τις εθνικές εκλογές, ο λαός να απαντήσει άμεσα με δυναμικούς αγώνες ότι δεν δέχεται καμιά κυβέρνηση, κανένα κυβερνητικό παιχνίδι στη πλάτη του και ότι ο ίδιος μπορεί να χαράξει την πολιτική που τον εκφράζει. Ο αγώνας για μια άλλη κοινωνία δεν έχει διαλλείματα, είναι συνεχόμενος, με καμπές και εξάρσεις, μέχρι την τελική νίκη. Όπως ο Ρωμανός κέρδισε, στριμώχνοντας εκβιαστικά την κυβέρνηση με όπλο την ίδια τη ζωή του, έτσι και η θιγόμενη πλειοψηφία σήμερα μπορεί να συντρίψει την βαρβαρότητα που χτίζουν στην πλάτη της και να επιβάλει τις ανάγκες της. Όσο υπάρχει φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια, όσο οι νέες γενιές θα καταδικάζονται στο σκοτάδι, στην τελική για όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο θα είναι επίκαιρος και αναγκαίος. Και όσο υπάρχουν άνθρωποι τον αγώνα αυτόν να τον φωτίζουν και να εμπνέουν με την στάση τους απέναντι στον ταξικό εχθρό, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είναι και νικηφόρος.

Η Ν.Δ. ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ,Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ

Εδώ και χρόνια είναι φανερό ότι πλέον η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δεν είναι μόνο η παράταξη των πάρτυ,των μπουζουκιών και των εκδρομών στην Αράχωβα, εν αντιθέσει επιτελεί παράλληλα ένα βαθιά πολιτικό ρόλο.ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ όντας συνονθύλευμα σκλήρα φιλελεύθερων και ακροδεξιών στοιχείων αποτελεί τόσο τον κύριο πολιτικό εκφραστή της λογικής του ατομικού δρόμου και του κοινωνικού εκφασισμού όσο και το κύριο πολιτικό εισηγητή της μετάλλαξης του πανεπιστημίου σε επιχείρηση,στις σχολές.Με τις προσταγές της κυβέρνησης η ΔΑΠ επιδιώκει να δημιουργήσει ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με αποκλειστικό γνώμονα τα διάφορα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.Σε αυτό το πανεπιστήμιο φοιτητές και εργαζόμενοι θα αντιμετωπίζονται σαν απλά νούμερα και θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να θυσιαστούν στο βωμό του ιδιωτικού κέρδους,χωρίς να έχουν τη δυνατότητα συλλογικής αντίδρασης.
Συγκεκριμένα σε εκδήλωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την κατάθεση προτάσεων πάνω στο ζήτημα της παιδείας,το θράσος της υπερέβει τα λογικά όρια.Στην εκδήλωση συμμετείχε και ο ίδιος ο πρόεδρος της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας,της ΟΝΝΕΔ, δηλώνοντας έτσι το πόσο ανεξάρτητη από τη Ν.Δ. και την κυβέρνηση είναι η ΔΑΠ!!!Η εκδήλωση εστίασε πρώτα στο πως θα επιβληθεί η νηνεμία και η “αστική ομαλότητα” μες τα πανεπιστήμια ώστε στη συνέχεια να είναι ανοιχτός ο δρόμος για να μετατραπεί το πανεπιστήμιο σε μία κερδοφόρα, για το κεφάλαιο, επιχείρηση.Κυβέρνηση και ΔΑΠ από κοινού τρέχουν να διαφυλάξουν την "ηρεμία" στα πανεπιστήμια,διατυμπανίζοντας συνέχεια ότι οι καταλήψεις είναι παράνομες και καταχρηστικές.Στην ουσία όμως, αυτό που θέλουν είναι να συνεχιστεί  ο κατήφορος των πανεπιστημίων με τη συνεχώς μειούμενη κρατική χρηματοδότηση και τη παράλληλη αύξηση των εισακτέων, ώστε μετά να παρουσιαστεί ως "μόνη λύση" ο ιδιωτικός παράγοντας.
Μιλώντας για τους φοιτητικούς συλλόγους και το θεσμοθετημένο φοιτητικό κίνημα όπως χαρακτηριστικά το παρουσιάζει, η ΔΑΠ προτείνει:"Ο κάθε Φ.Σ. να διαθέτει καταστατικό κατατεθειμένο στο οικείο Πρωτοδικείο, επίσημη σφραγίδα η οποία θα ανανεώνεται κάθε χρόνο, προσωποπαγές διοικητικό συμβούλιο,να καταργηθούν τα παραταξιακά πλαίσια στις γενικές συνελεύσεις και να αντικατάθούν με προτάσεις χωρίς “κομματική χροιά” που θα άπτονται των φοιτητικών και ακαδημαϊκών ζητημάτων,φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές παρουσία δικαστικών αντιπροσώπων και συνδιοίκηση στα όργανα του πανεπιστημίου". Δηλαδή η πλήρως κομματικοκεντρική φοιτητική νεολαία της Νέας Δημοκρατίας, που σε τεράστιο βαθμό είναι υπεύθυνοι για τον πλήρη εκφυλισμό του φοιτητικού συνδικαλισμού τολμάει και μιλάει για αποκομματικοποίηση των συλλόγων!!!!Αυτό όμως που στη πραγματικότητα θέλει να κάνει είναι να αποκόψει τους φοιτητές από κάθε ζωντανή πολιτική-συλλογική διαδικασία,μετατρέποντας τους συλλόγους από όργανα των φοιτητών σε απολιτικοποιημένες αδερφότητες(τύπου Αμερικής) παραχαράζοντας την δυνατότητα των Φ.Σ. να οργανώνουν και να συντονίζουν τη πάλη τους όσον αφορά τα πλαίσια φοιτητικών και κοινωνικών αγώνων.Η ΔΑΠ ξέρει πολύ καλά ότι στις γενικές συνελεύσεις η κυβερνητική ρητορεία της αντικρούεται από τον ίδιο το κόσμο γι'αυτό και θέλει να τις καταργήσει.Φοβάται (και καλά κάνει) ότι οι γενικές συνελεύσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν όπλο στα χέρια του κινήματος, το οποίο θα ανατρέψει την κυριαρχία της μες στα πανεπιστήμια και το σύστημα που με τόσο ζήλο υπερασπίζεται.
Για την οικονομική λειτουργία και τον οικονομικό ρόλο του πανεπιστημίου η ΔΑΠαρα κυριολεκτικά το τερμάτισε!Πρότεινε ξεκάθαρα "ιδιωτική χρηματοδότηση των σχολών,Ίδρυση μη κρατικών ακαδημαϊκών ιδρυμάτων,Υγιή ανταγωνισμό ανάμεσα στα κρατικά και τα μη κρατικά πανεπιστήμια,άμεση αναθεώρηση του άρθρου 16,αξιοποίηση της μέχρι και σήμερα ανεκμετάλλευτης ακίνητης περιουσίας των ιδρυμάτων από ιδιώτες,απευθείας χορηγίες στα ακαδημαϊκά ιδρύματα από φορείς, Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ),οργανισμούς, ιδιώτες, ιδρύματα με τη μορφή κληροδοτημάτων,χρηματοδότηση μεταπτυχιακών προγραμμάτων από ιδιώτες / εταιρείες / οργανισμούς και φορείς".Η ΔΑΠ δείχνει ξεκάθαρα ότι όχι απλά δεν παλεύει για τη Παιδεία αλλά προσπαθεί με νύχια και με δόντια να τσακίσει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της προτείνοντας ξεδιάντροπα την ιδιωτικοποιησή και την επιχειρηματικοποιησή της.Διαλέγοντας για ακόμα μια φορά ξεκάθαρα το πλευρό των επενδυτών θέλει να μας πείσει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις-επενδύσεις είναι προς όφελος του πανεπιστημίου.Να μας πούν όμως οι ΔΑΠίτες αν πραγματικά πιστεύουν ότι είμαστε τόσο χαζοί ώστε να νομίζουμε ότι οι ιδιώτες εισβάλλουν στα πανεπιστήμια για να καλυτερεύσουν την κατάσταση και όχι για να αποκομίσουν τεράστια κέρδη για αυτούς;Να μας πουν αν αυτό που χρειάζονται τα Ελληνικά πανεπιστήμια είναι να μπούν σε ένα αγώνα δρόμου μεταξύ τους για το ποιό θα υπερισχύσει του άλλου σε ένα ανταγωνισμό χωρίς τέλος;Επίσης να μας δώσουν ένα μόνο παράδειγμα, όπου οι ιδιωτικοποιήσεις βοήθησαν πραγματικά το δημόσιο τομέα και δεν εξελίχθηκαν σε φιάσκο...
Τέλος για να μην αδικούμε και τα παιδιά από τη ΔΑΠ δε πρέπει να ξεχάσουμε τις προτάσεις της για κατάργηση του ασύλου,για πανεπιστημιακή αστυνομία και security,ώστε να προστατευθεί το πανεπιστήμιο από τις καταλήψεις της αριστεράς.Γιατί ως γνωστόν  δε φτάνουν στους φοιτητές οι στρατοί από μπάτσους που βλέπουν συνεχώς στις πορείες αλλά επιθυμούν διακαώς να τους βλέπουν και κάθε πρωί στη πύλη της σχολής τους κατά τη διάρκεια του face-control και επίσης για την κατάσταση στα πανεπιστήμια και στην κοινωνία φταίει η αριστερά και οι καταλήψεις που κάνει και όχι οι πολιτικές της κυβέρνησης και της Ε.Ε. που έχουν ισοπεδώσει τα πάντα στο περασμά τους.
Για να τελειώνουμε μια και καλή με τη ΔΑΠ...Η ΔΑΠ ήταν,είναι και θα είναι(για όσο καιρό υπάρχει ακόμα) η φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας,της Ευρωπαικής Ένωσης,των μνημονίων,των ιδιωτικοποιήσεων,του κοινωνικού κανιβαλισμού και της καταστολής.Τα παιδιά του υπουργείου και της κυβέρνησης οραματίζονται ένα πανεπιστήμιο-επιχειρήση,αποστειρωμένο από πολιτικές διαδικασίες και αγώνες...Ένα πανεπιστήμιο όπου οι φοιτητές θα είναι υποχείρια των εταιρειών που θα έχουν επενδύσει σε αυτό και μόνο τους μέλημα θα είναι πως θα είναι πιο αποδοτικοί για αυτές,ώστε ίσως να κερδίσουν μια δουλειά με μισθό 200 ευρώ.Αυτό θέλει για για τα πανεπιστήμια η ΔΑΠ....
Να τη στείλουμε εκεί που θα στείλουμε τα αφεντικά της(κυβέρνηση-Ε.Ε.),στα τσακίδια....
Παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας και όχι της ελεύθερης αγοράς και των επιχειρήσεων.Παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο στα χέρια των φοιτητών και των εργαζομένων και όχι των πρυτάνεων και των εταιρειών security.Για ένα πανεπιστήμιο που θα μας προσφέρει επιστημονικά ολοκληρωμένη γνώση,θα μας εξασφαλίζει τα εργασιακά μας δικαιώματα και δε θα μας δίνει ένα πτυχίο-διαβατήριο στην ανεργία και στην εργασιακή περιπλάνηση.Εν τέλει παλεύουμε για να επιβάλλουμε με όρους κινήματος τη κονωνιά των σύγχρονων αναγκών μας κόντρα στη ζοφερή πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν ΔΑΠ-κυβέρνηση-Ε.Ε..

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…

Το βράδυ της Τρίτης 8000 κόσμου κατέβηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να εκφράσουν την συμπαράστασή τους και την αλληλεγγύη τους στον απεργό πείνας Νικόλαο Ρωμανό, ο οποίος αγωνίζεται για να του παρασχεθούν οι προβλεπόμενες για όλους τους κρατούμενους εκπαιδευτικές άδειες. Στο δρόμο βρέθηκαν φοιτητές,εργαζόμενοι και άλλα θιγόμενα κομμάτια της κοινωνίας, τα οποία βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης που εξαπολύει η κυβέρνηση και το κράτος κάτω από τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Η κυβέρνηση συνεχίζει τη δολοφονική, άδικη και εκδικητική στάση της, αρνούμενη να ικανοποιήσει το δίκαιο αίτημα του Ρωμανού, ακόμα και την ύστατη στιγμή που η υγεία του επιδεινώνεται ραγδαία. Την ίδια στιγμή που στερεί από τους κρατούμενους τα νόμιμα δικαιώματά τους θέτοντας τη ζωή τους σε άμεσο κίνδυνο, εξαντλεί το ενδιαφέρον της στη δημιουργία φυλακών τύπου Γ και υψίστης ασφαλείας, και στη συγκρότηση χώρων στέρησης δικαιωμάτων και απομόνωσης. Η κρατική τρομοκρατία και η επίδειξη βάρβαρης κρατικής καταστολής απέναντι σε κάθε αγωνιστή και σε κάθε κινητοποίηση από το κράτος-μπάτσο της σύγχρονης Κοινοβουλευτικής Χούντας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της εφαρμοζόμενης ταξικής πολιτικής, απαραίτητος όρος για την επιβολή των οδυνηρών μέτρων κατά του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας.

Ο αγώνας που δίνει o Ρωμανός δεν μένει στα όρια ενός πολιτικού χώρου ή ενός ανθρώπου που δίνει μάχη ενάντια σε κάποιον εισαγγελέα, αλλά είναι μάχη ενάντια σε ένα ολόκληρο πολιτικό - δικαστικό σύστημα που γίνεται ολοένα και πιο αυταρχικό και αυτό πρέπει να γίνει υπόθεση όλης της θιγόμενης πλειοψηφίας. Να μην αφήσουμε το κεφάλαιο και τους εκφραστές του να δολοφονούν ανενόχλητοι .Για εμάς η μεγαλύτερη νίκη είναι να δημιουργηθεί ένα μαζικό κίνημα που θα επιβάλλει την δικαίωση του απεργού πείνας με μπροστάρηδες τους εργαζόμενους και την νεολαία. Να δημιουργήσουμε ένα παλλαικό ποτάμι, το οποίο μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες και με βραχίονα το εργατικό και φοιτητικό κίνημα θα δημιουργήσει παλλαική εξέγερση που θα ανατρέψει κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και την πολιτική τους. Να παλέψει για τη διαγραφή του χρέους που με αυτό εκβιάζουν τον λαό, Το πέρασμα των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας στα χέρια των εργαζομένων για να τις ελέγχει η κοινωνία και να λειτουργούν προς όφελος της. Είναι επιτακτική ανάγκη η συγκρότηση οργάνων που θα μπορέσουν με όρους εκβιασμού να επιβάλουν τις ανάγκες και τα δικαιώματα των θιγόμενης πλειοψηφίας. Όργανα στα οποία θα συναποφασίζουμε και θα συνυλοποιούμε για την κοινωνία που ζούμε και το μέλλον μας. Όργανα αντιπαραθετικά με τους υπάρχοντες θεσμούς. Τώρα που πλησιάζει η 6 Δεκέμβρη να μην είναι μια πορεία-μνημόσυνο για τη δολοφονία του Γρηγοροπουλου, αλλά να σημάνει την αρχή για νέους αγώνες ενάντια σε όλα αυτά που μας μαυρίζουν τη ζωή.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ