Σε αυτή τη κρίσιμη και σύνθετη πολιτικά,χρονική συγκυρία που βρισκόμαστε ο αστικός συνασπισμός εξουσίας με κυρίαρχο πολιτικό εκφραστή το παραδοσιακό δικομματισμό δηλαδή τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ,αφού αρχικά αποτυγχάνει να πείσει τη κοινωνία για την ορθότητα των πολιτικών του επιλογών και να προασπίσει το ιδεολόγημα του ευρωπαικού μονόδρομου και της σκληρής λιτότητας με προσμονή τις “καλύτερες μέρες” επιχειρεί τρομοκρατώντας το λαό με κάθε λογής αθέμιτου τρόπου και εκβιαστικων διλλημάτων να συνεχίσει τις βάρβαρες πολιτικές που προστάζει η Ε.Ε. και το κεφάλαιο.Το μόνοπου μπορεί να μας υποσχεθεί είναι καλύτερη διαχείριση της εξαθλίωσης μας. Για αυτό το μόνο που προσπαθεί να πετύχει είναι η καταστολή του εχθρού λαού μέσα από τα ΜΑΤ ή τα ΜΜΕ, με κάθε λογής εκβιαστικά διλλήματα, με την ανάδειξη της δήθεν αντισυστημικής Χρυσής Αυγής. Ακόμα και οι ιδέες για την δήθεν «μεγάλη Ελλάδα», την διαπραγμάτευση της ΑΟΖ και της ανάπτυξης που έρχεται, θα αφήσουν στο πέρασμά τους τα πτώματα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) των εξαθλιωμένων αυτής λαών της Ευρώπης.
Η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ ήταν ο τέταρτος κατά σειρά κυβερνητικός σχηματισμός που συνεπής στην ασυνεπειά,υποσχέθηκε έξοδο από τη κρίση με παράλληλη ανάπτυξη αλλά αντ'αυτού συνέχισε τις πολιτικές της κοινωνικής καταστροφής.Υπό το βάρος της λαικής δυσαρέσκειας και αντίδρασης όμως στάθηκε αδύνατο να συμπληρωθούν οι 180 βουλευτές που θα ψήφιζαν υπέρ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας,με αποτέλεσμα να πέσει η λαομίσητη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και να οδηγούμαστε σε εκλογές. O ΣΥΡΙΖΑ,σαν έταιρος (αλλά όχι ίδιος με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ) αστικός πυλώνας αντιλαμβάνοντας το κενό εξουσίας που τείνει να δημιουργηθεί σπεύδει να χαρίσει ολόπλευρα τα διαπιστευτηριά της στην άρχουσα τάξη επιθυμόντας να ανέλθει στη κυβέρνηση.Το πρόγραμμα και η πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθαρίζει ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί μια φιλολαική διέξοδο από τη κρίση αλλά άλλο ένα ενναλακτικό σχέδιο για τη διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.Τα αποτελέσματα της αντιληψής του φάνηκαν ξεκάθαρα τη περίοδο του '12-'14 όταν η εκλογική αναμονή και οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες που ο ίδιος καλλιέργησε έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη κινηματική ασυνέχεια και καθίζηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ με λογικές περί “συνέχειας του κράτους”, “ανήκομεν εις τη Δύση” αποκυρρήσει θεωρητικά και πρακτικά(με την απουσία του στο δρόμο) κάθε τι κινηματικό και ριζοσπαστικό εκφράζοντας έτσι μια άλλη εκδοχή της αστικής ομαλότητας και νηνεμίας.
Πιο συγκεκριμένα,στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ο λαός και κυρίως η νεολαία οφείλει να εκπληρώσει το ιστορικό του χρέος και να τσακίσει τους πολιτικούς αρχιτέκτονες της λιτότητας,της φτώχειας,της ανεργίας,της εργασιακής περιπλάνησης.Να ρίξει μαύρο στις ευρωπαικές πολιτικές των μνημονίων και του ευρώ που με το σαθρό επιχείρημα περί εξυπηρέτησης του χρέους γονατίζουν τη λαική πλειοψηφία.
Η αστική τάξη και τα κομματά της προσπαθούν αγωνιωδώς να σβήσουν τη ταξική μας μνήμη....Οι ίδιοι που πρόσφατα χτύπησαν απρόκλητα τους απεργούς στο βιβλιοπολείο “Ιανός” και στην “Ανακύκλωση Α.Ε.”,οι ίδιοι που κύρηξαν πάρανομες τις απεργίες,.Είναι οι ίδιοι που ζητάνε τη ψήφο μας στο όνομα της προάσπιση της αστικής ομαλότητας.
Από αυτή τη πολιτική το περισσότερο πληττόμενο κομμάτι είναι η νεολαία.Μια νεολαία που καταδικάζουν στην ανεργία τη πλειοψηφία της και το υπόλοιπο κομμάτι της να δουλεύει με μισθούς εξαθλίωσης,μια νεολαία που διαγράφουν από τις σχολές αν δεν καλύπτει τα κοινωνικά-οικονομικά κριτηριά τους.
Από παρόμοια μπάντα ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να εμφανιστεί σαν δύναμη σωτηρίας για το λαό,διαβιβάζοντας όμως παράλληλα στην αστική τάξη και τα επιτελεία της, όρκους σταθερότητας και υποταγής στα κυρίαρχα πλαίσια της πολιτικής.Στη σύγχρονη καπιταλιστική κρίση όμως που φαίνεται πιο ξεκάθαρα από ποτέ ότι τα ταξικά συμφέροντα της αστικής τάξης είναι δια μέτρου αντίθετα από αυτά του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.Οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση και να προκύψει μετά τις εκλογές,είναι αναγκασμένη από μηχανισμούς όπως η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, να προχωρήσει σε κάθε επίπεδο την κεντρική πολιτική χωρίς να μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση,χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ήδη ψηφισμένο σύμφωνο σταθερότητας που δένει χειροπόδαρα κάθε κυβέρνηση προκειμένου να διατηρηθεί η υπάρχουσα κατάσταση σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.
Στη δύσκολη αυτή εκλογικη μάχη η αντικαπιταλιστική-επαναστατική αριστερά μπορεί να παρέμβει άμεσα και κομβικά δημιουργώντας έναν τρίτο πόλο πραγματικά αντικαπιταλιστικό μακριά και σε άμεση αντιπαράθεση από λογικές για μία πιο αριστερή διαχείριση του καπιταλισμού,τύπου ΣΥΡΙΖΑ,πραγματικά επαναστατικό και διαχωρισμένο από την ηττοπαθή και γραμμική αντίληψη του ΚΚΕ για το κίνημα,που πρεσβεύει ότι στο σήμερα δεν είναι δυνατή η κινηματική ανάταση και η πραγματοποίηση επαναστατικών κοινωνικών αλλαγών.Η αντικαπατιλιστική αριστερά συμμετέχει στις εκλογές όχι επειδή αυτές αποτελούν την κορύφωση της ταξικής πάλης αλλά ένα από τα πολλά επιπεδά της και για αυτό το λόγο δεν πρέπει να λείπει.Η εκλογική ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς εξυπηρετεί στην αναζωπύρωση του λαικού κινήματος,τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε πρακτικό κομμάτι χωρίς σε καμία περίπτωση να σημαίνει ότι θεωρούμε πως οι εκλογές μπορούν πραγματικά να καλυτερεύσουν τη θέση των των “από κάτω”.
Πως και πότε μπορεί να αλλάξει η κατάσταση;
Εμείς παλεύουμε για μια εργατική αντιπολίτευση που δεν θα λαμβάνει χώρα στους διαδρόμους της βουλής και στα κομματικά γραφεία αλλά θα επιβάλλει τις λαικές ανάγκες και ελευθερίες, καθώς και τη διεύρυνση αυτών, από το δρόμο και με όρους κινηματικούς.Για ένα φοιτητικό-εργατικό-πανκοινωνικό κίνημα που θα πετυχαίνει τη μία νίκη μετά την άλλη,χωρίς να περιμένει σωτήρες,και συλλογικά θα αρχίσει να σχεδιάζει και να κατακτά σε επίπεδο συνείδησης την άλλη κοινωνία,της ισότητας,της ελευθερίας της εργατικής δημοκρατίας.Μια κοινωνία χωρίς μνημόνια-χρέη-καπιταλισμό,με το λαό κάτοχο των μέσων παραγωγής και της πολιτικής εξουσίας.
Όλα αυτά δεν θα γίνουν σε βάθος χρόνου αλλά το ύψος της τωρινής καπιταλιστικής κρίσης,η έλλειψη κοινωνικά αποδεκτού σχεδίου για την υπερβασή της από το κεφάλαιο και το κυριότερο η λαική πρωτοβουλία και η κινηματική ανύψωση μπορούν δημιουργήσουν ισχυρά ρήγματα στην αστική πολιτική και να χαράξουν το δρόμο για το νέο,στο σήμερα.Το κίνημα έχοντας ως όπλο του τις αμεσοδημοκρατικές δομές του και όργανα μπορεί και πρέπει να επιβάλλει το κοινωνικά αναγκαίο και δίκαιο.Με γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς,στα πανεπιστήμια,στα σχολεία,στις λαικές γειτονιές,με επιτροπές ανέργων και με το συντονισμό όλων αυτών ο λαός και η νεολαία οφείλει να καταλάβει ότι είναι αυτός η κινητηρία δύναμη της ιστορίας,η μόνη που μπορεί να φέρει κοινωνικές αλλαγές προς όφελος της λαικής πλειοψηφίας.Παλεύοντας για την υλοποίηση του αντικαπιταλιστικού-μεταβατικού προγράμματος στο τώρα,με όρους λαικής επιβολής.Με τη πεποίθηση ότι οι αγώνες για να'ναι νικηφόροι πρέπει να βγούν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας και να έρθουν σε συγκρουση με αυτά να τσακίσουμε τη πολιτική της βάρβαρης λιτότητας και τους όποιους εκφραστές της,να φτιάξουμε τη δικιά μας κοινωνία.Τη κοινωνία των σύγχρονων αναγκών μας.
Η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ ήταν ο τέταρτος κατά σειρά κυβερνητικός σχηματισμός που συνεπής στην ασυνεπειά,υποσχέθηκε έξοδο από τη κρίση με παράλληλη ανάπτυξη αλλά αντ'αυτού συνέχισε τις πολιτικές της κοινωνικής καταστροφής.Υπό το βάρος της λαικής δυσαρέσκειας και αντίδρασης όμως στάθηκε αδύνατο να συμπληρωθούν οι 180 βουλευτές που θα ψήφιζαν υπέρ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας,με αποτέλεσμα να πέσει η λαομίσητη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και να οδηγούμαστε σε εκλογές. O ΣΥΡΙΖΑ,σαν έταιρος (αλλά όχι ίδιος με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ) αστικός πυλώνας αντιλαμβάνοντας το κενό εξουσίας που τείνει να δημιουργηθεί σπεύδει να χαρίσει ολόπλευρα τα διαπιστευτηριά της στην άρχουσα τάξη επιθυμόντας να ανέλθει στη κυβέρνηση.Το πρόγραμμα και η πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθαρίζει ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί μια φιλολαική διέξοδο από τη κρίση αλλά άλλο ένα ενναλακτικό σχέδιο για τη διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.Τα αποτελέσματα της αντιληψής του φάνηκαν ξεκάθαρα τη περίοδο του '12-'14 όταν η εκλογική αναμονή και οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες που ο ίδιος καλλιέργησε έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη κινηματική ασυνέχεια και καθίζηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ με λογικές περί “συνέχειας του κράτους”, “ανήκομεν εις τη Δύση” αποκυρρήσει θεωρητικά και πρακτικά(με την απουσία του στο δρόμο) κάθε τι κινηματικό και ριζοσπαστικό εκφράζοντας έτσι μια άλλη εκδοχή της αστικής ομαλότητας και νηνεμίας.
Πιο συγκεκριμένα,στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ο λαός και κυρίως η νεολαία οφείλει να εκπληρώσει το ιστορικό του χρέος και να τσακίσει τους πολιτικούς αρχιτέκτονες της λιτότητας,της φτώχειας,της ανεργίας,της εργασιακής περιπλάνησης.Να ρίξει μαύρο στις ευρωπαικές πολιτικές των μνημονίων και του ευρώ που με το σαθρό επιχείρημα περί εξυπηρέτησης του χρέους γονατίζουν τη λαική πλειοψηφία.
Η αστική τάξη και τα κομματά της προσπαθούν αγωνιωδώς να σβήσουν τη ταξική μας μνήμη....Οι ίδιοι που πρόσφατα χτύπησαν απρόκλητα τους απεργούς στο βιβλιοπολείο “Ιανός” και στην “Ανακύκλωση Α.Ε.”,οι ίδιοι που κύρηξαν πάρανομες τις απεργίες,.Είναι οι ίδιοι που ζητάνε τη ψήφο μας στο όνομα της προάσπιση της αστικής ομαλότητας.
Από αυτή τη πολιτική το περισσότερο πληττόμενο κομμάτι είναι η νεολαία.Μια νεολαία που καταδικάζουν στην ανεργία τη πλειοψηφία της και το υπόλοιπο κομμάτι της να δουλεύει με μισθούς εξαθλίωσης,μια νεολαία που διαγράφουν από τις σχολές αν δεν καλύπτει τα κοινωνικά-οικονομικά κριτηριά τους.
Από παρόμοια μπάντα ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να εμφανιστεί σαν δύναμη σωτηρίας για το λαό,διαβιβάζοντας όμως παράλληλα στην αστική τάξη και τα επιτελεία της, όρκους σταθερότητας και υποταγής στα κυρίαρχα πλαίσια της πολιτικής.Στη σύγχρονη καπιταλιστική κρίση όμως που φαίνεται πιο ξεκάθαρα από ποτέ ότι τα ταξικά συμφέροντα της αστικής τάξης είναι δια μέτρου αντίθετα από αυτά του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.Οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση και να προκύψει μετά τις εκλογές,είναι αναγκασμένη από μηχανισμούς όπως η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, να προχωρήσει σε κάθε επίπεδο την κεντρική πολιτική χωρίς να μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση,χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ήδη ψηφισμένο σύμφωνο σταθερότητας που δένει χειροπόδαρα κάθε κυβέρνηση προκειμένου να διατηρηθεί η υπάρχουσα κατάσταση σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.
Στη δύσκολη αυτή εκλογικη μάχη η αντικαπιταλιστική-επαναστατική αριστερά μπορεί να παρέμβει άμεσα και κομβικά δημιουργώντας έναν τρίτο πόλο πραγματικά αντικαπιταλιστικό μακριά και σε άμεση αντιπαράθεση από λογικές για μία πιο αριστερή διαχείριση του καπιταλισμού,τύπου ΣΥΡΙΖΑ,πραγματικά επαναστατικό και διαχωρισμένο από την ηττοπαθή και γραμμική αντίληψη του ΚΚΕ για το κίνημα,που πρεσβεύει ότι στο σήμερα δεν είναι δυνατή η κινηματική ανάταση και η πραγματοποίηση επαναστατικών κοινωνικών αλλαγών.Η αντικαπατιλιστική αριστερά συμμετέχει στις εκλογές όχι επειδή αυτές αποτελούν την κορύφωση της ταξικής πάλης αλλά ένα από τα πολλά επιπεδά της και για αυτό το λόγο δεν πρέπει να λείπει.Η εκλογική ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς εξυπηρετεί στην αναζωπύρωση του λαικού κινήματος,τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε πρακτικό κομμάτι χωρίς σε καμία περίπτωση να σημαίνει ότι θεωρούμε πως οι εκλογές μπορούν πραγματικά να καλυτερεύσουν τη θέση των των “από κάτω”.
Πως και πότε μπορεί να αλλάξει η κατάσταση;
Εμείς παλεύουμε για μια εργατική αντιπολίτευση που δεν θα λαμβάνει χώρα στους διαδρόμους της βουλής και στα κομματικά γραφεία αλλά θα επιβάλλει τις λαικές ανάγκες και ελευθερίες, καθώς και τη διεύρυνση αυτών, από το δρόμο και με όρους κινηματικούς.Για ένα φοιτητικό-εργατικό-πανκοινωνικό κίνημα που θα πετυχαίνει τη μία νίκη μετά την άλλη,χωρίς να περιμένει σωτήρες,και συλλογικά θα αρχίσει να σχεδιάζει και να κατακτά σε επίπεδο συνείδησης την άλλη κοινωνία,της ισότητας,της ελευθερίας της εργατικής δημοκρατίας.Μια κοινωνία χωρίς μνημόνια-χρέη-καπιταλισμό,με το λαό κάτοχο των μέσων παραγωγής και της πολιτικής εξουσίας.
Όλα αυτά δεν θα γίνουν σε βάθος χρόνου αλλά το ύψος της τωρινής καπιταλιστικής κρίσης,η έλλειψη κοινωνικά αποδεκτού σχεδίου για την υπερβασή της από το κεφάλαιο και το κυριότερο η λαική πρωτοβουλία και η κινηματική ανύψωση μπορούν δημιουργήσουν ισχυρά ρήγματα στην αστική πολιτική και να χαράξουν το δρόμο για το νέο,στο σήμερα.Το κίνημα έχοντας ως όπλο του τις αμεσοδημοκρατικές δομές του και όργανα μπορεί και πρέπει να επιβάλλει το κοινωνικά αναγκαίο και δίκαιο.Με γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς,στα πανεπιστήμια,στα σχολεία,στις λαικές γειτονιές,με επιτροπές ανέργων και με το συντονισμό όλων αυτών ο λαός και η νεολαία οφείλει να καταλάβει ότι είναι αυτός η κινητηρία δύναμη της ιστορίας,η μόνη που μπορεί να φέρει κοινωνικές αλλαγές προς όφελος της λαικής πλειοψηφίας.Παλεύοντας για την υλοποίηση του αντικαπιταλιστικού-μεταβατικού προγράμματος στο τώρα,με όρους λαικής επιβολής.Με τη πεποίθηση ότι οι αγώνες για να'ναι νικηφόροι πρέπει να βγούν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας και να έρθουν σε συγκρουση με αυτά να τσακίσουμε τη πολιτική της βάρβαρης λιτότητας και τους όποιους εκφραστές της,να φτιάξουμε τη δικιά μας κοινωνία.Τη κοινωνία των σύγχρονων αναγκών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου