Στις
σημερινές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί
λόγω της κρισης του καπιταλισμού, που
το ξεπαρασμά της πάνε να το φορτώσουν
στις πλατες των οικογενειων μας, πολλοί
από εμας αναγκαστήκαμε να αποκτήσουμε
διπλό ρόλο μόλις από τα 20 μας χρόνια.
Απο τη μια, πράπει να ειμαστε «σωστοί»
φοιτητές που πρεπει να περναμε τα
μαθήματά μας στην ώρα τους, να παρακολουθούμε
εξαντλητικά μαθήματα με απουσίες, και
να τελειώνουμε τις σπουδες μας στα 7
χρόνια το μέγιστο υπό την απειλή διαγραφών
(οταν ο μέσος όρος φοίτησης πριν τη κρίση
ηταν ήδη στα 7 χρόνια στο ΓΠΑ). Μια
πραγματικότητα που εντάθηκε με τη συνεχή
επιχειρηματικοποίηση τα τελευταία
χρονια .
Από την άλλη πλευρά, είμαστε
εργαζόμενοι ήδη εκτός πανεπιστημίου ή
αντιμέτωποι με την συνεχη ανασφάλεια
της ημιανεργίας-ημιεργασίας και σε
συνεχή αναζήτηση μιας δουλειάς, για να
μπορούμε να καλύψουμε έστω τα βασικά
έξοδα μας ή των οικογενειων μας.
Παράλληλα,
με τις μεταρρυθμίσεις μέσα στα πανεπιστήμια
οπου το κέρδος και
η
ανταγωνιστικότητα αποτελούν το κύριαρχο
κριτήριο λειτουργίας τους, το κυνήγι
δεξιοτήτων, επιδόσεων και
βαθμών έρχεται
σαν φυσικό επόμενο προκειμένου οι
φοιτητές να διεκδικήσουν μια θέση
εργασιας για ψίχουλα. Ταυτόχρονα οσοι
απο μας δουλεύουμε είμαστε αντιμέτωποι
μέσα στους χώρους δουλειάς με την
τρομοκρατία του κάθε αφεντικού, την
απόλυση, την κακοπληρωμένη εργασία,
τους εκβιασμους.
Όλα αυτα συνθετουν ενα σκηνικό τρόμου
για την νεολαία και ιδιαιτερα για την
σπουδάζουσα και προερχομενη απο λαικές
οικογένειες. Τρεχουμε ολη μερα σε εναν
ατελείωτο μαραθώνιο, με αδιέξοδα, γιατί
η τρομοκρατία της εργασιακής μας
προοπτικής βρίσκεται πάντα μπροστά
μας. Όλα αυτά φυσικά υπό τις επιταγές
ΕΕ και κεφαλαίου που είναι δεσμευμένη
να υλοποιήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,και
κάθε άλλη κυβέρνηση.
Απέναντι σε όλα
αυτά, απέναντι στο μονόδρομο της φτώχεια
και της εξαθλίωσης που θέλουν να μας
επιβάλλουν, απέναντι στην εργοδοτική
αυθαιρεσία μπορούμε να απαντήσουμε
μόνο συλλογικά με την ταξική μας οργάνωση
και αλληλεγγύη όπως έδειξαν κι οι νίκες
των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος.
Πιο συγκεκριμένα, στο μαγαζί Γκαζοχώρι
όπου συμφοιτητής μας διεκδικούσε
απλήρωτα δεδουλευμένα του, μετά από
παρέμβαση του σωματείου κι αλληλέγγυων
η εργοδοσία του μαγαζιού, μπροστά στις
οργανωμένες κινήσεις ταξικής αλληλεγγύης
που συνάντησε, υπαναχώρησε και δεσμεύτηκε
απέναντι στον συνάδελφο (καταβάλλοντας
του ήδη ένα μέρος των χρημάτων), για το
μεγαλύτερο μέρος των δεδουλευμένων που
διεκδικούσε. Επίσης, παρόμοια και στην
εταιρεία της MIGATO
όπου απέλυσαν
συνάδελφο αφού ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη
της. Και πάλι η εργοδοσία της εταιρείας
υποχώρησε και αποδέχτηκε τα αιτήματα
της εργαζόμενης (άμεση επαναπρόσληψη
και την πλήρη ηθική αποκατάσταση) υπό
την πίεση του συλλογικού αγώνα που έδωσε
η εργαζόμενη. Τα
παραδείγματα αυτά επιβεβαιώνουν ότι
οι συλλογικοί αγώνες, η αλληλεγγύη των
εργαζομένων είναι ο μόνος δρόμος για
τη διασφάλιση των συμφερόντων μας.
Πάνω
σε αυτή τη λογική παίρνουμε κι εμείς
την πρωτοβουλία σαν σχήμα να δημιουργηθεί
μέσα στο φοιτητικό σύλλογο της Γεωπονικής
μία επιτροπή εργαζομένων φοιτητών όπου
με όρους επιβολής θα μπορεί να διασφαλίζει
το αυτονόητο για μας και τους συμφοιτητές
μας. Είτε
αυτό θα έχει να κάνει με την καθηγητική
αυθαιρεσία που αντιμετωπίζουν όσοι
φοιτητές εργάζονται (απουσίες στα
εργαστήρια, βεβαιώσεις που χρειάζονται
σε περιόδους εξεταστικής για να πληρωθούν
κτλ) είτε με άσχημες συνθήκες που
αντιμετωπίζουν στους χώρους εργασίας
τους.
Κανένας εργαζόμενος ή άνεργος φοιτητής
δεν είναι μόνος του. Με την αλληλεγγύη,
με την ανάταση φοιτητικού-εργατικού
κινήματος και των κοινωνικών αγώνων να
ανατρέψουμε το ασφυκτικό πλαίσιο
εργασίας και ζωής στο οποίο μας έχουν
στριμώξει.
- Καλούμε σε συνέλευση δημιουργίας επιτροπής εργαζομένων φοιτητών της Γεωπονικής την Τετάρτη 1/4 στις 13.00 κάτω απ’το αμφ.Σίδερη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου