Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΓΑΛΛΟΙ!

          ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΓΑΛΛΟΙ!

    Παρίσι, 13 Νοέμβρη 2015. Η Γαλλία βυθίζεται ξανά στο αίμα, 10 μήνες μετά την επίθεση στα γραφεία του περιοδικού Charlie Hebdo. Απολογισμός: πάνω από 150 νεκροί και τουλάχιστον 200 τραυματίες, μετά από 6 συνεχή χτυπήματα. Σφαγή, τρόμος, ο Ολάντ ψελλίζει ότι θα τσακίσει την τρομοκρατία και κλείνει τα σύνορα, οι οπαδοί της εθνικής Γαλλίας τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο, η Πολωνία ακολουθεί κλείνοντας και αυτή τα σύνορα της. Οι φασίστες παίρνουν θάρρος και βγαίνουν στους δρόμους κυνηγώντας μετανάστες. Την ίδια μέρα σημειώνεται στη Βηρυτό διπλή βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας, όπου ο πρώτος απολογισμός των αρχών κάνει λόγο για τουλάχιστον 37 νεκρούς και 180 τραυματίες. Την ευθύνη και των 2 επιθέσεων ανέλαβαν οι τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος.  
   Η Γαλλία κηρύσσεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ο στρατός κατεβαίνει στους δρόμους για να προφυλάξει, τάχα, τους πολίτες από τα χτυπήματα που τελικά, πάντα, γίνονται. Τα ΜΜΕ ξερνούν τρομολαγνεία, ξενοφοβία και στοχοποίηση του ανατολικού πολιτισμού με γνώμονα την δυτική «δημοκρατική» και «ελεύθερη» ανωτερότητα. Πάνω σε αυτή τη επικοινωνιακή «μάχη πολιτισμών» υπερτονίζουν τον εξωτερικό εχθρό, δικαιολογούν τους βομβαρδισμούς και τις επιθέσεις τους, καλλιεργούν τον φανατισμό και τον ρατσισμό σε όλες του τις εκφάνσεις ενώ παράλληλα κρύβουν δεξιοτεχνικά τον πραγματικό υπαίτιο. Αυτός δεν είναι άλλος από την καπιταλιστική τους κρίση. Για να ξεπεράσουν αυτήν την κρίση η ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ η Ρωσία και λοιπές δυνάμεις στροβιλίζονται σε ένα επιθετικό παιχνίδι στη Συρία και τη Μέση Ανατολή για να διαφυλάξουν τα όποια οικονομικά συμφέροντα ορισμένων επιχειρηματικών ομίλων. Πάνω σε αυτή τη κρίση δημιουργήθηκε και γιγαντώθηκε το ISIS, το οποίο παράλληλα με τον θρησκευτικό σκοταδισμό που πρεσβεύει έχει αποκτήσει και συγκεκριμένο οικονομικό ρόλο και δραστηριότητα στην περιοχή. Σε αυτό το φόντο επιβάλλουν με τρόμο και θάνατο τα οικονομικά τους συμφέροντα, συντηρούν και αναβιώνουν παλιά πάθη και έχθρες, τρέφουν τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Η ιμπε­ρια­λι­στι­κή και καπιταλιστική βαρ­βα­ρό­τη­τα της Δύσης και η βαρ­βα­ρό­τη­τα του ISIS, που δεν αφορά σε καμία περίπτωση όλους τους πιστούς του Ισλάμ, θρέ­φουν η μία την άλλη. Κυνηγώντας τον έλεγχο των πετρελαϊακών αποθεμάτων και την ενίσχυση της πολεμικής ισχύς του καθενός, υπηρετούν με διαφορετικό τρόπο το θάνατο, το ρατσισμό και τη επιβίωση ενός σάπιου συστήματος. Και όχι πολύ μακριά από κει, στις «πολιτισμένες χώρες της Δύσης», χτίζεται μια Ευρώπη-φρούριο που φέρει την ευθύνη για τους πνιγμούς στο Αιγαίο χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που τρέχουν να γλιτώσουν από την ίδια θηριωδία, ελέγχοντας τα περάσματα και δεχόμενη μόνο ό,τι μπορεί να εκμεταλλευτεί σύμφωνα πάντα με τις στυγνές ανάγκες της αγοράς. Εδώ ας αναλογιστούμε ότι αν εμείς τρομάξαμε από το Παρίσι, οι χιλιάδες που διασχίζουν τα σύνορα, ζούσαν στον τόπο τους κάθε μέρα και κάθε στιγμή δεκάδες Παρίσια. Από αυτά προσπαθούν να δραπετεύσουν, οπότε τώρα ίσως να τους καταλάβουμε καλύτερα.
  Και κάπως έτσι, με πρόφαση τον κίνδυνο της τρομοκρατίας, τα δυτικά κράτη θωρακίζονται ουσιαστικά ενάντια στον εσωτερικό εχθρό τους. Μην ξεχνάμε ότι, στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν την κρίση, παράλληλα με την ισοπέδωση ολόκληρων χωρών, στην «πολιτισμένη Δύση» καταργούνται δικαιώματά και παροχές,  καθώς και ένα ολόκληρο κομμάτι του λαού και της νεολαίας πετιέται το περιθώριο, στην πείνα, την ανέχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση. Αυτό που πραγματικά τρέμουν δεν είναι οι τζιχαντιστές, αλλά οι φτωχοί, οι άνεργοι, η νεολαία που αναζητά καλύτερους όρους διαβίωσης και ξεσηκώνεται. Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Όσα κομμάτια της κοινωνίας αμφισβητούν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, είτε είναι οι μετανάστες, είτε οι άνεργοι, είτε ο κόσμος της εργασίας που δουλεύει σε συνθήκες ελαστασφάλειας, είτε τα κοινωνικά κινήματα, αλλά και όσοι πετιούνται καθημερινά στην εξαθλίωση και στο περιθώριο, αποτελούν την απροσδιόριστη εικόνα της απειλής για την ομαλότητα του κρατικού μηχανισμού και πρέπει να καταστέλλονται αναλόγως. Αυτό έρχεται να εφαρμοστεί από τον ίδιο τον στρατό ως «κρατική αντίδραση σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης». Συνεπώς, κάθε διεκδίκηση που υπερβαίνει το όριο της κοινωνικής πολιτικής που μπορεί να κάνει το κράτος και το όριο που επιτρέπει η «στρατηγική συμφωνία» με τους «δανειστές και τους εταίρους», κάθε κοινωνική-ταξική σύγκρουση που τείνει να γενικευτεί απειλώντας την ομαλότητα του πολιτικού συστήματος, κάθε πράξη αλληλεγγύης που ξεπερνάει τα όρια του κρατικά επιτρεπόμενου «ανθρωπισμού» και των αναγκών της εθνικής ανάπτυξης, θα αντιμετωπίζεται ως απώλεια κυριαρχίας, άρα και απειλή, από την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Όσοι είναι «ένοχοι» για την απώλεια της κρατικής κυριαρχίας, θα αντιμετωπίζονται ως ο εχθρός.
  Είναι ζωτικής σημασίας πλέον να παλέψουμε για την οικοδόμηση ενός διεθνούς πολιτικού, αντιπολεμικού και αντικαπιταλιστικού κινήματος απέναντι στον φασισμό, την εκμετάλλευση, τον πόλεμο και τις επεμβάσεις. Απέναντι στην κατάσταση ‘’έκτακτης ανάγκης’’ που μιλούν οι από πάνω, χρειάζεται να προκαλέσουμε την πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης με την έννοια της βαθύτερης αποσταθεροποίησης, στην πορεία για την οικοδόμηση ενός άλλου κόσμου. 
                                                     

 


  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου