ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΤΣΑΜΠΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΣ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

Στα χρόνια που ακολουθούν το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα, γινόμαστε μάρτυρες πολλών γεγονότων καθημερινά. Από τη διάλυση του συστήματος της υγείας, το κλείσιμο χιλιάδων μαγαζιών σε όλη τη χώρα, την καταστροφή του βιομηχανικού τομέα, της πρωτογενούς παραγωγής, μέχρι το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας στα χέρια λίγων επιχειρηματιών. Από τις αντιλαϊκές πολιτικές αυτές, φαίνεται πως το κεφάλαιο προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση του και να καταφέρει να ανασυγκροτηθεί, θα συνεχίσει να διαλύει δικαιώματα και κεκτημένα και να επιτίθεται σε κάθε πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης, προκειμένου να διαφυλάξει τη κερδοφορία του. Η κατάσταση αυτή δε θα μπορούσε να μην επηρεάσει άμεσα και την Παιδεία. Πιο συγκεκριμένα, στο χώρο της εκπαίδευσης συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό η διάλυση των πανεπιστημίων και η καταστρατήγηση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας, όπως και οι αλλαγές στο Νέο Λύκειο που έρχονται να επιβεβαιώσουν την όξυνση των ταξικών φραγμών. Η αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση, όπως και σε κάθε δημόσιο τομέα αποτελεί στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για την εύρεση νέων πεδίων κερδοφορίας. Έτσι ενώ δαπανιούνται τεράστια χρηματικά ποσά για την αποπληρωμή του χρέους, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και για την κάλυψη των αναγκών σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τα πανεπιστήμια αφήνονται σε καθεστώς διάλυσης και απονέκρωσης, ενώ η επιχειρηματικοποίησή τους μοιάζει ως αναγκαία «σανίδα σωτηρίας» προκειμένου αυτά να συνεχίσουν να λειτουργούν. Έτσι λοιπόν, χτίζεται το νέο δόγμα… Τα πάντα θα είναι ιδιωτικά, τα πάντα θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σε αυτή τη κατάσταση συνεπώς άμα χρειαστεί θα δουλεύουμε και τζάμπα.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΑΑΚ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ, ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ...

Το όργιο της κρατική καταστολής και της αυθαιρεσίας της συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν έχει τέλος όπως φαίνεται. Μόλις μία ημέρα μετά την αναίτια προσαγωγή και τον ξυλοδαρμό που ακολούθησε, δύο μελών της ΕΑΑΚ στο κέντρο της Αθήνας μετά το πέρας της πορείας της 6ης Δεκέμβρη, οι φασιστικές ορδές των ΜΑΤ εξαπέλυσαν νέα επίθεση στην αγωνιζόμενη νεολαία και το φοιτητικό κίνημα. Σε μαζική κινητοποίηση μαθητών – φοιτητών στο Υπουργείο Παιδείας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και στο γενικότερο τσάκισμα της εργασιακής προοπτικής της νεολαίας, η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει το ελεύθερο στις δυνάμεις καταστολής να επιτεθούν σφοδρά απέναντι στους διαδηλωτές, ώστε να μην εισέλθουν στο χώρο του Υπουργείου. Αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός και τα ανοιγμένα κεφάλια αγωνιστών / τριών του φοιτητικού και μαθητικού κινήματος. Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες ΜΑΤ και κυβέρνησης, οι φοιτητές και μαθητές κατάφεραν να μπουν μέσα στο Υπουργείο ώστε να μεταφέρουν τις αποφάσεις των συλλόγων. Μάλλον η κυβέρνηση και οι υπουργοί της, αδυνατούν να αιτιολογήσουν πολιτικά τις επιλογές τους και επιλέγουν να κρύβονται πίσω από τις ασπίδες και τα γκλόμπ των ΜΑΤ.

H ΑΡΧΗ ΕΓΙΝΕ..Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ...

Τελικά, όταν ο λαός στέκεται όρθιος, οι μηχανισμοί και τα σχέδια καταστολής του κράτους, γκρεμίζονται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Το φετινό τριήμερο του Πολυτεχνείου 15 – 16 – 17 Νοεμβρίου σε καμία περίπτωση δεν ήταν σαν τα προηγούμενα. Από τη μία στιγματίστηκε έντονα από την χυδαία επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα και από την τεράστια προσπάθεια τρομοκράτησης του κινήματος που τη συνόδευσε (απαγόρευση διαδηλώσεων, χιλιάδες ΜΑΤ στους δρόμους, θυροκόλληση αστυνομικής διαταγής σε γραφεία αριστερών οργανώσεων κ.α.), από την άλλη όμως ταυτόχρονα στιγματίστηκε από την μαχητική και συγκροτημένη επανεμφάνιση του λαού και της νεολαίας απέναντι στην κυβέρνηση και τις επιλογές της.

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

«Καλή ακαδημαϊκή χρονιά…»,  « Καλή πρόοδο και γρήγορο πτυχίο χωρίς να καθυστερείς», «διάβασε τώρα όσο μπορείς παραπάνω για να ακολουθήσεις μια καλή ακαδημαϊκή σταδιοδρομία», «συγκεντρώσου να βγάλεις τη σχολή με βαθμό να μπορείς να εξασφαλίσεις μια στοιχειώδη επαγγελματική αποκατάσταση». Αυτές πιθανών είναι κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές “ευχές” που ακούσαμε όλοι μας όταν περάσαμε στο πανεπιστήμιο, ειδικότερα όσοι ενταχθήκαμε σε αυτό την σκληρή περίοδο της κρίσης. Οι συγκεκριμένες ευχές συνοδεύονται συνήθως από μια σειρά προτροπών, ή καλύτερα συμβουλών, οι οποίες με το ξέσπασμα και την συνεχή εμβάθυνση της κρίσης γίνονται ολοένα και πιο κυρίαρχες, γίνονται ο κανόνας και ο νόμος που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραβούμε. Αυτές οι “συμβουλές”, κυκλοφορούν ελεύθερες σε κάθε πλευρά της κοινωνίας και ειπώνονται συνεχώς όπου και αν βρεθούμε. Ήδη από τη πρώτη μέρα των εγγραφών, δια στόματος των καθεστωτικών δυνάμεων των ΔΑΠ – ΠΑΣΠ, αυτές οι συμβουλές σκάνε σαν κομήτης στα αυτά μας. «Μην τους ακούς αυτούς… μπήκες στο καλύτερο πανεπιστήμιο», «Μη χάσεις χρόνο με συνελεύσεις και καταλήψεις, το σημαντικό είναι να βγάλεις τη σχολή όσο το δυνατόν πιο γρήγορα», «Αν το μόνο που κάνεις σαν φοιτητής είναι το να διαβάζεις (με λίγη βοήθεια από τις σημειώσεις των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ) και παίρνεις καλούς βαθμούς, δε πρέπει να σε φοβίζει ούτε η ανεργία ούτε τίποτα» «Αν μείνεις προσηλωμένος στο στόχο σου θα καταφέρεις να φύγεις από τη χώρα και να δουλέψεις στο εξωτερικό, που εκεί δεν έχουν πρόβλημα και είναι όλα πολύ καλύτερα». Έτσι, πατάνε πάνω στο άγχος και στην έγνοια κάθε κομματιού της νεολαίας για την εργασιακή του προοπτική και τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει και γνωρίζει ότι θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει. Χτίζουν λοιπόν μια επιφανειακά συγκροτημένη επιχειρηματολογία, με βάση την οποία επιδιώκουν να προσαρμόσουν και ενσωματώσουν τον κάθε φοιτητή στα ασφυκτικά πρότυπα που επιτάσσει η σύγχρονη βάρβαρη πραγματικότητα. Στα πρότυπα, μιας εξαθλιωμένης και παραδομένης νεολαίας, χωρίς μαχητική πνοή και όρεξη για πραγματική ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία.

OΤΑΝ Ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ ή αλλιώς ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΣΠ – ΔΑΠ

Στα χρόνια που ακολουθούν το βίαιο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, παρατηρείται μια έντονη και βαθιά σκλήρυνση του αστικού κράτους και των μηχανισμών, έναντι κάθε μορφής αγώνα και αντίστασης. Το φαινόμενο αυτό παρουσιάστηκε, με διαφορετική συχνότητα, σε παγκόσμια κλίμακα. Τα γεγονότα π.χ. στην Ελλάδα από τη περίοδο 2011 μέχρι σήμερα μιλούν από μόνα τους. Χιλιάδες συλλήψεις αγωνιστών με κατηγορητήρια χειρότερα από αυτά βαρώνων ναρκωτικών (free 5), στημένες δίκες, λασπολογίες και σιχαμερή προπαγάνδιση των Μ.Μ.Ε. απέναντι στους αγώνες του λαού για υπεράσπιση των δικαιωμάτων του βλ. Αγώνα Χαλκιδικής - συντονισμός για το προσφυγικό κ.α., προσπάθεια φίμωσης των μαχόμενων εκφάνσεων του κινήματος – προσπάθειες Φορτσάκη να τσακίσει το φοιτητικό κίνημα. Η αστική τάξη, φαίνεται πως προκειμένου να διατηρήσει την κυριαρχία της και να επεκτείνει την κερδοφορία της εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων, είναι διατεθειμένη να προβεί αποφασιστικά στην καταπάτηση κάθε λαϊκού δικαιώματος και κεκτημένου, παραχαράσσοντας ακόμα και την ίδια την αστική δημοκρατία. Με βάση την αστική νομοθεσία, αυτή η κίνηση αυταρχικής θωράκισης, από πλευράς κεφαλαίου, χαρακτηρίζεται ως “παρατεταμένη συνταγματική εκτροπή”.Τα αστικά κόμματα και οι υποστηρικτές τους, μιλούν για μια αναγκαία κατάσταση, καθώς σε τέτοιες κρίσιμες εποχές δεν χωρά η “πολύ δημοκρατία” και οποιοσδήποτε τολμήσει να αμφισβητήσει την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων στο σήμερα, θα πρέπει να περιθωριοποιείται και να καταστέλλεται με βία και μένος. Για αυτό όπως δήλωσε και η ΠΑΣΠ – ΓΠΑ στο τελευταίο Δ.Σ., ο κομμουνισμός είναι ίδιος με τον φασισμό. Τα πανεπιστήμια, σαν οργανικό κομμάτι της ευρύτερης κοινωνίας, δεν ξεφεύγουν από την αυταρχική θωράκιση των αστικών μηχανισμών. Ακόμα και τα ψίγματα μιας άλλοτε “παραδοσιακής αντιπαράθεσης” μεταξύ ΔΑΠ – ΠΑΣΠ (προφανώς επιφανειακής και ψεύτικης), καταργήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Οι πρυτανείες, δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα “περί ανεξαρτησίας τους από τις φοιτητικές παρατάξεις” και παίρνουν συνεχώς ξεκάθαρη θέση στο πλευρό των καθεστωτικών δυνάμεων (βλ. Επικοινωνία της πρυτανείας Γεωπονικού με τη ΠΑΣΠ ΓΠΑ). Η αστική μπάντα εντός των πανεπιστημίων (πρυτανεία, καθεστωτικές δυνάμεις, μεγαλοκαθηγητάδες), πλέον ενώνουν και επίσημα τις δυνάμεις τους, μη κρατώντας ούτε τα προσχήματα, απέναντι στον κοινό τους εχθρό δηλ, τον κόσμο του αγώνα και το οργανωμένο μαζικό κίνημα.

HΡΘΑΜΕ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ....ΚΑΙ ΣΑΣ ΧΑΛΑΜΕ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ

            Οι φετινές φοιτητικές εκλογές ολοκληρώθηκαν σε μια περίοδο που συνοδεύεται από μεγάλες και ηχηρές πολιτικές εξελίξεις. Η συνέχιση των σκληρών πολικών λιτότητας, μέσα από συμφωνία σχεδόν όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, οι ιδιαίτερα ασφυκτικοί πολιτικοί συσχετισμοί για την νεολαία και τα πληττόμενα στρώματα, η ανυπαρξία ενός πραγματικά θετικού προτάγματος για την κοινωνική πλειοψηφία σε συνδυασμό με το τέλμα στο οποίο όπως διαφαίνεται έχει υποπέσει ο φοιτητικός συνδικαλισμός, συνθέτουν ένα πρωτόγνωρο και ιδιαίτερο σκηνικό. Το πιο βασικό συμπέρασμα για τις φετινές εκλογές είναι η τεράστια πτώση της συμμετοχής των φοιτητών στην διαδικασία.

Γεωπονική (2016)

	Ψήφισαν	Εγκυρα	Άκυρα
2016:	1391	1352	39
2015:	1434	1368	66

	2016		2015		Μεταβολή
Παράταξη	Ψήφοι	Ποσοστό	Ψήφοι	Ποσοστό	Ψήφοι	Ποσοστό
ΠΑΣΠ	509	37,65%	389	28,44%	+120	+9.21%
ΔΑΠ	347	25,67%	447	32,68%	-100	-7.01%
ΕΑΑΚ	205	15,16%	209	15,28%	-4	-0.12%
ΠΚΣ	203	15,01%	205	14,99%	-2	+0.03%
Λευκά	31	2,29%	28	2,05%	+3	+0.25%
Αγ. Κινήσεις	21	1,55%	18	1,32%	+3	+0.24%
Bloco	18	1,33%
ΑΛΛΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ	18	1,33%	17	1,24%	+1	+0.09%
Αριστερή Ενότητα			55	4,02%

Αρχίζοντας από το Γεωπονικό, ενώ τα τελευταία χρόνια οι εισακτέοι ανά ακαδημαϊκή χρονιά έχουν αυξηθεί η κάλπη και φέτος μειώθηκε ελαφρώς. Το γεγονός αυτό δείχνει την σήψη του φοιτητικού συνδικαλισμού που ωθεί τις μεγαλύτερες μερίδες του φοιτητικού συλλόγου στο να αποστρέφονται τις συλλογικές – πολιτικές διαδικασίες και να επιλέγουν να παραμείνουν “αμέτοχοι” στο επίπεδο της παραγωγής πολιτικής. Κυρίαρχες ευθύνες για αυτή την κατάσταση, προφανώς έχουν οι καθεστωτικές ΔΑΠ – ΠΑΣΠ που αντιλαμβάνονται τις διαδικασίες του συλλόγου σαν παιχνίδι μεταξύ οπαδικών στρατοπέδων απογυμνώνοντας τες από κάθε πολιτικό στίγμα και περιεχόμενο. Παρά τις διάφορες τράμπες και ανακατατάξεις μεταξύ των καθεστωτικών δυνάμεων στη σχολή, που οφείλονται σε κάθε λογής συνδικαλιστικών παιχνιδιών και χειρισμών, το ότι ΠΑΣΠ και ΔΑΠ συνεχίζουν να βρίσκονται στις πρώτες θέσεις αποδεικνύει την κυριαρχία των τάσεων υποταγής εντός του συλλόγου. Παρόλα αυτά, το γεγονός ότι για ακόμα μία χρονιά ο ΑΝ.Α.Χ. εδραιώνεται στην τρίτη θέση και παρά την πτώση της συμμετοχής κρατιέται σε απόλυτο αριθμό και σε ποσοστό αναδεικνύει τις δυνατότητες που υπάρχουν για να αλλάξει ο σύλλογος πολιτική ρώτα και να συνεχίσει την κινηματική του ιστορία. Η ύπαρξη ενός μαζικού αγωνιστικού – αντικαπιταλιστικού ρεύματος που αποτυπώθηκε μέσα από τα εκλογικά αποτελέσματα, σε μια περίοδο κινηματικής αδράνειας και νηνεμίας, νοηματοδοτεί με συγκεκριμένο τρόπο τις φετινές εκλογές και φανερώνει πως μεγάλα κομμάτια του συλλόγου στρέφονται σε μία διαφορετική κατεύθυνση – αντιπαραθετική με την κυρίαρχη αστική αφήγηση – στρατεύονται σε ένα επικίνδυνο για το σύστημα και ελπιδοφόρο για το φοιτητικό κίνημα πολιτικό και κινηματικό σχέδιο, το οποίο αποκρυσταλλώνεται σε νέες μορφές οργάνωσής του αγώνα και άσκησης πολιτικής , που επιδιώκουν να επικοινωνήσουν με τις σύγχρονες ανάγκες και ανησυχίες της νεολαίας και των εργαζομένων. Οι δυνάμεις της ΚΝΕ, παρότι αναλώθηκαν μόνο στο να πετάνε λάσπη και να κριτικάρουν την αντικαπιταλιστική αριστερά δεν κατάφεραν να εκφράσουν αυτές το αντίπαλο δέος απέναντι στις καθεστωτικές δυνάμεις.

            Πανελλαδικά, φαίνεται πως οι φετινές εκλογές άφησαν τελείως αδιάφορους του φοιτητές με αποτέλεσμα τα ποσοστά αποχής να εκτοξευθούν. Η σαφώς αποδιοργανωμένη ΔΑΠ υποχώρησε αρκετά και σημείωσε “ελεύθερη πτώση” στους συλλόγους παρόλα αυτά διατήρησε τα ηνία. Η ΚΝΕ εμφάνισε μεγάλη πτώση και φαίνεται πως πληρώνει την απουσία μια σύγχρονης και μάχιμης πρότασης, τα “αίσχη” που έχει κάνει σε μια σειρά σχολών που είναι πρώτη και την εμμονή της να στοχοποιεί κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι που δεν εντάσσεται στις γραμμές του ΚΚΕ. Σαν Ε.Α.Α.Κ., σημειώσαμε άνοδο σε απόλυτο αριθμό ψήφων και σε ποσοστό (μόλις ενσωματωθούν τα αποτελέσματα όλων των σχολών). Παρόλα αυτά, αντιλαμβανόμαστε την αδυναμία μας να συσπειρώσουμε τα αναγκαία μπλοκ αγώνα εντός των σχολών, αναλογιζόμενοι και το βάθος και το χαρακτήρα της αστικής επίθεσης. Σίγουρα θεωρούμε, πως το αποτέλεσμά μας πανελλαδικά δεν αντιστοιχεί στις δυνατότητες της σημερινής κατάστασης και συγκυρίας.

            Σαφώς, οι καιροί είναι δύσκολοι. Σαφώς οι πολιτικοί συσχετισμοί στη σχολή μας είναι αρνητικοί για τις δυνάμεις του αγώνα. Παρόλα αυτά, σαν ΑΝ.Α.Χ. - Ε.Α.Α.Κ. θεωρούμε πως ο κόσμος του αγώνα που στήριξε την λογική της ατέρμονης πάλης και δήλωσε προς πάσα κατεύθυνση πως υπάρχει εναλλακτική, πρέπει να αισθάνεται περήφανος που κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συγκροτήσει μέσα και από τις εκλογές τις αντιστάσεις εκείνες που δείχνουν πως η νεολαία δεν υποτάσσεται  και δεν χαρίζεται στις οπαδικές γκρούπες των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ, τις πολιτικές και τον σάπιο τρόπο ζωής που προάγουν. Για ακόμα μία χρονιά δείξαμε ότι είμαστε εδώ, πάντα και παντού θα χαλάμε τις φιέστες των συστημικών δυνάμεων, πάντα και σε κάθε μάχη όλοι όσοι υπηρετούν την εξαθλίωση μας θα έχουν να μας αντιμετωπίσουν.

10 + 1 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΑΝ.Α.Χ. - Ε.Α.Α.Κ.

Στις φετινές εκλογές η νεολαία διαλέγει αν θα σηκώσει τα χέρια ψηλά ή αν θα σφίξει την γροθιά της. Στις 18 Μάη, πρέπει και μπορούμε να στείλουμε μήνυμα αντίστασης και ανατροπής σε όλες τις κατευθύνσεις. Δεν υποτασσόμαστε σε όλους αυτούς που μας υπόσχονται καλύτερες μέρες και στη συνέχεια μας πετάνε στο περιθώριο της εξαθλίωσης. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας, σπάμε την ηττοπάθεια, παλεύουμε για τις ζωές μας.

ΔΕΝ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ!

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ – ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΓ – ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

(1)   Δεν αφήνουμε τους άλλους να αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Καταδικάζουμε με τη συμμετοχή μας στις εκλογές, τις καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ – ΠΑΣΠ και τους πολιτικούς φορείς αυτών. Τους μαυρίζουμε στην κάλπη, τους τσακίζουμε με τους αγώνες μας.

(2)   Ενισχύουμε την αριστερά εκείνη που δεν καλλιεργεί αυταπάτες περί “διαλόγου και συνδιαλλαγής” εν αντιθέσει μάχεται εδώ και τώρα για την άμεση ανατροπή όλων των αντιλαϊκών μέτρων, νέων και παλιών.

(3)   Καταψηφίζουμε τις λογικές όλων των άλλων παρατάξεων, που από διαφορετική μπάντα, θέλουν ένα φοιτητικό κίνημα που θα ελέγχεται και θα καθοδηγείται από γραφειοκρατικά όργανα συγκροτημένα από τις εκλογές (Ε.Φ.Ε.Ε.)

(4)   Ενισχύουμε τα πραγματικά δικά μας όργανα, δηλαδή τις γενικές συνελεύσεις και το συντονισμό τους.

(5)   Με τη ψήφο μας διευκολύνουμε το δρόμο για την αναζωπύρωση των κινημάτων και των αγώνων όλου του προηγούμενου διαστήματος (προσφυγικό, ασφαλιστικό, free5).

(6)   Καταδικάζουμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο το νέο αντι - ασφαλιστικό έκτρωμα.

(7)   Εντείνουμε τη πάλη μας για την άμεση κατάργηση του ν. Διαμαντοπούλου και κάθε πτυχή της επιχειρηματικής ανασυγκρότησης των πανεπιστήμιων.

(8)   Παλεύουμε για την οριστική ανάκληση των κριτηρίων επιλογής σε κάθε τμήμα και έτος.

(9)   Τσακίζουμε κάθε φασίζουσα άποψη εντός του Φοιτητικού Συλλόγου. Ενισχύουμε την οργανωμένη πάλη ενάντια στην ακροδεξιά ρητορεία της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ και στην ρατσιστική – ξενοφοβική προπαγάνδα. Στηρίζουμε και προασπιζόμαστε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, με κίνημα ταξικής αλληλεγγύης.

(10)                       Κόντρα στα εμπορευματοποιημένα πρότυπα διασκέδασης και ψυχαγωγίας, προβάλλουμε το δικό μας πολιτιστικό αντιπρόταγμα μέσα στις σχολές.

(11)                       Αναδεικνύουμε την ανάγκη Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΛΛΙΩΣ, χωρίς μνημόνια. Ισχυροποιούμε τη μόνη αντίληψη που πρεσβεύει ότι οι αγώνες μπορούν να αλλάξουν πραγματικά τη κατάσταση. Δίνουμε τη δυνατότητα και ανοίγουμε δρόμο ώστε το νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα να πάρει σάρκα και οστά, να ανατρέψει τη νέα πραγματικότητα της λιτότητας και της ανεργίας και να επιβάλλει τις ανάγκες και τα δικαιώματά του σε ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ-ΑΝΕΡΓΙΑ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΩΡΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ-ΑΝΕΡΓΙΑ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΩΡΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

 Με το πέρας των Πανελληνίων εξετάσεων και αφού καταφέρνουμε να περάσουμε στη Γεωπονική, το πρώτο πράγμα που ακούσαμε από τους καθηγητές και τις καθεστωτικές δυνάμεις(ΠΑΣΠ-ΔΑΠ) είναι το πόσο τυχεροί είμαστε που περάσαμε σ’ αυτή τη σχολή, αλλά και πόσο αξιόλογο και χρήσι,ο είναι το πανεπιστήμιο, μιας και γι’ αυτούς αποτελεί ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας. Η πραγματικότητα όμως που βιώνουμε είναι τελείως διαφορετική. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου (Μάιος 2012), στο οποίο εγγράφονται οι πτυχιούχοι γεωπόνοι των ΑΕΙ, από τους 9532 γεωπόνους που είχαν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος σε ισχύ οι 3108 δήλωσαν άνεργοι. Δηλαδή το ποσοστό ανεργίας φθάνει το 32,6%. Ακόμα πιο τραγική είναι η κατάσταση για τους νέους γεωπόνους που έχουν ηλικία έως 35 ετών καθώς ανεργία φθάνει στο 59,29%. Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, είναι ότι τα τμήματα της Φυτικής-Ζωικής Παραγωγής και το τμήμα Αγροτικής Οικονομίας κ’ Ανάπτυξης είναι αυτά με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, καθώς για τα 2 πρώτα το ποσοστό της αυτοαπασχόλησης είναι 18%- ενώ στον ιδιωτικό τομέα εργάζεται το 73% των μισθωτών απασχολούμενων- και στο τμήμα της Οικονομίας παρατηρείται ότι το 56% των ανέργων αναζητά εργασία περισσότερο από δυο χρόνια ενώ οι μισοί εργαζόμενοι απασχολούνται σε επάγγελμα άσχετο με τις σπουδές τους.

    Αξία έχει επιπλέον να δούμε, τα ποσοστά των νεοεισερχόμενων φοιτητών κατά τη χρονιά του 2000 (8 χρόνια πριν την κρίση) που τελικά δεν κατάφεραν ποτέ να τελειώσουν τις σπουδές τους. Τα ποσοστά αυτά αγγίζουν το 36,6 %, ενώ ένα επιπρόσθετο 5,8 % πήρε πτυχίο μεταξύ του 11^ο και του 12^ου έτους.  Για τους μεγαλοκαθηγητάδες μας και τις συστημικές δυνάμεις, τα ποσοστά αυτά θα δικαιολογηθούν με ένα φθηνό επιχείρημα του στυλ «υπάρχουν πολλοί που μπήκαν στο Γεωπονικό και ξανάδωσαν πανελλήνιες ή υπάρχουν πολλοί που ποτέ δεν πάτησαν το πόδι τους στη σχολή και πάει λέγοντας». Παρόλα αυτά, τα ποσοστά αυτά που σίγουρα έχουν αυξηθεί εν καιρώ κρίσης, έρχονται να αποτυπώσουν και τη δυσκολία που αντιμετωπίζει να τελειώσει τις σπουδές του ο σύγχρονος φοιτητής, λόγω είτε της οικονομικής κατάστασης που βιώνει (π.χ. είναι πολλά τα παραδείγματα από παιδιά που άφησαν την σχολή προκειμένου να δουλέψουν) είτε επειδή η κοινωνική πραγματικότητα του πανεπιστημίου δεν τον ¨χώραγε¨.

Έχουμε λοιπόν και λέμε, έστω ότι βρισκόμαστε σε εποχές 2012 και όχι 2016 (πολύ χειρότερη οι όροι διαβίωσης για τους νέους απόφοιτους). Το 41,71 % από τους αποφοίτους Γεωπονικής ΑΕΙ θα βρει έστω και μια υποτυπώδη δουλειά. Όμως η πλειοψηφία από αυτούς θα δουλεύουν υπό καθεστώς ελαστασφάλειας, με πετσοκομμένα δικαιώματα και μισθούς – χαρτζιλίκι , καθώς στις μέρες κανένας δεν εργάζεται ούτε καν με τον συνεχώς συμπιεσμένο προς τα κάτω βασικό μισθό. Συνεχίζουμε.. Το υπόλοιπο 59,29 % (θα είχε νόημα να δούμε και αποτελέσματα μετά το 2012) των Γεωπόνων από ότι φαίνεται το περιμένει μια ακόμα πιο μαύρη κατάσταση, σαν αυτή που περιγράφεται στο διπλανό πίνακα της συλλογικότητας ¨Αttack στην ανεργία και την επισφάλεια¨. Έτσι λοιπόν, απλά και κατανοητά αυτό είναι το μέλλον που περιμένει την συντριπτική πλειοψηφία των απόφοιτων Γεωπόνων όταν καταφέρουν και περάσουν 120 μαθήματα εκ των οποίων τα 50 υποχρεωτικής παρακολούθησης. Έτσι, μια σειρά από στείρα αστικά ιδεολογήματα έρχεται να αποδομηθεί από τα ίδια τα στατιστικά στοιχεία. Αυτοί που μας κουνάνε το χέρι και μας λένε, να σκύψουμε το κεφάλι και να μην αγωνιζόμαστε, να κάτσουμε να υπομείνουμε τις ορέξεις κάθε καθηγητή πάνω μας, να υποταχτούμε με την επίθεση που πραγματοποιείται στα πανεπιστήμια (ν. Φίλης) και τα εργασιακά μας δικαιώματα (ασφαλιστικό) να έρθουμε θαρρετά και να μας πείσουν πως η πραγματικότητα είναι διαφορετική από αυτή που περιγράφεται. Πως έχει πραγματικά αξία να φωνάζουμε για επαγγελματικά δικαιώματα που και καλά μας κλέβουν τα ΤΕΙ (για τους αποφοίτους ΤΕΙ είναι χειρότερα τα πράγματα), την ίδια ώρα που όσα χαλάνε αυτοί στα νυχτερινά μαγαζιά στο γκάζι μέσα σε μία μέρα ξεπερνούν το εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι μας. Να μας πείσουν, πως οι καταλήψεις και οι φοιτητικοί αγώνες δημιούργησαν αυτά τα τεράστια ποσοστά ανεργίας και όχι οι πολιτικές των κυβερνήσεων τους (¨αριστερές¨ και δεξιές).

    Μέχρι λοιπόν να πειστούμε για όλα τα παραπάνω, θα απευθύνουμε συνεχώς καλέσματα ανυποχώρητου αγώνα σε κάθε φοιτητή / τρια που αντιλαμβάνεται, έστω και σε ένα μικρό επίπεδο, πως τα σχέδια που έχουν κυβέρνηση – Ε.Ε.- Κεφάλαιο για την συντριπτική πλειοψηφία της γενιά μας είναι να την πετάξουν στο περιθώριο και την εξαθλίωση. Εμείς, σαν πολιτική αντίληψη που συγκροτήθηκε πάνω στο πρίσμα της συνολικής και συνεχής αμφισβήτησης κάθε υπάρχουσας κοινωνικής πραγματικότητας, αρνούμαστε να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια και να σφυρίζουμε αδιάφορα για ταρατσόκηπους και επαγγελματικά δικαιώματα άνευ ουσίας. Μπροστά σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και στις ανάγκες της νεολαίας,  η μόνη βιώσιμη λύση βρίσκεται στον δρόμο του συλλογικού αγώνα και της νεολαιίστικης – λαϊκής αντεπίθεσης.

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ,

                             ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ! ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ! ΠΑΡΙΣΙ – ΑΘΗΝΑ ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ!

Στη Γαλλία τις τελευταίες βδομάδες... Απεργίες διαρκείας, μαζικές πορείες σε καθημερινή βάση, συγκρούσεις του λαού με τις αστυνομικές δυνάμεις, κατειλημμένες πλατείες, μαθητές – φοιτητές – εργαζόμενοι ενωμένοι σαν μία γροθιά. Με λίγα λόγια ΕΞΕΓΕΡΣΗ μέσα σε ένα κράτος – προπύργιο της Ε.Ε.. Εξέγερση λοιπόν, έτσι ονομάζεται αυτό που συμβαίνει λίγα βήματα έξω από τη χώρα μας. Εξέγερση την εποχή της δομικής κρίσης του σύγχρονου καπιταλισμού, εξέγερση που αναδεικνύει με επιθετικούς όρους την βία και την ωμότητα της αστικής επίθεσης, εξέγερση που χαρίζει απλόχερα ελπίδα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης που μαστίζονται και εξαθλιώνονται από τις αντιλαϊκές πολιτικές της λιτότητας, εξέγερση που σπάει στην πράξη το σαθρό ιδεολόγημα του “δεν υπάρχει εναλλακτική”.

ΔΑΠ – ΠΑΣΠ – ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΣΕ ΑΓΑΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

 της ΕΕ.Τη Τετάρτη 3/3 στο αμφιθέατρο Σίδερη συγκεντρωθήκαμε περισσότεροι από 150 φοιτητές με σκοπό την διεξαγωγή γενικής συνέλευσης για όλα τα ζητήματα που απασχολούν το φοιτητικό σύλλογο και συνολικά την κοινωνία. Παρά την αγωνιστική διάθεση σημαντικού κομματιού του συλλόγου για κλιμάκωση της πάλης ενάντια τόσο στην προσπάθεια εισαγωγής κριτηρίων επιλογής στις κατευθύνσεις της ΑΦΠ όσο και συνολικά στην επίθεση που δέχεται η γενιά μας μέσα από το αντασφαλιστικό έκτρωμα, το νόμο Φίλη για τη παιδεία και την απαράδεκτη στάση που επιδεικνύει το Ελληνικό κράτος και η Ε.Ε. στους μετανάστες, δεν κατάφερε να μαζευτεί ικανός αριθμός ατόμων για να νομιμοποιηθεί ηθικά η διαδικασία. Αυτή η απόπειρα συνέλευσης έγινε κόντρα στο γεγονός ότι η πρυτανεία πραξικοπηματικά αρνήθηκε να ακυρώσει τα εργαστήρια και να θέσει στους φοιτητές το δίλημμα συνέλευση ή μάθημα, παρά την πολύ μεγάλη συγκέντρωση υπογραφών. Η πρυτανεία πήρε ξεκάθαρη πολιτική απόφαση να προσπαθήσει να φιμώσει το σύλλογο την ίδια ώρα που αφήνει απλήρωτους τόσο καιρό τους καθαριστές της σχολής, στηρίζει τα κριτήρια επιλογής, θέλει να ξεπουλήσει το πανεπιστήμιο σε ιδιώτες διαλύοντας κάθε έννοια δημόσιας παιδείας. Για ακόμα μία φορά η πρυτανεία στάθηκε στο πλευρό των καθεστωτικών δυνάμεων των ΔΑΠ – ΠΑΣΠ. Όσο και να αυτοαποκαλούνται αριστεροί είναι στενά συνδεδεμένη με το σάπιο κατεστημένο του φοιτητικού συνδικαλισμού. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί πως στη συνέλευση της 17 Νοέμβρη που η ΠΑΣΠ είχε αποφασίσει να συμμετέχει (πρώτη και τελευταία φορά), η πρυτανεία δέχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη να ακυρώσει τα εργαστήρια, παρότι τη προηγούμενη Τετάρτη είχαν μαζευτεί συνολικά 460

ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Το υπόβαθρο και η συγκυρία στην οποία διεξάγεται η επίθεση

Ήταν κάποια στιγμή κατά το 2008 που ο “άτρωτος” καπιταλισμός, το μόνο βιώσιμο σύστημα παραγωγής σύμφωνα με τους εκάστοτε αστικούς γραφιάδες, είδε τα θεμέλιά του να τρίζουν επικίνδυνα. Ξεφούσκωμα των μεσιτικών δανείων, golden boys, κρίση χρέους, χρηματιστηριακό κραχ. Η οικονομική κρίση έπαιρνε διαφορετικές εκφάνσεις από χώρα σε χώρα και εμφανιζόταν με ένα πλούτο διαφορετικών ταχυτήτων. Διατρεχόταν όμως από ένα βασικό ενοποιητικό στοιχείο: Η κρίση ήρθε παντού και ήρθε για να μείνει! Οι εποχές της καπιταλιστικής ανάπτυξης πέρασαν ανεπιστρεπτί. Η ομαλότητα, η νηνεμία, τα πάσης φύσεως κοινωνικά συμβόλαια μεταξύ καταπιεστών και καταπιεζόμενων, το American dream που τορπίλιζε, μέσω καλοσχηματισμένης προπαγάνδας, τις λαϊκές οικογένειες, και μια σειρά καταστάσεων που έθεταν τον καπιταλισμό και την αναπαραγωγή του σε αδιαμφισβήτητη θέση κυριαρχίας τελειώνουν απότομα. Ξαφνικά έρχεται η ανεργία, η εξαθλίωση, η βίαιη προλεταροποίηση των μικρομεσαίων στρωμάτων, η πιο οξυμένη καταστολή, η αύξηση των πολεμικών συρράξεων, η μετανάστευση. Ποιος φταίει για όλη αυτή τη κατάσταση; Ποιος πρέπει να επωμίζεται τα βάρη όλης αυτής της κατάστασης;

ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ''ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ''

                           ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ‘’ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ’’

 Όλοι καταλαβαίνουμε πώς εξελίσσεται η ζωή μας πλέον, μέσα από κάθε πτυχή της και πώς μας επηρεάζει στο σύνολό της η πολιτική που ασκείται από την κυβέρνηση, με βάση την κατεύθυνση της ΕΕ-ΔΝΤ και των συμφερόντων του κεφαλαίου. Την επιτομή της επίθεσης που ασκεί το κεφάλαιο, μέσα από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση, προκειμένου να φορτώσει τα βάρη της κρίσης του στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας, αποτελεί το 3^ο μνημόνιο. Το νέο πακέτο μέτρων έχει ως μοναδικό στόχο να καταδικάσει το σύνολο της κοινωνίας στην περαιτέρω εξαθλίωση, και αυτό φαίνεται συγκεκριμένα τώρα μέσα από το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Το νομοσχέδιο αυτό, εξισώνει προς τα κάτω τις συντάξεις και την ασφάλιση όλων των εργαζομένων(μέσα από ένα ενιαίο ασφαλιστικό ταμείο), εξοντώνει τα μικρομεσαία στρώματα, καταστρέφει την αγροτική παραγωγή. Ειδικότερα, για την νεολαία, μαζί με την ανεργία και τις νέες μορφές εργασίας(ελαστασφάλεια-voucher-μαύρη εργασία) ουσιαστικά σηματοδοτεί μαύρα γηρατειά-δουλειά μέχρι τα 70 και περίθαλψη ράντζου, αφού οι περισσότεροι ή δε θα μπορούν να είναι ασφαλισμένοι ή η περίθαλψή τους θα είναι για τα υποτυπώδη. Το ασφαλιστικό έρχεται σαν συνέχεια όλης της επίθεσης του 3^ου μνημονίου, μαζί με τις κατασχέσεις σπιτιών, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τη διάλυση των πανεπιστημίων, τους αντιεργοδοτικούς νόμους, το νέο νομοσχέδιο για το στρατό.

  Πέρα από το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, μέσα στο επόμενο διάστημα θα κατατεθεί και το νομοσχέδιο Φίλη για την παιδεία. Το νομοσχέδιο αυτό, επηρεάζει το σύνολο της παιδείας, ξεκινώντας από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στην οποία βάζει ακόμα πιο ανταγωνιστικά κριτήρια, εισχωρεί ξεκάθαρα η λογική των ταξικών φραγμών-παιδεία για λίγους και εκλεκτούς- και δημιουργεί διαφορετικές ταχύτητες εργαζομένων(εξειδικευμένοι διανοητικοί εργάτες στα πανεπιστήμια-ανειδίκευτοι στις τεχνικές σχολές). Παράλληλα, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ο βασικός πυλώνας του νόμου Διαμαντοπούλου, που δεν είναι άλλος από την επιχειρηματική αναδιάρθρωση του συνόλου της παιδείας, μένει ανέγγιχτος. Με άλλα λόγια, ο νόμος Φίλη προτείνει αλλαγές στα προγράμματα σπουδών με βάση τις ανάγκες της αγοράς και τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην εκάστοτε χρονική περίοδο, δηλαδή η γνώση την οποία λαμβάνουμε να είναι πλήρως εναρμονισμένη και εξειδικευμένη με τις επιχειρηματικές απαιτήσεις. Στο πλαίσιο αυτό, έρχονται να προστεθούν και οι πιστωτικές μονάδες(διάλυση του πτυχίου), τα κέντρα επανακατάρτισης, λειτουργία των πανεπιστημίων βάση ιδιωτικοικονομικών κριτηρίων. Την ίδια στιγμή έχει ανοίξει από το υπουργείο ο Εθνικός Διάλογος για την παιδεία, με τον οποίο ουσιαστικά το υπουργείο προσπαθεί να αποσπάσει κοινωνική συναίνεση, αλλά και να ενσωματώσει όλα εκείνα τα κομμάτια που το προηγούμενο διάστημα συγκροτούσαν το φοιτητικό κίνημα, μέσα από τις δήθεν ‘’δημοκρατικές διαδικασίες’’, προωθώντας ουσιαστικά τη διάλυση της παιδείας. Όλα αυτά δεν προχωράνε μόνο μέσα από το νομοσχέδιο Φίλη, αλλά έρχονται ταυτόχρονα μέσα από τον μοχλό της υποχρηματοδότησης των ιδρυμάτων που επιταχύνει αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή την αυτονόμηση των ιδρυμάτων και το ξεπούλημά τους στις επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, στη Γεωπονική βλέπουμε το θέμα που έχει προκύψει με τις κατευθύνσεις στο τμήμα της Αξιοποίησης λόγω της υποχρηματοδότησης, οι οποίες δεν μπορούν να λειτουργήσουν, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο κομμάτι των φοιτητών να πετιούνται απ’ έξω, ενώ ταυτόχρονα άλλα τμήματα τα οποία έχουν καλύτερη θέση στην αγορά και αποδίδουν κέρδος(π.χ. Γαλακτοκομία) χρηματοδοτούνται με υπέρογκα ποσά, αλλά και το ίδιο το πανεπιστήμιο διαθέτει λεφτά για ανούσιους εκσυγχρονισμούς(π.χ.ηλεκτρικά λεωφορεία!!). Ένα ακόμη στοιχείο που έρχεται να προστεθεί στην υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, αποτελούν και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, με αποτέλεσμα η σχολή να έχει μετατραπεί σε βούρκο με τον τεράστιο οχετό σκουπιδιών.

   Σε όλη αυτήν την κατάσταση, την ‘’ομαλότητα-ασφάλεια’’ μέσα στις σχολές, η οποία είναι οργανικό στοιχείο για την συνέχεια της επίθεσης και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, τη δίνουν απλόχερα οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ. Οι παρατάξεις αυτές, υποστηρικτές όλων των κατευθύνσεων της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και της Μπολόνια, αλλά συγχρόνως κάνοντας μια ιδιότυπη αντιπολίτευση από αστική σκοπιά, αποτελούν το βασικό μοχλό για την απονέκρωση-απολιτικοποίηση των φοιτητικών συλλόγων, την ενσωμάτωση του φοιτητικού κινήματος και τη σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά. Μέσα στη σχολή, βλέπουμε και το πώς υποστηρίζουν τον ξεπουλημένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ, πώς προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον σύλλογο μιλώντας για επαγγελματικά δικαιώματα και να τον εγκλωβίσουν σε λογικές συντεχνιακού αγώνα, αλλά και να τον καταστείλλουν προβάλλοντας τη λογική του διαλόγου και της συνεννόησης με την πρυτανεία και τους μεγαλοκαθηγητάδες.

  Σήμερα, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ η νεολαία να δώσει το αγωνιστικό της παρόν ενάντια σε όλους αυτούς που υποβαθμίζουν τη ζωή της και την οδηγούν στην εξαθλίωση. Δεν θα πέσει στις πλάτες μας το βάρος της υποχρηματοδότησης, δε θα πληρώσουμε εμείς τη διάλυση της παιδείας που εισηγούνται οι πολιτικές της Ε.Ε. και του μεγάλου κεφαλαίου. Η νεολαία πλάι στο πλευρό των εργαζομένων οφείλει να βγει στους δρόμους και να παλέψει, με όρους μαχητικούς, ώστε να μην περάσει το ασφαλιστικό πολυνομοσχέδιο και η “επιχείρηση ενσωμάτωσης” του φοιτητικού κινήματος μέσα από τον διάλογο για τη Παιδεία. Το εργατικό κίνημα μέσα από το συντονισμό των ανεξάρτητων – πρωτοβάθμιων σωματείων πρέπει να συσπειρώσει το σύνολο της κοινωνίας ώστε να κλιμακωθεί ο αγώνας για πλήρη – δημόσια – δωρεάν ασφάλιση και μια ζωή με ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

                  ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 02/03 ΣΤΙΣ 2 ΣΤΟ ΑΜΦ.ΣΙΔΕΡΗ

                   ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

                  

       /

H ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΜΕΤΤΑΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Μέσα, στην καταιγίδα των μέτρων οικονομικής αναδιάρθρωσης και λιτότητας του 3^ου μνημονίου, ένα νέο θύμα εμφανίζεται για την ελληνική κυβέρνηση. Δεν είναι άλλο από τους φτωχούς και μεσαίους κατά κύριο λόγο αγρότες. Εκείνους πιο συγκεκριμένα που δουλεύουν στην ουσία ως μισθωτοί, στην οικοδομή ή απασχολούνται στον τουρισμό κτλ, ενώ παράλληλα συμπληρώνουν το εισόδημα τους καλλιεργώντας τα ελάχιστα χωράφια που διαθέτουν η από τα μικρά τους κοπάδια. Ο στόχος της κυβέρνησης μέσα από το νέο ασφαλιστικό, αλλά και μια άλλη σειρά νόμων, είναι η αγροτική μεταρρύθμιση προς όφελος του πλουσιότερου 10% που λυμαίνεται το 85% των επιδοτήσεων, ενώ το υπόλοιπο 90% που συμμετέχει στην αγροτική οικονομία και παίρνει ένα ποσοστό της τάξης του 15% των επιδοτήσεων καταδικάζεται στην ουσία να παρατήσει την αγροτική του δραστηριότητα και να βυθιστεί στη περαιτέρω εξαθλίωση.

ΠΑΣΠ – ΔΑΠ : ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

 Οι πιο βρώμικες παρατάξεις του φοιτητικού συνδικαλισμού διαχρονικά, μόλυναν ξανά το φοιτητικό σύλλογο με τις πρακτικές τους και τη στάση τους. Αυτή τη φορά όμως το παράκαναν. Στη μεγαλειώδη πανεργατική απεργία στις 4/2, τράβηξαν το σύλλογο πίσω από τα μπλοκ της προδοτικής ΓΣΕΕ, βάζοντας την υπογραφή τους σε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του Φοιτητικού Συλλόγου Γεωπονικής. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και για να ξεδιπλώσουμε μια και καλή το κουβάρι της ιστορίας. Μετά από πρόταση της, κατά τα άλλα “κεντροαριστεράς παράταξης” (κατόπιν δήλωσή τους), ΠΑΣΠ σε Δ.Σ. που καλούσε, με πλήρως αστικοποιημένο πολιτικό περιεχόμενο, στη συγκέντρωση κατά του ασφαλιστικού, η ΔΑΠ ήταν η μόνη δύναμη που δέχτηκε να υπογράψει με αποτέλεσμα αυτό το απολιτίκ αυτό ψήφισμα να “περάσει” και να αποτελεί απόφαση του Δ.Σ. Έτσι στην πορεία της Πέμπτης, έλαβε χώρα το τραγελαφικό φαινόμενο κατά το οποίο οι αρχιπασόκοι της σχολής άνοιξαν πανό στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ!!!! και ακολούθησαν την πορεία της πιο ξεπουλημένης ένωσης στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.

Τα αποπαίδια της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, παρά τα όσα λένε φαίνεται να τα βρίσκουν και να συνεννοούνται μια χαρά, καθώς μοιράζονται τα ίδια συμφέροντα και επιδιώκουν τον ίδιο στόχο μες τα πανεπιστήμια.

ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

Την ίδια ώρα που κλιμακώνεται η επίθεση στη νεολαία και το κόσμο της δουλειάς μέσα από το νόμο – τερατούργημα του ασφαλιστικού, συνεχίζεται η υλοποίηση πτυχών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και η επίθεση στα δικαιώματα του φοιτητή. Στο Γεωπονικό, το μπλοκ των μεγαλοκαθηγητάδων σε αγαστή συνεργασία με την πρυτανεία και τη σύγκλητο, πατώντας πάνω στο πρόσχημα της “υποχρηματοδότησης” εισηγείται μια σειρά από αντιδραστικούς κανονισμούς και προτάσεις που έχουν ως στόχο την εμπέδωση της νέας κατάστασης στα πανεπιστήμια , που ορίζουν οι σύγχρονες τάσεις του κεφαλαίου και της Ε.Ε..

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΓΕΩΠΟΝΙΚΟ – ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ

Παράλληλα, με τη σωρεία προβλημάτων που αντιμετωπίζει το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας εξαιτίας της υπερβολικά μειωμένης κρατικής χρηματοδότησης και των πολιτικών που τα τελευταία χρόνια έρχονται να καταστρατηγήσουν κάθε ψήγμα δημόσιας – δωρεάν παιδείας. Στη λίστα έρχεται να προστεθεί ένα άλλο κομβικής σημασίας ζήτημα, αυτό της εισαγωγής κριτηρίων στην επιλογή κατεύθυνσης στο τμήμα της Αξιοποίησης. Στην αρχή της χρονιάς, η συνέλευση των καθηγητών της Αξιοποίησης είχε αποφασίσει ότι στη κατεύθυνση της Εδαφολογίας θα εισέλθει ένα μόνο κομμάτι από το σύνολο των αιτούντων, αναγκάζοντας τους υπόλοιπους να επαναδιαλέξουν διαφορετική κατεύθυνση. Η αντίδραση των ίδιων των φοιτητών κατάφερε να αποτρέψει αυτή την απόφαση και να γίνουν δεκτοί όλοι οι φοιτητές στη κατεύθυνση. Παρόλα αυτά όμως, ο Πρόεδρος του τμήματος θέσπισε επιτροπή καθηγητών η οποία είναι υπεύθυνη για να εξετάσει ποια κριτήρια θα πρέπει να πληρούν οι φοιτητές προκειμένου να ακολουθήσουν τη κατεύθυνση που θέλουν.

ΝΑ ΠΑΜΕ ΑΛΛΙΩΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ

Στη σημερινή εποχή της δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, το κεφάλαιο παρότι προσπαθεί μέσω της σκληρής αστικής αναδιάρθρωσης, να ρίχνει τα βάρη της κρίσης του στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, αδυνατεί να βρει τη συνταγή που θα σταθεροποιήσει τη κατάσταση . Εν έτη 2016 το τρίτο μνημόνιο είναι γεγονός. Το νέο πακέτο μέτρων έρχεται να περάσει με διαδικασίες fast track με μοναδικό στόχο την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης, καταδικάζοντας το σύνολο της κοινωνίας στην περαιτέρω εξαθλίωση. Ειδικότερα, το νέο μνημόνιο μέσω των νομοσχεδίων για το ασφαλιστικό, για την Παιδεία, για τους αγρότες και για τον στρατό έρχεται να εντείνει την επίθεση ενάντια στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία με το βαθύτερο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων.