Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

«Καλή ακαδημαϊκή χρονιά…»,  « Καλή πρόοδο και γρήγορο πτυχίο χωρίς να καθυστερείς», «διάβασε τώρα όσο μπορείς παραπάνω για να ακολουθήσεις μια καλή ακαδημαϊκή σταδιοδρομία», «συγκεντρώσου να βγάλεις τη σχολή με βαθμό να μπορείς να εξασφαλίσεις μια στοιχειώδη επαγγελματική αποκατάσταση». Αυτές πιθανών είναι κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές “ευχές” που ακούσαμε όλοι μας όταν περάσαμε στο πανεπιστήμιο, ειδικότερα όσοι ενταχθήκαμε σε αυτό την σκληρή περίοδο της κρίσης. Οι συγκεκριμένες ευχές συνοδεύονται συνήθως από μια σειρά προτροπών, ή καλύτερα συμβουλών, οι οποίες με το ξέσπασμα και την συνεχή εμβάθυνση της κρίσης γίνονται ολοένα και πιο κυρίαρχες, γίνονται ο κανόνας και ο νόμος που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραβούμε. Αυτές οι “συμβουλές”, κυκλοφορούν ελεύθερες σε κάθε πλευρά της κοινωνίας και ειπώνονται συνεχώς όπου και αν βρεθούμε. Ήδη από τη πρώτη μέρα των εγγραφών, δια στόματος των καθεστωτικών δυνάμεων των ΔΑΠ – ΠΑΣΠ, αυτές οι συμβουλές σκάνε σαν κομήτης στα αυτά μας. «Μην τους ακούς αυτούς… μπήκες στο καλύτερο πανεπιστήμιο», «Μη χάσεις χρόνο με συνελεύσεις και καταλήψεις, το σημαντικό είναι να βγάλεις τη σχολή όσο το δυνατόν πιο γρήγορα», «Αν το μόνο που κάνεις σαν φοιτητής είναι το να διαβάζεις (με λίγη βοήθεια από τις σημειώσεις των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ) και παίρνεις καλούς βαθμούς, δε πρέπει να σε φοβίζει ούτε η ανεργία ούτε τίποτα» «Αν μείνεις προσηλωμένος στο στόχο σου θα καταφέρεις να φύγεις από τη χώρα και να δουλέψεις στο εξωτερικό, που εκεί δεν έχουν πρόβλημα και είναι όλα πολύ καλύτερα». Έτσι, πατάνε πάνω στο άγχος και στην έγνοια κάθε κομματιού της νεολαίας για την εργασιακή του προοπτική και τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει και γνωρίζει ότι θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει. Χτίζουν λοιπόν μια επιφανειακά συγκροτημένη επιχειρηματολογία, με βάση την οποία επιδιώκουν να προσαρμόσουν και ενσωματώσουν τον κάθε φοιτητή στα ασφυκτικά πρότυπα που επιτάσσει η σύγχρονη βάρβαρη πραγματικότητα. Στα πρότυπα, μιας εξαθλιωμένης και παραδομένης νεολαίας, χωρίς μαχητική πνοή και όρεξη για πραγματική ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία.


Χωρίς ίχνος και διάθεση ειρωνείας, δηλώνουμε ξεκάθαρα πως πραγματικά θα ευχόμασταν τα πράγματα να ήταν τόσο απλά και ρόδινα. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε, πως δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα και τα πάντα είναι ονειρικά. Παρόλα αυτά η αντικειμενική κατάσταση δεν μας επιτρέπει παρά να συγκρουόμαστε μέχρι τέλους με τις παραπάνω παραπλανητικές λογικές. Όταν η νεολαία πλήττεται με τον πιο σκληρό τρόπο από την εποχή της μεταπολίτευσης, όταν το μέλλον που διαγράφεται για εκείνη είναι το μέλλον της ανεργίας, της επισφάλειας, της μετανάστευσης: τότε με σιγουριά μπορούμε να πούμε πως με το να υποταχτούμε και να μετατραπούμε σε πειθήνια και υπάκουα πιόνια των οικονομικών και πολιτικών δυναστών μας, απλά θα χειροτερεύσει την κατάσταση. Συνεπώς για μας, όταν όλες οι πολιτικές της Ε.Ε. και των αντιδραστικών κυβερνήσεων έρχονται ουσιαστικά να σπρώξουν κι’ άλλο προς το χείλος του γκρεμού τον λαό και τη νεολαία, δεν νοείται να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και να σκύψουμε το κεφάλι.
 Όταν στο πανεπιστήμιο ξεπουλάνε τη γνώση και τη μόρφωση στον βωμό του ιδιωτικού κέρδους, προσαρμόζοντας τα προγράμματα σπουδών στις επιταγές των μεγαλοεπιχειρήσεων (βλ. κυρίαρχα Τρόφιμα – Βιοτεχνολογία), διαχωρίζοντας τα τόσο από την έννοια της συνολικής και σφαιρικής εποπτείας του γνωστικού αντικειμένου όσο και από τις κοινωνικές ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας. Όταν τρέχουν ένα σωρό επιχειρηματικά προγράμματα αμύθητων λεφτών μεταξύ των διαπλεκόμενων μεγαλοκαθηγητών και επιχειρηματικών ομίλων, καταστρατηγώντας έτσι κάθε έννοια δημόσιας δωρεάν παιδείας,  μετατρέποντας τα πανεπιστήμια σε παρακλάδια των μεγαλοεταιρειών και τους φοιτητές σε φθηνό – αναλώσιμο υλικό. Τότε όχι! Δεν είναι όλα μέλι γάλα, σίγουρα δεν βρισκόμαστε στο ιδανικό πανεπιστήμιο και μάλλον το πρόβλημα δεν είναι οι καταλήψεις, οι γενικές συνελεύσεις και οι αγώνες του συλλόγου.


Για τους παραπάνω λόγους, εμείς παίρνουμε σαφείς αποστάσεις από όσα θα ειπωθούν από την πρυτανεία και τις στενά διαπλεγμένες μαζί της συστημικές δυνάμεις των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ και τους άλλους φορείς της αστικής πολιτικής εντός και εκτός της σχολής. Εμείς ευχόμαστε καλή χρονιά, με γνώμονα τους αγώνες και την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.  Το αν μια χρονιά θα αποτιμηθεί θετικά ή αρνητικά για μας, δεν έγκειται στο πόσο ομαλά και ήρεμα θα κυλήσουν τα πράγματα, πως θα διασφαλιστεί η “ομαλή λειτουργία” του πανεπιστημίου και πως θα διατηρηθεί η βουβή κανονικότητα της καθημερινότητας μας. Αντίθετα για μας, η ευχή της καλής χρονιάς, συνοδεύεται από μια ευχή για τις μεγάλες νίκες που θα έρθουν από πλευράς φοιτητικού και ευρύτερα λαϊκού κινήματος, συνοδεύεται από τη πίστη πως οι φοιτητικοί σύλλογοι θα μπλοκάρουν κάθε πτυχή της αντιδραστικής εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που έρχεται με τρόπο πραξικοπηματικό να μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις και τους φοιτητές σε πειθήνιους εργαζόμενους, συνοδεύεται τέλος από την πεποίθηση ότι αυτή τη χρόνια θα επιστρέψουν μια και καλή οι εικόνες του 2006  - 2007, του Δεκέμβρη του 2008, του 2011 κ.ο.κ., όταν το φοιτητικό κίνημα έσπασε τη κανονικότητα που προσπαθούσαν να επιβάλλουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις  και δημιούργησε τις πιο όμορφες καταστάσεις δίνοντας ελπίδα σε έναν λαό που παρακολουθούσε με σοκ και δέος την οικονομική και πολιτική ελίτ να καταστρατηγεί δικαιώματα και ελευθερίες και να προστάζει την υπομονή στις πιο σκληρές οικονομικές πολιτικές.

Όσοι και να θέλει το αστικό μπλοκ (Ε.Ε., κυβέρνηση, ΔΑΠ – ΠΑΣΠ κ.ο.κ.), οι στιγμές και οι εικόνες που χάραξε το φοιτητικό κίνημα στον καμβά της ιστορίας δεν σβήνονται και δεν διαγράφονται. Αντίθετα αφήνουν παρακαταθήκες  και κίνητρο, στη δικιά μας φουρνιά να πάρει τη σκυτάλη και να συνεχίσει. Σε μια εποχή που η νεολαία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο βούρκο της ανασφάλειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, θα ήταν θανατηφόρο, για εκείνη, να εγκλωβιστεί στο δόγμα του ατομικού δρόμου και της προσωπικής διαφυγής από την πραγματικότητα, ανεξαιρέτως τη έκφανση παίρνει. Η λύση για μας, δεν βρίσκεται στην αποξένωση και στην απομόνωση, βρίσκεται στους συλλογικούς αγώνες και στην ατέρμονη λαϊκή πάλη για εξασφάλιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας. Η λύση δεν βρίσκεται στα ποτάκια, τις σημειώσεις και τον σάπιο τρόπο ζωής που προάγουν οι αστικές δυνάμεις, αλλά ούτε και στο να μείνουμε αμέτοχοι στη πολιτική ζωή και στην ενεργό δραστηριότητα του φοιτητικού συλλόγου και να κλειστούμε στον εαυτό μας. Η λύση βρίσκεται στην πίστη και στην πεποίθηση πως οι αγώνες νεολαίας και εργαζομένων απέναντι στο μαύρο μέτωπο Ε.Ε. – Κυβέρνησης μπορούν, πρέπει και θα νικήσουν.

Η φοιτητιώσα νεολαία δεν παραδέχεται καμία ήττα της, όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν να παραδοθούμε. Άλλωστε, ο ίδιος ο ηρωικός αγώνας της Γαλλικής νεολαίας και των εργαζομένων το προηγούμενο διάστημα, καταδεικνύει πως τίποτα δεν έχει κριθεί – τίποτα δεν έχει τελειώσει. Τα κοινωνικά ρήγματα ανά τον κόσμο δεν έχουν και δεν μπορούν να κλείσουν τόσο εύκολα. Η λαϊκή οργή και αγανάκτηση για τον οικονομικό στραγγαλισμό των λαών ανά τον κόσμο, τις αυξανόμενες πολεμικές επιχειρήσεις και τα τεράστια κύματα προσφυγιάς όχι απλά δεν πρέπει να κοπάσει, αλλά πρέπει να μετουσιωθεί σε οργανωμένη πολιτική έκφραση με συγκροτημένο πολιτικό σχέδιο το οποίο θα καταφέρει να κατακτά νίκες στο σήμερα. Μπορεί η κινηματική καθίζηση των τελευταίων χρόνων να έχει επιδράσει εντός του φοιτητικού κινήματος αλλά τα ιδιαίτερα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της νέας γενιάς χαρίζουν απλόχερα  ελπίδα πως η νεολαία μπορεί να ξαναβγεί στο προσκήνιο και να πρωτοστατήσει στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, σαν φορέας μιας νέας πολιτικής – κοινωνικής – πολιτισμικής ταυτότητας. Μιας ταυτότητας σύγχρονης, που θα εκφράζει τις ανάγκες της νεολαίας στην δοσμένη χρονική περίοδο και τον τρόπο με τον οποίο αυτές διακλαδίζονται με την κοινωνία και τις παραγωγικές δυνατότητες του σήμερα. Μιας ταυτότητας μαχητικής και επαναστατικής, που δεν θα εγκλωβίζεται στη γραφειοκρατία των αστικών κομμάτων και των συνδικαλιστικών τους εργαλείων, αλλά εντούτοις θα βρίσκει νέες μορφές παραγωγής και προαγωγής πολιτικού λόγου, νέες δομές οργάνωσης και συγκρότησης.

Στο πρόταγμα της υποταγής στην κυρίαρχη αφήγηση, και στην λογικη του ΤΙΝΑ (There Is No Alternative)  εμείς απαντάμε με ένα αντι-πρόταγμα διαρκών αγώνων για την επιβολή των συμφερόντων των «από τα κάτω». Μέσα από τα δικά μας όργανα πολιτικής – επιβολής, μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των ανασυγκροτημένων φοιτητικών συλλόγων δηλ. τις γενικές συνελεύσεις και το Μόνιμο Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων η νεολαία μπορεί και πρέπει να οργανωθεί και να αγωνιστεί, στο πλευρό του λαού, για την εξασφάλιση και διεύρυνση σε ΜΟΡΦΩΣΗ: σφαιρική και ολόπλευρη προσαρμοσμένη στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι της αγοράς. ΔΟΥΛΕΙΑ: πάνω στο αντικείμενο που σπουδάζουμε με πλήρη και εξασφαλισμένα εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες για όλους, κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία. ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ: ενάντια στην κρατική καταστολή και στη φασιστική απειλή.


Ήρθε η ώρα να συντρίψουμε τον κόσμο που πάνε να διατηρήσουν, και στα απομεινάρια του να χτίσουμε τον δικό μας κόσμο, βασισμένο όχι σε νόμους αγοράς και κερδοφορίας αλλά στις ανάγκες και στις επιθυμίες μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου