Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΤΣΑΜΠΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΣ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

Στα χρόνια που ακολουθούν το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα, γινόμαστε μάρτυρες πολλών γεγονότων καθημερινά. Από τη διάλυση του συστήματος της υγείας, το κλείσιμο χιλιάδων μαγαζιών σε όλη τη χώρα, την καταστροφή του βιομηχανικού τομέα, της πρωτογενούς παραγωγής, μέχρι το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας στα χέρια λίγων επιχειρηματιών. Από τις αντιλαϊκές πολιτικές αυτές, φαίνεται πως το κεφάλαιο προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση του και να καταφέρει να ανασυγκροτηθεί, θα συνεχίσει να διαλύει δικαιώματα και κεκτημένα και να επιτίθεται σε κάθε πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης, προκειμένου να διαφυλάξει τη κερδοφορία του. Η κατάσταση αυτή δε θα μπορούσε να μην επηρεάσει άμεσα και την Παιδεία. Πιο συγκεκριμένα, στο χώρο της εκπαίδευσης συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό η διάλυση των πανεπιστημίων και η καταστρατήγηση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας, όπως και οι αλλαγές στο Νέο Λύκειο που έρχονται να επιβεβαιώσουν την όξυνση των ταξικών φραγμών. Η αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση, όπως και σε κάθε δημόσιο τομέα αποτελεί στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για την εύρεση νέων πεδίων κερδοφορίας. Έτσι ενώ δαπανιούνται τεράστια χρηματικά ποσά για την αποπληρωμή του χρέους, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και για την κάλυψη των αναγκών σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τα πανεπιστήμια αφήνονται σε καθεστώς διάλυσης και απονέκρωσης, ενώ η επιχειρηματικοποίησή τους μοιάζει ως αναγκαία «σανίδα σωτηρίας» προκειμένου αυτά να συνεχίσουν να λειτουργούν. Έτσι λοιπόν, χτίζεται το νέο δόγμα… Τα πάντα θα είναι ιδιωτικά, τα πάντα θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σε αυτή τη κατάσταση συνεπώς άμα χρειαστεί θα δουλεύουμε και τζάμπα.

Στη Γεωπονική συγκεκριμένα, ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με τα αποτελέσματα της υποχρηματοδότησης από πλευράς κυβέρνησης-ΕΕ-Πρυτανείας. Οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό διδακτικό σε συνδυασμό με τις συγχωνεύσεις μαθημάτων στο πρόγραμμα σπουδών, η έλλειψη υλικών και αναλώσιμων για τα εργαστήρια, οι απολύσεις σε εργαζομένους του πανεπιστημίου που αποτυπώνονται σε όλους τους χώρους (από την καθαριότητα μέχρι το δενδροκομείο), αλλά και το ξεπούλημα λειτουργιών του πανεπιστημίου σε εργολαβίες (βλέπε σίτιση – η εργολαβία αναγκάζει τους εργαζόμενους να πληρώνουν). Στην κατάσταση αυτή, έρχονται να προστεθούν και οι απλήρωτες πρακτικές. Η πρακτική άσκηση στη Γεωπονική είναι απαραίτητη για να μπορέσεις να πάρεις το πτυχίο σου. Ωστόσο, αυτό που δε μας λένε είναι ότι και η τζάμπα εργασία είναι απαραίτητη για να τελειώσουμε τη σχολή. Έτσι, από τον Ιούλιο του ’14 δεν έχει πληρωθεί ούτε ένας φοιτητής για την πρακτική άσκηση που έκανε.. μιλάμε για ποσό που υπερβαίνει τις 160.000€!!! Η κουβέντα για τις πρακτικές είναι μεγάλη.. Ο μισθός είναι 80 ευρώ το δίμηνο (σε κανονική 8άωρη εργασία) και τα ελάχιστα αυτά λεφτά, βάσει νόμου δεν τα πληρώνει ο εργοδότης που απολαμβάνει τη δικιά μας δουλειά αλλά το ίδιο το κράτος. Έτσι λοιπόν τώρα, που το κράτος δεν έχει λεφτά για τη παιδεία, παρά μόνο να αποπληρώνει συνεχώς τους δανειστές του, οι πρακτικές έχουν μείνει απλήρωτες για 2 χρόνια. Το γραφείο διασύνδεσης και η πρυτανεία, ενώ συχνά – πυκνά πλασάρουν το Γεωπονικό σαν ένα υπερπλήρες πανεπιστήμιο, χωρίς προβλήματα, συνειδητά και ύπουλα δεν έχουν βγάλει άχνα τόσο καιρό για τα λεφτά που χρωστάνε στους φοιτητές. Το μόνο που ξέρουν, είναι να προχωράνε σε εκδηλώσεις με τραπεζικούς ομίλους, επιχειρηματίες που κυνηγάνε τη τζάμπα εργασία και κυβερνητικά στελέχη. Για το ζήτημα των πρακτικών όμως, τσιμουδιά.
Ας μας πουν όμως επιτέλους, όλοι αυτοί (πρυτανεία, γραφείο διασύνδεσης, καθηγητικό κατεστημένο, ΠΑΣΠ – ΔΑΠ) τι κερδίσαμε εν τέλει από την σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά. Οι πρακτικές με βάση τη συνέχιση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ουσιαστικά χαρίστηκαν στους εργοδότες και στους μεγαλοκαθηγατάδες. Έτσι λοιπόν:
1)Δουλεύαμε πάνω σε πρακτικές που ουδεμία σχέση είχαν με το γνωστικό μας αντικείμενο, καμία επαφή με την πρακτική εφαρμογή της γνώσης που μαθαίνουμε.
2)Δουλεύαμε κανονικά σαν εργαζόμενοι, με ελάχιστο μισθό (80 ευρώ το δίμηνο), που πλήρωνε το κράτος και ουσιαστικά οι πρακτικές εφαρμόστηκαν σαν ένα μέσο συμπίεσης των μισθών και ελάφρυνσης των εργοδοτών – καθώς οι τελευταίοι δεν χρειάζονταν να προχωρήσουν σε προσλήψεις
3)Τώρα ουσιαστικά μας λένε, ότι δεν δικαιούμαστε ούτε τα πενιχρά χρήματα από τη δουλειά μας και περιμένουνε να τα ξεχάσουμε και να μην τα ζητήσουμε ποτέ.
Παρόλα αυτά όμως, μέσα σε όλη αυτή την υποβάθμιση της εργασίας μας και την μετατροπή της σε σύγχρονη δουλεία, φαίνεται πως το πανεπιστήμιο βρίσκει τους πόρους και διαθέτει υπέρογκα ποσά για την δημιουργία φωτοβολταϊκών στο χώρο πίσω από τη βιβλιοθήκη αλλά και την χρήση ηλεκτρικών λεωφορείων (έχει τεθεί σε συζήτηση) που θα μας μετακινούν από το Μετρό του Κεραμεικού στη σχολή(!!). Την ίδια στιγμή οι εταιρείες σουλατσάρουν στα τμήματα των τροφίμων και της βιοτεχνολογίας δημιουργώντας υπερσύγχρονα εργαστήρια με μόνο σκοπό την αύξηση των κερδών τους από την απλήρωτη εργασία των φοιτητών, ενώ τα υπόλοιπα εργαστήρια (που δεν είναι οικονομικά αποδοτικά) προσπαθούν να επιβιώσουν αφού υπάρχουν ελλείψεις σε καθηγητικό προσωπικό αλλά και αναλώσιμα υλικά. Το οικονομικό «πάρε-δώσε» των εταιρειών με το πανεπιστήμιο δεν έχει τελειωμό και βρίσκεται σε κλίμακα που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε και φυσικά ούτε να μάθουμε αφού τα στοιχεία αυτά είναι καλά φυλαγμένα, μακριά από εμάς τους ίδιους τους φοιτητές. Εάν όπως μας λέει το αστικό στρατόπεδο στη σχολή, οι εταιρείες και τα ΕΣΠΑ είναι τόσο καλές και άγιες, και εμείς σαν ΑΝΑΧ παλαιολιθικοί που δεν τις θέλουμε, τότε να μας εξηγήσετε γιατί οι «σωτήρες» σας, δεν κάνουν μια δωρεά για τους απλήρωτους φοιτητές και απλά δίνουν χρήματα δεξιά και αριστερά για την κάλυψη των δικών τους οικονομικών στόχων (εξειδικευμένη έρευνα, φωτοβολταικά, σεμινάρια κ.ο.κ.).
Είναι πλέον φανερό πως την οικονομική κρίση καλείται να την πληρώσει η πληττόμενη πλειοψηφία μέσα από όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς της. Οι εταιρείες και οι τράπεζες (για να μην ξεχνάμε την πρόσφατη συμφωνία συνεργασίας του Πανεπιστημίου με την Εθνική Τράπεζα) πετάνε το χρέος στις πλάτες μας συνειδητά και με περίσσιο θράσος και κοροϊδία, ενώ αυτοί βρίσκουν νέα πεδία κερδοφορίας και τα λεφτά στην τσέπη τους αυξάνονται καθημερινά και ασταμάτητα. Ο μόνος τρόπος να ανατραπεί αυτή η δυσβάστακτη, για τη νεολαία και τους εργαζομένους, κατάσταση είναι ο κοινός αγώνας, η καθημερινή και συλλογική πάλη στους κοινωνικούς χώρους και στους χώρους εργασίας, με μοναδικό και πανίσχυρο όπλο τις Γενικές Συνελεύσεις και τον συντονισμό τους. Παλεύουμε για το μέλλον μας ενάντια σε αυτούς που προσπαθούν να μας το στερήσουν και επιβάλλοντας τις σύγχρονες ανάγκες μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου