ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΧ-ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΤΑΛΗΞΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΕΑΑΚ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΙΣ 16/03

 Το διεθνές πλαίσιο που στοιχίζεται πίσω από την σημερινή συγκυρία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο και αποδεικνύει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τον δομικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης και το βάθος – διάρκεια της ενορχηστρωμένης επίθεσης των δυνάμεων του κεφαλαίου εις βάρος των λαϊκών – εργατικών συμφερόντων ανά την υφήλιο. Μέσα από τις εξελίξεις της επικαιρότητας φαίνεται πως απλώνεται σε διεθνή κλίμακα σχεδόν, ένα ψυχροπολεμικό κλίμα που ηχεί τα τύμπανα της πολεμικής απειλής και σύρραξης. Από την αναδίπλωση του Τράμπ από τις προεκλογικές του δηλώσεις περί μείωσης των στρατιωτικών δαπανών των ΗΠΑ, την επικείμενη εμφυλιοπολεμικό σκηνικό στα Σκόπια, μέχρι και τις νομικές διατάξεις σε Σουηδία, Ιαπωνία κλπ που προσδίδουν στις χώρες τους εκ νέου και -μέσα από τις αναίρεση ιστορικών παρακαταθηκών- πολεμοχαρή χαρακτηριστικά, διαφαίνεται η κρισιμότητα της περιόδου που ζούμε. Η εν λόγω τάση από πλευράς αστικών τάξεων, έχει συνδεθεί στενά με την ανάδειξη αντιδραστικών – ακροδεξιών ρευμάτων που σπέρνουν τα ιδεολογήματα του μίσους και της μισαλλοδοξίας. Η παραπάνω πραγματικότητα φανερώνει περίτρανα την τεράστια αδυναμία του καπιταλισμού να υπερβεί την κρίση παρά την εκφυλισμένη προπαγάνδα περί “τέλους της κρίσης και αρχή της ανάπτυξη”. Οι διεθνείς εντάσεις, οι πολεμικές συρράξεις και τα διπλωματικά επεισόδια συνηγορούν πως ο καπιταλισμός στερείται ενός σχεδίου υπέρβασης του από τη κρίση, κοινωνικά γειωμένου και αποδεκτού, με συνέπεια να οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικοί και ενδοιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.

     Ταυτόχρονα με την όξυνση της πολεμικής απειλής, συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό οι σκληρές και αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Στην Ελλάδα πιο συγκεκριμένα, μια ακόμα πλασματικά “σκληρή” διαπραγμάτευση μεταξύ της κυβέρνησης και των Θεσμών καταλήγει αντικειμενικά στην ποιοτική αναβάθμιση της επίθεσης στις ανάγκες και τα δικαιώματα του Ελληνικού λαού. Με περαιτέρω μειώσεις μισθών και ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας, αλλά και με τον νέο συνδικαλιστικό νόμο που νομιμοποιεί και άλλο την εργοδοτική αυθαιρεσία και δεσποτισμό (κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία κλπ), επιχειρείται να  δημιουργηθεί ένας ακόμα πιο ασφυκτικός κλοιός γύρω από τους εργαζομένους και την νεολαία. Την ίδια ώρα, φαίνεται πως αξιοποιείται σε μια λογική προπαγάνδας και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης , το εχθρικό κλίμα μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας στο Αιγαίο, όπου βέβαια είναι και εν πολλοίς καλλιεργούμενο (με ευθύνες και τον δύο αστικών τάξεων).

     Όσο σημαντική και επικίνδυνη είναι όμως η διεθνής συγκυρία και η στόχευση του κεφαλαίου το προσεχές διάστημα, δεν θα πρέπει καθόλου να παραγνωρίσουμε ή να υποτιμήσουμε τις αντικειμενικές δυνατότητες που ξεπηδάνε από την ίδια την εποχή και επικαιρότητα, αλλά και την αδυναμία εύρεσης κοινωνικού συμβολαίου των “από πάνω” και των “από κάτω”, για ανάταση των λαϊκών αντιστάσεων. Βλέπουμε δηλαδή ένα σχετικό «ξεμούδιασμα» του λαικού παράγοντα, το οποίο για την ώρα περιορίζεται σε επίμερους κινητοποιήσεις σε όλα τα μέτωπα πάλης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της ευρύτερης κοινωνικής διεργασίας και γεγονότα ανάδειξης μια σχετικής “αισιοδοξίας” που οφείλει να διαπεράσει το αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, είναι η μαζική (με βάση τις αντικειμενικές συνθήκες) πορεία ενάντια στα μέτρα της αξιολόγησης που διοργανώθηκε από τα πρωτοβάθμια σωματεία και άλλους μαζικούς φορείς, όπως επίσης και η “αυτόματη” ακύρωση της εκδήλωσης – παρωδίας, μετά το κάλεσμα μαζικών φορέων, στην οποία είχαν καλεστεί πρώην υπουργοί Παιδείας βασικοί υπερασπιστές των αντιδραστικών κατευθύνσεων της Ε.Ε. για τα πανεπιστήμια, καθώς και οι μαθητικές κινητοποιήσεις.

     Σε σύμπνοια με τα σκληρά οικονομικά μέτρα που προσπαθεί να επιβάλει το μαύρο μέτωπο Κυβέρνησης – Ε.Ε. - Κεφαλαίου στον λαό, έρχεται μια ποιοτικά αναβαθμισμένη επίθεση σε όλες τις βαθμίδες της Παιδείας. Ειδικότερα στην τριτοβάθμια, το δάνειο από την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων ύψους 183 εκ σε 9 εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, η εισήγηση της συνόδου πρυτάνεων για μείωση κατά 50 % των εισακτέων και σύσταση των περιφερειακών συμβουλίων ανώτατης εκπαίδευσης αλλά και μια σειρά παρεμφερών κινήσεων από πλευράς αστικής μπάντας φανερώνουν το βάθος και την οξύτητα της επίθεσης στην δημόσια δωρεάν παιδεία. Οι δύο βασικότεροι στόχοι του κεφαλαίου στην παρούσα φάση είναι αρχικά να ανοίξει εκ νέου η κουβέντα για μια περαιτέρω απομαζικοποίηση των πανεπιστημίων με όξυνση των ήδη υπαρχόντων ταξικών φίλτρων και σε δεύτερη φάση να εγκαθιδρυθεί ένα οξύμωρο και αντιφατικό καθεστώς χρηματοδότησης, όπου θα κυριαρχεί η λογική της αυτοχρηματοδότησης των ιδρυμάτων (δηλ. Της ιδιωτικής χρηματοδότησης) ενώ ταυτόχρονα θα ενισχύονται μόνο εκείνες οι λειτουργίες και οι πτυχές των πανεπιστημίων όπου είναι κερδοφόροι για το κεφάλαιο. Όλα αυτά εντάσσονται σε μία συνολικότερη κίνηση υπαγωγής των ιδρυμάτων στις ανάγκες του κεφαλαίου, με ιδιαίτερο βάρος να πέφτει στην έρευνα και στην αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της από ιδιωτικές επιχειρήσεις (βλ. Σύσταση ΕΛΙΔΕΚ και Ενιαία Φορέα Ερευνας, Εκπαίδευσης και Καινοτομίας και σύνδεση με τα Περιφερειακα συμβούλια ανώτατης εκπαίδευσης). Τα παραπάνω ζητήματα φανερώνουν τις συνολικές προθέσεις του κεφαλαίου για τα πανεπιστήμια. Επιδιώκουν την δημιουργία ενός μικρού – ευέλικτου – κερδοφόρου πανεπιστημίου, όπου κάθε πτυχή και λειτουργία του θα κινείται αποκλειστικά με βάση ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Παράλληλα με τα παραπάνω φαίνεται να κατευθύνονται, με όλο και πιο γενικευμένο τρόπο, αλλαγές στα προγράμματα σπουδών με κυρίαρχη κατεύθυνση την εισαγωγή κατευθύνσεων σε αυτά προς απάντηση στα τρέχοντα ζητήματα της αγοράς.. Αυτό συνδέεται άμεσα με τον νόμο για τα εργασιακά και την εφαρμογή του ασφαλιστικού. (βλ. μπλοκάκι). Δρομολογείται, έτσι και μια χαρτογράφηση των προγραμμάτων σπουδών και των εργασιακών-επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους συλλόγους στο ευρύτερο πλαίσιο των νέων εργασιακών συνθηκών, της επισφαλούς και ελαστικής εργασίας και της ανεργίας και όχι από συντεχνιακή πλευρά ενισχύοντας τις δυνατότητες σχολών όπως το πολυτεχνείο εις βάρος άλλως όπως τα ΤΕΙ για παράδειγμα.

Σαν μέσο εμπέδωσης και εμβάθυνσης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης εμφανίζεται και μια κλιμακούμενη επίθεση στις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα που έχουν κατοχυρωθεί μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους. Ενορχηστρώνεται λοιπόν μια έντονη, καλοσχηματισμένη αστική προπαγάνδα βασιζόμενη στα αστικά ιδεολογήματα περί βίας - ανομίας και “κόκκινης τρομοκρατίας” μέσα στα πανεπιστήμια. Τα παραπάνω φαινόμενα είναι στοιχεία από μια συνολικότερη κίνηση με ιδιαίτερο βάρος και απαραίτητη προυπόθεση για το βάθεμα του επιχειρηματικού πανεπιστημίου. Για μας, το φοιτητικό κίνημα οφείλει να ιεραρχήσει πολύ ψηλά το ζήτημα της δημοκρατίας μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια που ανοίγεται με πολύ έντονο τρόπο στην δημόσια κουβέντα. Κόντρα στην αστική λογική που θέλει τα πανεπιστήμια πολιτικά αποστειρωμένα εκπαιδευτικά κέντρα και τους φοιτητές άβουλα και πειθήνια πιόνια στις ορέξεις της αγοράς, πρέπει να προτάξουμε το δικό μας θετικό πρόταγμα για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών μας. Ένα πανεπιστήμιο – κέντρο αγώνα και αντίστασης, που θα προσφέρει στην νέα γενιά την δυνατότητα πολιτικής ζύμωσης και ανάδρασης, εμβάθυνση των κοινωνικών  ανησυχιών, πολιτιστικά ερεθίσματα για διεύρυνση των οριζόντων και του τρόπου σκέψης. Καμία περιστολή και καταπάτηση ελευθεριών και δικαιωμάτων  δεν θα μείνει αναπάντητη από το μαχόμενο φοιτητικό κίνημα. Κάθε αυταρχική κίνηση που θα στοχεύει στο τσάκισμα των συλλογικών εκφράσεων του αγώνα μες τα πανεπιστήμια θα παίρνει από δω και πέρα την απάντηση που της αξίζει.

     Μπροστά στην κρίσιμη αυτή συγκυρία το φοιτητικό κίνημα οφείλει να απαντήσει στις παραπάνω προκλήσεις και να προτάξει τα δικαιώματα και τις ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας της νεολαίας μπροστά. Με κυρίαρχα αιτήματα την ελεύθερη πρόσβαση της νέας γενιάς σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης χωρίς ταξικούς φραγμούς και την ταυτόχρονη αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, μπορούμε να ορίσουμε εμείς τον άξονα κουβέντας μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια. Παλεύουμε για δημόσια και δωρεάν πανεπιστήμια που θα αποτελούν μαζικό υποδοχέα της νεολαίας και όχι προνόμιο για λίγους και εκλεκτούς, για λεφτά για την παιδεία και όχι για το χρέος, τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τις μπάρες στα ΜΜΜ. Ρίχνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την συγκρότηση ενός νέου πολιτικόυ φοιτητικόυ κίνημα επιβολής των αναγκών μας, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες όπου οι φοιτητές θα παράγουν πολιτική οι ίδιοι για τους ίδιους και το οποίο θα προτάσσει και θα επιβάλλει το κοινωνικά αναγκαίο και δίκαιο, κόντρα στις κατευθύνσεις και στα κυρίαρχα αστικά ιδεολογήματα και δόγματα.  Δε θα φοβάται να αναμετρηθεί με κεντρικοπολιτικά ερωτήματα και σαν οργανικό κομμάτι του εργατικού, σε αλληλεπίδραση με τα πρωτοβάθμια σωματεία και σε άμεση αντιπαράθεση με τις γραφειοκρατικές ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, θα κερδίζει συνεχώς προωθητικές κατακτήσεις που θα διευκολύνουν το δρόμο για τη συνολική ανατροπή των ευρωπαϊκών πολιτικών και για τη χάραξη ενός άλλου δρόμου.

Είναι αναγκαίο στο σήμερα να καταφέρουμε να ενοποίησουμε τα παραπάνω σε μια συνολική πολιτική γραμμή ρήξης και ανατροπής. Πιάνοντας το νήμα από τις επιμέρους κινηματικές αντιστάσεις και δίνοντας τους το απαραίτητο περιεχόμενο και κατεύθυνση. Δεν αρμόζει στην δικιά μας αριστερά να βρίσκεται πιο πίσω από τις διαθέσεις του κόσμου αλλά αντιθέτως πρέπει να είναι μπροστάρης στη νέα άνοιξη των αγώνων.

Όλα αυτά δεν θα γίνουν σε βάθος χρόνου αλλά το ύψος της τωρινής καπιταλιστικής κρίσης,η έλλειψη κοινωνικά αποδεκτού σχεδίου για την υπέρβασή της από το κεφάλαιο και το κυριότερο η λαϊκή πρωτοβουλία και η κινηματική ανύψωση μπορούν δημιουργήσουν ισχυρά ρήγματα στην αστική πολιτική και να χαράξουν το δρόμο για το νέο, στο σήμερα.  Με τη πεποίθηση ότι οι αγώνες για να'ναι νικηφόροι πρέπει να βγουν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας και να έρθουν σε σύγκρουση με αυτά να τσακίσουμε τη πολιτική της βάρβαρης λιτότητας και τους όποιους εκφραστές της και να παλέψουμε στο δρόμο και με όρους κινηματικούς, για την προάσπιση και διεύρυσνη των αναγκών μας σε ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

Εκτός από τον άμεσο στόχο της αντιρατσιστικής-αντιπολεμικής κινητοποιήσης στις 18 Μάρτη, στην παραπάνω πολιτική λογική καλούμε όλα τα σχήματα να καλέσουν σε διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων  ενόψη 22 Μάρτη και συντονισμού με τους μαθητές στην κινητοποίηση στο Υπ. Παιδείας μαζί με τους μαθητές. Παράλληλα θεωρούμε απαραίτητο να γίνει κινητοποίηση κεντρικού χαρακτήρα γύρω από τα ζητήματα της καταστολής και της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων το επερχόμενο διάστημα και τη δημιουργία κεντρικής αφίσας ΕΑΑΚ γύρω από αυτό το φλέγον μέτωπο πάλης. Αναγκαίο επίσης κρίνεται μια κεντρικού χαρακτήρα κινητοποιήση για τις μεταφορές, ένα ζήτημα που εξάλλου παίρνει ευρύτερες κοινωνικές προεκτάσεις Τέλος προκρίνουμε την διεξαγωγή Πανελλαδικού Διημέρου της ΕΑΑΚ στα τέλη του Πάσχα (20-21 Απρίλη).