Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΙΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ-ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ

  Ο Φοιτητικός Σύλλογος Γεωπονικής κλήθηκε να συνεδριάσει σε μια περίοδο όπου η επίθεση στην παιδεία έρχεται με αμείωτο ρυθμό να πλήξει το σύνολο της εκπαίδευσης. Όλα τα αστικά κλιμάκια για την Παιδεία τον τελευταίο καιρό παίρνουν αποφάσεις για το πώς τα πανεπιστήμια θα μετατραπούν σε κερδοφόρες, για το κεφάλαιο, επιχειρήσεις και οι φοιτητές σε αναλώσιμους εργαζομένους χωρίς κανένα δικαίωμα. Οι κατευθύνσεις της ΕΕ για την παιδεία από την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, που πιστά εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καταδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει να προσαρμοστούν πλήρως στα πρότυπα του εξωτερικού, που θα λειτουργούν με λογικές «κέρδους-ζημιάς».
  Σε αυτό το πλαίσιο, καλέστηκε Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου την Τετάρτη 29/03. Η συγκεκριμένη συνέλευση παρόλο τον πλούτο των πολιτικών αντιλήψεων που εκφράστηκαν, παρόλο τους προβληματισμούς που τέθηκαν και συζητήθηκαν, δεν κατάφερε να αποκρυσταλλωθεί σε αγωνιστική απόφαση. Το προβληματικό και στενάχωρο συνάμα για εμάς, ήταν ότι η συγκεκριμένη συνέλευση ήταν άμαζη και δεν κατάφερε να συσπειρώσει το σύνολο του συλλόγου για να συμμετέχει ενεργά σε αυτή. Προφανώς, σε αυτή την κατάσταση έχει συμβάλλει καθοριστικά η ΠΑΣΠ-ΓΠΑ. Αυτό, αποτελεί μια συνηθισμένη πρακτική της ΠΑΣΠ, η οποία ως κυρίαρχος εκφραστής της αστική πολιτικής στα πανεπιστήμια, χρόνια τώρα προωθεί τις συνελεύσεις-πυροτέχνημα, τις συνελεύσεις που μετρά μόνο την οργανωτική της δύναμη μέσα από τις ψήφους που παίρνει, τις συνελεύσεις που δεν καταλήγουν σε αποφάσεις που να εκφράζουν τα συμφέροντα της πληττόμενης πλειοψηφίας. Μέσα από παραπλανητικές ερωτήσεις, προσπάθησε για μια ακόμη φορά να εκφυλίσει τη διαδικασία της συνέλευσης, με σκοπό να φύγει ο κόσμος που εργάζεται, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν εκφράζεται από την πολιτική της. Χαρακτηριστικό αυτής της κατάστασης, αποτελεί το γεγονός ότι η ΠΑΣΠ κατά τη διάρκεια της συνέλευσης καλούσε εμμονικά τον κόσμο της να καθυστερήσει περαιτέρω τη διαδικασία, μόνο και μόνο για να μαζευτούν τα πλουσιόπαιδά της στο Γκάζι και να έρθουν κατευθείαν στο τέλος να ψηφίσουν, χωρίς να παρακολουθήσουν ούτε μισό δευτερόλεπτο τη συνέλευση. Ως καθεστωτική παράταξη, ανέκαθεν προωθούσε και προωθεί την αποπολιτικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών, γι’αυτό και δε θέλει οι γενικές συνελεύσεις να αποτελούν μαζικές, πολιτικές διαδικασίες, αλλά να είναι μόνο ένα εργαλείο, το οποίο θα χρησιμοποιεί όπως εκείνη θέλει, θα ορίζει αυτή την κουβέντα και θα μπορεί μέσα από αυτό να μετρά τις δυνάμεις της ενόψει φοιτητικών εκλογών.
  Για εμάς, στη συγκεκριμένη γενική συνέλευση, φάνηκε ότι υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του φοιτητικού συλλόγου, το οποίο προβληματίζεται και θέλει να συζητήσει, θέλει να βρει μια αναγκαία απάντηση στο σήμερα για το πώς μπορεί η νεολαία συνολικά να αγωνιστεί και να ζήσει αλλιώς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για εμάς είναι ότι η συνέλευση αυτή δεν κατάφερε να εμπλέξει το σύνολο του φοιτητικού συλλόγουΣε αυτή την κατάσταση, εμείς αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες μας, αλλά θα προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να σκιαγραφήσουμε την κατάλληλη μεθοδολογία και πρακτική, έτσι ώστε οι γενικές συνελεύσεις να είναι πραγματικά μαζικές, πολιτικές διαδικασίες, αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής ζύμωσης των φοιτητών, με κύριο γνώμονα πάντα τον συλλογικό αγώνα. Για να μπορούν μέσα σε αυτές να υπάρχουν τα πιο πληττόμενα κομμάτια του συλλόγου, που αναγκάζονται να δουλεύουν για να μπορέσουν να επιβιώσουν, κάτι το οποίο πάντα αποτελούσε πάγια θέση μας ως πολιτικό ρεύμα.  Για εμάς, οι γενικές συνελεύσεις αποτελούν το μοναδικό αμεσοδημοκρατικό όργανο του φοιτητικού συλλόγου, στο οποίο θέλουμε να εκφράζεται ο πλούτος των πολιτικών ρευμάτων, να αποτελεί κύτταρο πραγματικής παραγωγής πολιτικής των «από κάτω». Σε αυτό το πλαίσιο, καλούμε όλο τον φοιτητικό σύλλογο να περιθωριοποιήσει τις λογικές των ΠΑΣΠ-ΔΑΠ και να συγκρουστεί με την πολιτική που εκπροσωπούν. Να κάνει δική του υπόθεση τις γενικές συνελεύσεις και να μην τις χαρίσει στις κομματικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
  Μπορεί τα τελευταία χρόνια να παρατηρείται στους φοιτητικούς συλλόγους μια μαζική αποστροφή από τις συλλογικές διαδικασίες, την οποία καλλιεργούν και υπερασπίζονται όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις που προωθούν την ομαλότητα μέσα στα πανεπιστήμια, αφού ο μόνος ρόλος τους είναι να παραπλανούν και να καθοδηγούν τους συλλόγους, σύμφωνα με τα συμφέροντα της αστικής πολιτικής. Παρ’όλα αυτά, εμείς από την μεριά μας αρνούμαστε να υποταχθούμε σε αυτή τη λογική. Έχοντας εμπιστοσύνη πρώτα από όλα στον φοιτητικό σύλλογο θεωρούμε ότι οι σύλλογοι και έχουν ρόλο να παίξουν στο σήμερα, μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές τους διαδικασίες και θα τον παίξουν με τον καλύτερο τρόπο, μέσα από το ανασυγκροτημένο φοιτητικό κίνημα και τον μόνιμο συντονισμό τουςΠιο συγκεκριμένα, αρνούμαστε να υποταχθούμε στον κοινωνικό κανιβαλισμό και τον άκρατο ανταγωνισμό που καλλιεργείται στο πανεπιστήμιο από την κυρίαρχη ιδεολογία και τους εκφραστές της στον πανεπιστημιακό χώρο ΠΑΣΠ-ΔΑΠ-Πρυτανεία. Είναι αυτονόητο για εμάς ο φοιτητικός σύλλογος να μην επιστρέψει στην ομαλότητα και να βγει μαχητικά να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν και τόσο εύκολα του τα στερούν. Τις απλήρωτες πρακτικές, την μη εισαγωγή κριτηρίων και στο πλευρό του ταξικά ανασυγκροτημένου εργατικού κινήματος το μη κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης και των μέτρων που θα φέρει.
  Στους καιρούς που ζούμε, που σε παγκόσμιο επίπεδο η πολεμική απειλή κάνει παντού την εμφάνιση της, που τα κύματα προσφύγων από τους πολέμους των ισχυρών εξαθλιώνουν εκατομμύρια ανθρώπους, που η χώρα έχει φτάσει στο σημείο να κλείσει μια δεκαετία μνημονίων και βίας από τη μεριά του κεφαλαίου και που ακόμα μια φορά ο ελληνικός λαός έρχεται να πληρώσει το λογαριασμό των «διαπραγματεύσεων» μέσω της περαιτέρω υποτίμησης του βιοτικού του επιπέδου, εμείς δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρηΣε ένα πανεπιστήμιο όπου το 51% της χρηματοδότησής του έρχεται απευθείας από το ιδιωτικό κεφάλαιο και την ίδια στιγμή που εργαστήρια λειτουργούν στην εντέλεια σαν την Γαλακτοκομία επειδή οι εταιρείες κάνουν πάρτι είναι απαράδεκτο να μην έχουν πληρωθεί οι πρακτικές από τον Ιούλιο του 2014. Είναι επίσης, απαράδεκτο να υπάρχει η οποιαδήποτε συζήτηση για την υιοθέτηση βαθμολογικών κριτηρίων σε κατευθύνσεις. Είναι χαρακτηριστικό πως οι εκφραστές της αστικής πολιτικής στα πανεπιστήμια πάνω στο μένος τους από την μία, για εμβάθυνση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και από την άλλη, προσπαθώντας να καρπωθούν όσα περισσότερα μπορούν από το νέο ευέλικτο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, μέσω υπερτιμολογήσεων, ερευνητικών προγραμμάτων που απευθύνονται αποκλειστικά στις εταιρείες και διάφορες «δωρεές», υποτιμούν τη δύναμη του φοιτητικού κινήματος. Εκείνη τη δύναμη που τους κάνει να τρέμουν όταν διοργανώνουν και ακυρώνουν εκδηλώσεις στην Τεχνόπολη, εκείνη τη δύναμη που αγωνίζεται ενάντια στα νέα προγράμματα σπουδών στους πολιτικούς μηχανικούς και τη δύναμη που στο πλάι του εργατικού κινήματος θα διαδηλώσει το τριήμερο 5-7 Απρίλη στο κέντρο της Αθήνας με σκοπό το μη κλείσιμο τα 2ης αξιολόγησης, αλλά και ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια που κοντεύει να μας κάνει μια «χαμένη γενιά» στο βούρκο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.
  Τελικά, μπορεί να νομίζουν ότι σαν σύλλογος ξοφλήσαμε και πως το πανεπιστήμιο μετα τη Γενική Συνέλευση της προηγουμένης Τετάρτης θα γυρίσει στην ομαλότητα και στη σήψη των πολιτικών διαδικασιών που θέλουν όλοι οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι. Η οριακή κατάσταση όμως, που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη νεολαία με τα νέα μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και στο πανεπιστήμιο πιο ειδικά με τις απλήρωτες πρακτικές και την εμπέδωση της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, αλλά και την βαθύτερη μορφή που παίρνει η επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, οφείλουν να αποτελέσουν τους κόμβους που θα ξανακάνουν «ζωντανό» το σύλλογοΓια εμάς, τώρα είναι πιο πολύ από ποτέ η ώρα της κλιμάκωσης του αγώνα για να πληρωθούν τα δεδουλευμένα των φοιτητών, να αυξηθεί το γελοίο ποσό του μισθού της πρακτικής, να μην υπάρχει μισθολογική διαφορά με τις πρακτικές που γίνονται μέσω ΕΣΠΑ, το πανεπιστήμιο να υπογράψει συλλογική σύμβαση με τους πρακτικάριους και να μην υπάρχει καμία σκέψη για εισαγωγή βαθμολογικών κριτηρίων σε οποιαδήποτε κατεύθυνση και τμήμα. Οφείλουμε να σπάσουμε την σαπίλα του κοινωνικού κανιβαλισμού και του ανταγωνισμού που μας καλλιεργούν, να απαιτήσουμε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό στην νεολαία και τους αγώνες τους με λεφτά για τις ανάγκες των φοιτητών και όχι για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, το χρέος και τους πολεμικούς εξοπλισμούς. Η φοιτητιώσα νεολαία μέσα από τους φοιτητικούς της συλλόγους, μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός μαζικού – νεολαιίστικου κινήματος που θα σαρώσει κάθε πτυχή των αντιλαϊκών πολιτικών και των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Χτίζοντας στα θεμέλια του σάπιου κόσμου τους τις δομές εκείνες που θα εξυπηρετούν τις δικές μας ανάγκες και δικαιώματα σε ΜΟΡΦΩΣΗ, σφαιρική και ολόπλευρη προσαρμοσμένη στις κοινωνικές ανάγκες ΔΟΥΛΕΙΑ, με πλήρη και εξασφαλισμένα δικαιώματα ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ για τον λαό και την νεολαία.
ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ-ΔΕ ΘΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΙΣ 05-07/04 ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ- ΚΛΕΙΣΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ «ΑΠΟ ΚΑΤΩ»


Η Σύγκλητος της Γεωπονικής από ότι φαίνεται πήρε την πολιτική απόφαση να μην αφήσει κανένα πολιτιστικό-πολιτικό φεστιβάλ να πραγματοποιηθεί φέτος στο χώρο του πανεπιστημίου. Αυτή η εξοργιστική απόφαση δεν μας εκπλήσσει καθόλου. Είναι εδώ και πάρα πολύ καιρό γνωστές οι απόψεις των μελών της Συγκλήτου για το πανεπιστήμιο ως κοινωνικό χώρο, για το πανεπιστήμιο ως πεδίο παραγωγής γνώσης και έρευνας.
 ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ:
  • Προσκαλούν εδώ μέσα τις επιχειρήσεις, αυτοί που προωθούν ιδιωτικά ερευνητικά προγράμματα, αυτοί που εκμεταλλεύονται τις εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου προς δικό τους όφελος, ΑΥΤΟΙ που εκμεταλλεύονται τους φοιτητές-μεταπτυχιακούς-διδακτορικούς και τους αναγκάζουν να δουλεύουν τζάμπα για την κάθε εταιρεία, χωρίς καμιά ασφάλιση, χωρίς κανένα δικαίωμα.
  • Αυτοί που δεν βγάζουν άχνα για τις συνθήκες μαύρης –ανασφάλιστης και απλήρωτης εργασίας μέσα στη Γεωπονική. Αυτοί που προωθούν την εργοδοτική τρομοκρατία που υπάρχει από τον εργολάβο στη σίτιση ως προς τους φοιτητές.
  • Αυτοί που ξεπουλούν κάθε πτυχή του πανεπιστημίου σε ιδιώτες, με μόνο γνώμονα το κέρδος τους και την αυτονόμηση του πανεπιστημίου.
  • Αυτοί που μιλούν για την κατάργηση του ασύλου, που χρόνια τώρα παρακαλούν να επέλθει η «νομιμότητα» στα πανεπιστήμια. Που μιλούν για εταιρείες security και για αστυνομική φύλαξη των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
ΤΙ ΘΕΣΗ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΑΡΑΓΕ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΖΗΤΗΜΑ?
Θα καλωσόριζαν τα πολιτικά φεστιβάλ των εξωθεσμικών πολιτικών συλλογικοτήτων που ιστορικά πραγματοποιούνται εντός των πανεπιστημίων; Που προωθούν την πολιτική των «από κάτω», που είναι ΚΑΘΟΛΙΚΑ αντιπαραθετική με την πολιτική που υπερασπίζονται οι Πρυτάνεις που τάσσονται με τα συμφέροντα κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου. Γιατί αυτά τα πολιτικά φεστιβάλ, καλούν μαζικά τη νεολαία, τους εργαζομένους, τους ανέργους, τους μετανάστες, όλους τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου, να συμμετέχουν ενεργά και να συμβάλλουν στις αναζητήσεις μιας ολόκληρης γενιάς που αμφισβητεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων.
Θα καλωσόριζαν άραγε τα πολιτικά φεστιβάλ που εδώ και χρόνια, έστω για μερικούς μήνες το χρόνο, αλλάζουν τους συσχετισμούς της πολιτιστικής ζωής της πόλης; Που προωθούν ένα πολιτιστικό αντιπρόταγμα εντελώς αντιπαραθετικό από την κυρίαρχη κουλτούρα και τον σάπιο πολιτισμό που υπερασπίζονται; Αντί για το σάπιο lifestyle της κυρίαρχης μουσικής βιομηχανίας βγαίνουν στην επιφάνεια οι underground σκηνές-φωνές που ανοίγουν τον δρόμο στον κόσμο που ονειρευόμαστε, κόντρα στην ανεργία, στην εργοδοτική τρομοκρατία, στον φασισμό.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΟΥΝ, ΚΑΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΤΟΥΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ.
  Όλοι αυτοί, ονειρεύονται ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο από κάθε συλλογική διαδικασία, αποστειρωμένο από κάθε ιό πολιτικής αμφισβήτησης, από οποιονδήποτε και οτιδήποτε αμφισβητεί και κριτικάρει(πόσο μάλλον ανατρέπει στην πράξη) την πραγματικότητα που θέλουν να επιβάλλουν στη νεολαία και στην πληττόμενη πλειοψηφία. Θέλουν τα πανεπιστήμια να είναι κερδοφόρες επιχειρήσεις και πολιτικά αποστειρωμένοι χώροι.
  Εμείς, όμως, δεν θα σωπάσουμε τόσο εύκολα. Δεν παραδίδουμε το άσυλο στους Πρυτάνεις και στις Συγκλήτους. Τα πανεπιστήμια θα είναι χώροι ανοιχτοί για τη νεολαία, θα αποτελούν άσυλο για κάθε φωνή αμφισβήτησης, κέντρο αγώνα κάθε στιγμή όξυνσης των εργατικών και νεολαιίστικων κινημάτων, κόντρα στις επιδιώξεις και τα συμφέροντά των επιχειρήσεων και του ακαδημαϊκού κατεστημένου.