ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΔΥΣΚΟΛΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές, τόσο σε πανελλαδικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο σχολής, αποτελούν ένα σύνθετο κράμα θετικών αλλά και αρνητικών στοιχείων. Οι κινηματικές προοπτικές, η ελπίδα και το θετικό όραμα μιας ολόκληρης γενιάς συνυπάρχουν με τους υπαρκτούς κινδύνους της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας και τα “αδιέξοδα” του σύγχρονου καπιταλισμού. Η επαναστατικότητα και ο έμφυτος ριζοσπαστισμός της νεολαίας έρχεται και συναντάει τον φόβο, την απάθεια σαν ιδεολογικά απότοκα του ιδεολογήματος του “δεν υπάρχει εναλλακτική”. Έτσι λοιπόν, όσο βεβιασμένη και ατεκμηρίωτη θα ήταν μια τοποθέτηση που θα εξυμνεί τα ποσοστά της ΕΑΑΚ και θα πέταγε στα σύννεφα με τα φετινά εκλογικά αποτελέσματα, το ίδιο λάθος θα ήταν μια ολοκληρωτικά απαισιόδοξη τοποθέτηση που ελαφρά τη καρδία θα καταδίκαζε κατηγορηματικά τα φετινά αποτελέσματα. Στη σχολή αλλά και πανελλαδικά, οι φοιτητικές εκλογές  πρέπει να αναλυθούν με έναν πιο σύνθετο τρόπο από ότι άλλες χρονιές. Από τη μία, μόνο σαν πολιτικό πρόβλημα και επικινδυνότητα πρέπει να αναλυθούν τα τεράστια ποσοστά αποχής που για ακόμα μία χρονιά εκτοξεύτηκαν. Από την άλλη σαν θετική παρακαταθήκη που γεννάει δυνατότητες για το μέλλον του φοιτητικού κινήματος και τους αγώνες της νεολαίας πρέπει να αντιμετωπιστεί το γεγονός πως η πολιτική επιρροή της ΕΑΑΚ εδραιώνεται με έναν σταθερό τρόπο μέσα στους συλλόγους, σχηματίζοντας ένα “αμετάβλητο” αντικαπιταλιστικό ρεύμα που δεν σβήνει με την πάροδο του χρόνου ή με την σκλήρυνση των αντικειμενικών συνθηκών. Συνεπώς, παρότι η τερατώδης αύξηση της αποχής φαίνεται να δίνει αέρα στα πανιά των υπερασπιστών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αναθερμαίνοντας την κουβέντα περί κατάργησης του φοιτητικού συνδικαλισμού και ποινικοποίησης της πολιτικής δράσης μέσα στις σχολές, το γεγονός ότι η ΕΑΑΚ για ακόμα μία χρονιά παρέμεινε 3η δύναμη πανελλαδικά με παράλληλη διατήρηση του ποσοστού της αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων κλιμακώσεων και οξύνσεων στα πλαίσια νεολαιίστικων κινητοποιήσεων.

Παράταξη		Ψήφοι		Ποσοστό		Ψήφοι		Ποσοστό		Ψήφοι		Ποσοστό
ΔΑΠ		16291		40,10%		20474		39,15%		-4183		+0.95%
ΠΚΣ		8653		21,30%		10272		19,64%		-1619		+1.66%
ΕΑΑΚ (*)		6081		14,97%		8189		15,66%		-2108		-0.69%
ΠΑΣΠ		4666		11,49%		7309		13,98%		-2643		-2.49%
ΑΛΛΑ ΔΕΞΙΑ		2023		4,98%		2116		4,05%		-93		+0.93%
Bloco		433		1,07%		415		0,79%		+18		+0.27%
Αγ. Κινήσεις		389		0,96%		487		0,93%		-98		+0.03%
Παράταξη		Ψήφοι		Ποσοστό		Ψήφοι		Ποσοστό		Ψήφοι		Ποσοστό
ΠΑΣΠ		438		39,71%		509		37,65%		-71		+2.06%
ΔΑΠ		242		21,94%		347		25,67%		-105		-3.73%
ΠΚΣ		184		16,68%		203		15,01%		-19		+1.67%
ΕΑΑΚ (*)		171		15,50%		205		15,16%		-34		+0.34%
Bloco		19		1,72%		18		1,33%		+1		+0.39%
Αγ. Κινήσεις		15		1,36%		21		1,55%		-6		-0.19%

    Πιο συγκεκριμένα για την Γεωπονική, το πιο φανταχτερό στοιχείο αποτίμησης για την φετινή χρονιά σίγουρα θα πρέπει να είναι η μεγάλη αύξηση της αποχής. Η αποχή αυτή, έχει κυρίαρχα πολιτικά αίτια στα οποία σαν αντικαπιταλιστική αριστερά δεσμευόμαστε πως θα σκύψουμε από πάνω τους, προσπαθώντας να τα υπερβούμε σαν σύλλογος με μια πολιτικά – κοινωνικά σύγχρονη μεθοδολογία.  Η αυξημένη αποχή σε μια σχολή που ΠΑΣΠ – ΔΑΠ καταφέρνουν παραδοσιακά να καταλαμβάνουν τις δύο πρώτες θέσεις, σημάνει πολλαπλάσιο κίνδυνο για την πολιτική ζωή της σχολής καθώς καταλήγει να αυξάνει επικίνδυνα τα ποσοστά των καθεστωτικών δυνάμεων διαμορφώνοντας πολιτικούς συσχετισμούς που δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα.Η απομαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών, αν και δεν έγκειται αποκλειστικά σε αντιδραστικά ένστικτα αλλά κυρίαρχα σε ένστικτα ηττοπάθειας και απαισιοδοξίας, αντικειμενικά καταλήγει στην απονέκρωση των ίδιων των πολιτικών διεργασιών του συλλόγου και στην πιο εύκολη εμπέδωση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Παρόλα αυτά όμως, πέρα από την αυξημένη αποχή το γεγονός πως ο ΑΝ.Α.Χ. - Ε.Α.Α.Κ. κατάφερε να αυξήσει ελαφρώς τα ποσοστά του και υπό τις πιο αντίξοες αντικειμενικές συνθήκες σε πολιτικό επίπεδο να σταθεί αξιοπρεπώς απέναντι στην πτώση της κάλπης, αποδεικνύει τις εκρηκτικές δυνατότητες που καιροφυλακτούν εντός του συλλόγου για απότομη ανατροπή των πολιτικών – κοινωνικών συσχετισμών, για μαζικοποίηση των διαδικασιών του συλλόγου και την στοίχιση του συλλόγου σε θέσεις μάχης απέναντι σε κάθε πτυχή της αντιλαϊκής πολιτικής και της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.  Τέλος στα θετικά πρέπει να καταμετρηθεί πως η συνολική πτώση σε απόλυτο αριθμό των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από όσο θα περιμέναμε και εμείς οι ίδιοι, και σίγουρα πολύ μεγαλύτερη από την πτώση των αριστερών δυνάμεων.
     Οι εκλογές είναι ένα στιγμιότυπο της ταξικής πάλης που διαδραματίζεται μέσα στον σύλλογο κάθε στιγμή και κάθε λεπτό. Το στιγμιότυπο αυτό, ενώ σίγουρα δεν έδειξε μια κατάφωρη νίκη για τις δυνάμεις του κινήματος και της πληττόμενης πλειοψηφίας, από την άλλη κατάφερε να αναδείξει τις σημαντικές δυνατότητες που κυοφορούνται για το νεολαιίστικο κίνημα στο σήμερα.
Μεγάλο κομμάτι του συλλόγου φάνηκε πως κινείται σε αχαρτογράφητα νερά και πως προς το παρόν αρνείται να πάρει θέση.
 Οι αντικειμενικές συνθήκες όμως και προφανώς η αναβαθμισμένη παρουσία και πολιτική παρέμβαση του σχήματος από την επόμενη μέρα μπορούν και πρέπει να σημάνουν την καρποφορία των υπαρχόντων δυνατοτήτων και την κινηματική αναγέννηση του συλλόγου και του φοιτητικού κινήματος.

ΝΑ ΞΑΝΑΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ… ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ

Σε μια εποχή που πλανητάρχης είναι ένας φασίστας σεξιστής, όπως ο Τραμπ, στη Γαλλία το φασιστικό μέτωπο έφτασε πιο κοντά από ποτέ στο να κερδίσει την προεδρεία και ο πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη τριγύρω μας, ακόμα και δίπλα μας, η ελληνική κυβέρνηση έρχεται να νομοθετήσει επιπλέον μέτρα με σκοπό να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση. Στην ελληνική επικράτεια ήδη μια δεκαετία βίας και τρομοκρατίας των μνημονίων έχουν φέρει το λαό και τη νεολαία σε μια εξευτελιστική θέση. Έχουν φέρει ένα λαό και μια νεολαία στο όριο της φτώχειας, στην εξαθλίωση και στην συλλογική κατάθλιψη. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, η λαομίσητη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αφού πούλησε πρώτα ελπίδα και μετά ανέστρεψε το λαϊκό «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος με μόνο σκοπό να υπηρετήσει και εκείνη με τη σειρά της τα συμφέροντα της αστικής τάξης στην χώρα, έρχεται τώρα να νομοθετήσει περαιτέρω φόρους, περαιτέρω κόψιμο των συντάξεων και μεγαλύτερο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων με σκοπό το κλείσιμο της 2^ης αξιολόγησης.
Μετά τη συμφωνία της Μάλτας αλλά και την πρόσφατη συμφωνία των τεχνικών κλιμακίων, το ξεπούλημα της ΔΕΗ, η μείωση του αφορολόγητου και η διατήρηση των αιματηρών πλεονασμάτων μέχρι τουλάχιστον και το 2022 στην ουσία καθιστούν τις συμφωνίες αυτές ένα 4^ο μνημόνιο. Ένα μνημόνιο που νομοθετεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με σκοπό όπως θέλουν να μας πείσουν τη «σωτηρία της χώρας», δηλαδή για να μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις τη διάσωση και στη συνέχεια την δυσθεώρητη κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Την στιγμή όμως που η κοινωνία στενάζει είναι έκδηλο πως για να περάσει αυτό το σχέδιο της αστικής τάξης χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη επίθεση στις δυνάμεις της εργασίας είτε αυτή οριοθετείτε με περισσότερη καταστολή και δακρυγόνα , είτε με την παγίωση των μισθών πείνας και της εργασιακής επισφάλειας είτε με τη διάλυση και το ξεπούλημα κάθε νοσοκομείου, σχολείου και πανεπιστημίου.
Στη χώρα παρά την  μεγάλη κινηματική διεργασία, ειδικά της περιόδου 2008-2012 είναι έκδηλο πως η απογοήτευση διακατέχει το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας αλλά και της νεολαίας που βλέπει ένα υποθηκευμένο μέλλον και μόνη διέξοδο την μετανάστευση. Κάτι το οποίο φαίνεται και σε μεγάλο βαθμό και τους φοιτητικούς συλλόγους και το πανεπιστήμιο, όπου ο σημερινός φοιτητής τείνει να έρχεται απλώς για να παρακολουθήσει τα μαθήματα του και να εξεταστεί μιας και δεν έχει χρόνο για κάτι παραπάνω. Είναι σημαντικό σε αυτό το πλαίσιο παρόλη την απαισιοδοξία και την απογοήτευση η νέα επίθεση που έρχεται με τα νέα μέτρα να αποκρουστεί. Σε αυτή την αναγκαία αφύπνιση της κοινωνίας, ή νεολαία πρέπει να παίξει τον βασικό ρόλο, ως ο αιμοδότης της κοινωνικής αναταραχής. Ως το πιο υγιές κομμάτι της κοινωνίας, εκείνο που ακόμα ονειρεύεται ένα καλύτερο κόσμο και δεν υποτάσσεται στις επιταγές τις Ε.Ε. του Δ.Ν.Τ. και κάθε κυβέρνησης. Στο πανεπιστήμιο, είναι σημαντικό να ξαναδώσουμε ζωή στους φοιτητικούς συλλόγους και με κόμβο την γενική απεργίας της 17^ης ΜΑΗ αλλά και τις φοιτητικές εκλογές στις 24 ΜΑΗ να ξαναγίνουμε όχι απλά κομμάτι της πολιτικής αλλά παραγωγοί πολιτικής και να επιβάλουμε ότι είναι δικαιωματικά δικό μας. Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό μέσω της γενικής συνέλευσης αλλά και τις φοιτητικές εκλογές του συλλόγου να εναντιωθούμε στα νέα μέτρα του 4^ου πλέον μνημονίου, να εναντιωθούμε σε όλους αυτούς που θέλουν ένα πανεπιστήμιο της αγοράς και μια υποταγμένη νεολαία και να ξαναβγάλουμε τον Φ.Σ. στο δρόμο. Σαν κομμάτι του νέου πολιτικού φοιτητικού κινήματος που πλάι στο ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα θα απαιτήσει στο σήμερα όσα του ανήκουν. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε μια ακόμα επίθεση στα νεολαιίστικα συμφέροντα. Με την μείωση του αφορολόγητου, σκοπεύουν στην έμμεση μείωση των μισθών και την ενίσχυση της μαύρης εργασίας. ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ, που θα δουλεύουν (αν βρουν δουλειά) μαύρα και ανασφάλιστα, χωρίς ρεπό και αργίες (βλ. κυριακάτικη αργία) για μια σύνταξη στα 80 που δεν θα μας φτάνει κιόλας.
Στην μάχη του τέταρτου μνημονίου και της γενικής απεργίας στις 17 του ΜΑΗ αλλά και των φοιτητικών εκλογών στις 24 του ΜΑΗ είναι η σπουδάζουσα νεολαία εκείνη που πρώτη πρέπει να υψώσει το λάβαρο της αντεπίθεσης. Ενάντια στις επιταγές της Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. , την κυβέρνηση αλλά και όλους τους εκφραστές της αστικής επίθεσης στον λαό και τη νεολαία. Να βροντοφωνάξει η νεολαία πως ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ. Να απαντήσουμε στα σχέδια των γραφειοκρατικών ελίτ, του κράτους και του κεφαλαίου πως ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ ΘΑ ΤΗΝ ΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ. Στην πιο μορφωμένη και ελπιδοφόρα γενιά της αξίζει ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΛΛΙΩΣ, χωρίς μνημόνια, πόλεμο και καταστολή. Ισχυροποιώντας τη μόνη αντίληψη που πρεσβεύει ότι οι αγώνες μπορούν να αλλάξουν πραγματικά τη κατάσταση. Δίνουμε τη δυνατότητα και ανοίγουμε δρόμο ώστε το νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα να πάρει σάρκα και οστά, να ανατρέψει τη νέα πραγματικότητα της λιτότητας και της ανεργίας και να επιβάλλει τις ανάγκες και τα δικαιώματά του σε ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ, ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ 11 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 16 ΜΑΗ ΣΤΟ ΑΜΦ. ΣΙΔΕΡΗ ΣΤΙΣ 13:00

                                      ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΝΑΧ-ΕΑΑΚ

ΠΑΣΠ-ΔΑΠ: ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Από την εκλογή της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει την επίθεση ενάντια στον λαό και τη νεολαία. Την ίδια στιγμή που κλείνει τη δεύτερη αξιολόγηση και παίρνει ακόμα περισσότερα δημοσιονομικά μέτρα, στο πανεπιστήμιο η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και η επιχειρηματική ανασυγκρότηση καλά κρατούν. Ανοίγεται ο δρόμος για ένα πανεπιστήμιο στο οποίο οι ταξικοί φραγμοί εντείνονται ακόμα περισσότερο (βλ. μείωση εισακτέων κατά 50% ), τα μεταπτυχιακά και οι πρακτικές θα επικυρώσουν πανηγυρικά την τζάμπα εργασία στο πανεπιστήμιο και η έρευνα που διεξάγεται μέσα στο πανεπιστήμιο θα έρχεται να εκπληρώσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου για κέρδος. Σε αυτή τη συγκυρία οι καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-αποτελούν έναν από τους πολυτιμότερους στυλοβάτες της αστικής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια. Μπορεί να εμφανίζονται ως η "υπεύθυνη δύναμη που είναι κοντά στο φοιτητή" όμως η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικές που στηρίζουν και προσπαθούν να προωθήσουν κάθε άλλο παρά αυτό είναι.
   Η ΔΑΠ είναι ένθερμος υποστηρικτής των πολιτικών των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του Κεφαλαίου που τσακίζουν τις ζωές μας σε όλα τα επίπεδα μέσα κι έξω από τις σχολές.  Ο πολιτικός της πατέρας, η ΝΔ έχει ψηφίσει και με τα δύο χέρια Μνημόνια και κάθε άλλη αντιδραστική μεταρρύθμιση. Στηρίζει τις πολεμοκάπηλες πολιτικές της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του ελληνικού κράτους (στράτευση στα 18 πολεμικές επεμβάσεις) προωθώντας και την σύνδεση πανεπιστημίων-στρατού (επώνυμες έδρες, έρευνα για το ΝΑΤΟ). Προπαγανδίζει συνεχώς υπέρ του ΝΑΤΟ που μας προστατεύει από την πολεμική απειλή, ενώ το ίδιο που έχει δημιουργήσει τόσους πολέμους στους οποίους έχουν σκοτωθεί εκατομμύρια άνθρωποι, και είναι εκείνο που έχει φέρει τον πόλεμο σχεδόν έξω από τα σπίτια μας.
   Έχουν στηρίξει όλους ους αντιδραστικούς Νόμους για την Παιδεία (βλ. Νόμος Διαμαντοπούλου, Γιαννάκου κλπ). Πάντα υποστηρίζει το πώς οι "καλές" εταιρίες πρέπει να μπουν στις σχολές μας και να επενδύσουν με τους "καλύτερους όρους", για να κερδοφορήσουν από την απλήρωτη εργασία των φοιτητών και των εργαζόμενων μέσα στο Πανεπιστήμιο. Είναι αυτοί που θέλουν ένα Πανεπιστήμιο με δίδακτρα, στο οποίο θα μπορούν να σπουδάσουν μόνο όσοι έχουν λεφτά. οι οπαδοί αυτοί της "αριστείας"  θεωρούν ότι η  γνώση είναι ένα εμπόρευμα, το οποίο πρέπει να διαμορφώνεται και να κατευθύνεται ανάλογα με τις επιδιώξεις του Κεφαλαίου.
    Είναι αυτοί που ενώ έχουν ψηφίσει όλα εκείνα τα μέτρα που τσακίζουν τα εργασιακά μας δικαιώματα και κάνουν την εργασιακή μας προοπτική να μοιάζει πιο θολή από ποτέ έρχονται ξεδιάντροπα  και προσπαθούν να μας πείσουν ότι φταίμε εμείς για την κατάσταση αυτή κι ότι η μόνη λύση για να βρεις δουλειά είναι ο ατομικός δρόμος και η ανταγωνιστικότητα. Φαίνονται "πρόθυμοι να σε βοηθήσουν να βρεις δουλειά" προωθώντας επιχειρηματικές ομάδες, σεμινάρια με εταιρίες ακόμα και εργασία των φοιτητών σε πόστα του Πανεπιστημίου. Προσπαθούν να προωθήσουν την κυρίαρχη κατεύθυνση της ΕΕ και του Κεφαλαίου που σου λέει ότι για να μπορείς να έχεις δουλειά πρέπει μία ζωή να κυνηγάς δεξιότητες χωρίς ουσιαστική εποπτεία με το αντικείμενο. Ότι για μία ζωή θα δουλεύουμε με τους χειρότερους όρους, με μισθούς πείνας, πάντα υπάκουοι ‘όμως στο εκάστοτε αφεντικό.
  Μιλούν συνεχώς για την κατάργηση του ασύλου, ώστε να μη χωράει καμία φωνή αμφισβήτησης, καμία δυνατότητα να εκφράζονται και να επιβάλλονται οι ανάγκες και οι επιθυμίες των φοιτητών. Αυτό δε διστάζουν να το δείχνουν ακόμα και μετά την επίσκεψη αρχι-ΟΝΝΕΔιτών σε κλούβα των ΜΑΤ ανήμερα της 17 Νοέμβρη, συγχαίροντάς τους για το "έργο" τους και ενθαρρύνοντάς τους να συνεχίσουν να "προστατεύουν τους πολίτες" δέρνοντας διαδηλωτές.
Προσπαθούν ανέκαθεν να χτίσουν πελατειακές σχέσεις με τους φοιτητές. Εκμεταλλεύονται τις ανάγκες του φοιτητή που θέλει να τελειώσει γρήγορα τη σχολή του (βλ. σημειώσεις και θέματα) ακόμα και τη θέλησή του να κοινωνικοποιηθεί (νυχτερινά κέντρα, διακοπές σε Μύκονο, Μπάνσκο) με αντάλλαγμα την ψήφο του στις εκλογές, ώστε να έχουν μεγαλύτερη δύναμη να προωθούν στο Πανεπιστήμιο τις πολιτικές της "προτάσεις" για ένα Πανεπιστήμιο για λίγους κι εκλεκτούς. Πάγια στόχευσή τους είναι η απαξίωση και φίμωση κάθε συλλογικής διεκδίκησης της πληττόμενης πλειοψηφίας. Και αυτό γιατί ξέρουν ότι οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος για Δωρεάν Πανεπιστήμιο, δουλειά και ζωή με αξιοπρεπείς όρους και δημοκρατικές ελευθερίες στέκονται ανάχωμα στα σχέδιά τους.
    Είναι αυτοί που φλερτάρουν συνεχώς με ακροδεξιά στοιχεία και φασίστες. Φασίστες, ακόμα και μετέπειτα στελέχη της Χρυσής Αυγής και άλλων νεοναζιστικών μορφωμάτων ¨κοσμούν¨ τα ψηφοδέλτια τους. Πολλές φορές υιοθετούν τις θέσεις της Χρυσής Αυγής για διάφορα ζητήματα όπως το προσφυγικό, τον πόλεμο κλπ.
   Η ΠΑΣΠ σε πλήρη αρμονία με την ΔΑΠ στηρίζει κάθε πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αλλά και των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης με πρόφαση το ιδεολόγημα του υποτιθέμενου «εκσυγχρονισμού» των πανεπιστημίων. Η ΠΑΣΠ είναι εκείνη η δύναμη που θέλει να παίξει το ρόλο του κυβερνητικού εγγυητή στα πανεπιστήμια με σκοπό το ανεμπόδιστο από τους συλλόγους πέρασμα των κατευθύνσεων της Ε.Ε και της κυβέρνησης για την παιδεία. Παρά τις εξαγγελίες της για δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, για δημοκρατία και δικαιώματα μέσα σε αυτό, στην πραγματικότητα η ΠΑΣΠ είναι η δύναμη εκείνη που θα κάνει τα πάντα για τα συμφέροντα των εταιρειών μέσα στο πανεπιστήμιο σε συνεργασία με τις πρυτανείες και τα συμβούλια ιδρύματος. Είναι χαρακτηριστικό πως είναι οι εκφραστές όλης της αστικής ιδεολογίας για τα νέα ευέλικτα επιχειρηματικά πανεπιστήμια Η ΠΑΣΠ είναι εκείνη η δύναμη που όταν επιλέγουν να δείξουν την «αγωνιστικότητα» τους, αυτή εξαντλείτε στον ξεπουλημένο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Η ΠΑΣΠ όσο αντισυστημική και να προσπαθεί να φαίνεται είναι η παράταξη του ΠΑΣΟΚ. Είναι τα παιδιά που δικαιολογούσαν το πρώτο μνημόνιο και την καταστολή που δέχτηκε ο λαός και η νεολαία, είναι εκείνα τα παιδιά που πουλάνε σημειώσεις και ποτά στο γκάζι με σκοπό έναν ψήφο στις εκλογές και τέλος εκείνα τα παιδιά που ο πολιτισμός τους αντικατοπτρίζεται στο σεξισμό, στον δηθενισμό των κλαμπ της παραλιακής. Η ΠΑΣΠ τελικά είναι η δύναμη που βάζει πλάτη σε κάθε αστική επιδίωξη εντός πανεπιστημίου και πολεμάει κάθε αγωνιστική διάθεση στους συλλόγους.
     Όσον αφορά τη Γεωπονική, το καθεστώς διάλυσης της σχολής είναι έκδηλο στους φοιτητές. Παράλληλα όμως με αυτό, έκδηλη είναι και η άλλη πλευρά, η επιχειρηματικοποίηση. Μιας και στο γεωπονικό λειτουργούν προγράμματα έρευνας χρηματοδοτούμενα απευθείας από εταιρείες με ξεκάθαρο σκοπό την αναζήτηση λύσεων για την μεγαλύτερη κερδοφορία τους.  Σε όλη αυτή την κατάσταση έρχονται να προστεθούν και οι απλήρωτες πρακτικές από το 2014. Έτσι, από τον Ιούλιο του ’14 η τζάμπα εργασία είναι απαραίτητη για να τελειώσουμε τη σχολή. Ο μισθός είναι 80 ευρώ το δίμηνο (για κανονική 8άωρη εργασία) και τα ελάχιστα αυτά λεφτά, βάσει νόμου δεν τα πληρώνει ο εργοδότης που απολαμβάνει τη δικιά μας δουλειά αλλά το ίδιο το κράτος. Έτσι λοιπόν τώρα, που το κράτος δεν έχει λεφτά για τη παιδεία, παρά μόνο να αποπληρώνει συνεχώς τους δανειστές του, οι πρακτικές έχουν μείνει απλήρωτες για 2 χρόνια. Οι υπεύθυνες δυνάμεις των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ συνειδητά και ύπουλα δεν έχουν βγάλει άχνα τόσο καιρό για τα λεφτά που χρωστάνε στους φοιτητές.
     Για εμάς, οι επιδιώξεις τους δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητες, είναι διακύβευμα των εκλογών αυτές οι λογικές να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, να αποδείξουμε πως οι σύλλογοι είναι ζωντανοί και πως δεν έχουν βυθιστεί στην απάθεια που επιδιώκουν οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ. Για εμάς οι σύλλογοι είναι και πρέπει να ναι οι εκφραστές της πολιτικής των από τα κάτω, του πολιτισμού της πληττόμενης πλειοψηφίας μέσω των γενικών τους συνελεύσεων και του νέου πολιτικού φοιτητικού κινήματος.
    Οι φοιτητές είναι εκείνοι που πρέπει να διασφαλίσουν πως μέσα από τους αγώνες τους θα θέσουν τα θεμέλια του νέου κόσμου και των δομών εκείνων που θα εξυπηρετούν τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες. Για απελευθερωτική παιδεία προσαρμοσμένη στις κοινωνικές ανάγκες, χειραφετημένη εργασία και ελευθερίες για τον λαό και την νεολαία.

ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΝ.Α.Χ-Ε.Α.Α.Κ.

Στις φετινές φοιτητικές εκλογές, διαλέγουμε τον αγώνα !

1.Στις εκλογές στις 24 Μάη ψηφίζουμε ώστε:
Α) να “ευχαριστήσουμε” τα παιδιά των ΔΑΠ – ΠΑΣΠ που μας κέρναγαν ποτάκια και μας χάριζαν σημειώσεις όλη τη χρονιά.
Β) να ενισχύσουμε το μόνο γνήσιο κόμμα της αριστεράς, καθώς ως γνωστόν “πας μη ΚΚΕ, αντικομουνιστής”. Να βουτηχτούμε στην απάθεια και την απαισιοδοξία.
Γ) δεν κατεβαίνουμε καν στη σχολή να ψηφίσουμε, χαρίζοντας ένα τεράστιο δώρο σε καθεστωτικές παρατάξεις – πρυτανεία – κυβέρνηση – Ε.Ε, διαλέγοντας το δρόμο της σιωπής.
Δ) να στείλουμε ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι η νεολαία ούτε υποτάσσεται – ούτε διαπραγματεύεται αλλά αντιθέτως αγωνίζεται – ανατρέπει – νικά.
2. Το μήνυμα των φετινών εκλογών θέλουμε να αναδεικνύει πως:
Α) Οι αυταρχικές πολιτικές Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ που διαλύουν την κοινωνία και ξεφτιλίζουν τη νεολαία, ήταν σωστές και δικαιολογημένες και συνεπώς θα πρέπει να συνεχιστούν (βλ. νέο πακέτο μέτρων στα μέσα Μάη)
Β) Το φοιτητικό κίνημα είναι ανήμπορο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και χρειάζεται επειγόντως να το πάρει από το χεράκι το Κ.Κ.Ε., ακόμα και αν προσπαθεί να το καπελώνει συνεχώς.
Γ) Η νεολαία δεν ενδιαφέρεται για τη ζωή της και μένει βουβός παρακολουθητής των εξελίξεων
Δ) Οι φοιτητικοί σύλλογοι καταδικάζουν έμπρακτα τις παραπάνω λογικές και επιβάλουν τις ανάγκες τους μέσω της συγκρότησης ενός μαχητικού κινήματος διαρκείας απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή πολιτική και κάθε εκφραστή της.
3. Όσον αφορά τη κουβέντα περί ονομαστικού Δ.Σ. δηλώνουμε ότι:
Α) Οι ΠΑΣΠ - ΔΑΠ έχουν δίκιο και πως πρέπει να μπει μια τάξη από ένα ανώτερο όργανο των παρατάξεων που θα ¨φροντίζει” για την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημίων. Ο φοιτητικός σύλλογος πρέπει να υποτάσσεται στις παρατάξεις και αυτές μέσα από γραφειοκρατικές δομές να κάνουν ότι θέλουν.
Β) Η ΚΝΕ είχε δίκιο που «σύρθηκε» πίσω από το σχέδιο των καθεστωτικών δυνάμεων για προσπάθεια εξώθησης του ΑΝΑΧ από το Δ.Σ., καθώς υλοποιούσε μια συνεπή στάση περί «οργάνωσης του συλλόγου», παρότι χάριζε γη και ύδωρ στις δεξιές δυνάμεις και συντελούσε στην γραφειοκρατικοποίηση του συλλόγου.
Γ) Δεν μας αφορά, ότι είναι να γίνει θα γίνει.
Δ) Καμία προσπάθεια συγκρότησης ονομαστικού Δ.Σ. και οποιουδήποτε άλλου οργάνου δε θα πετύχει, όπως δεν πέτυχε και φέτος. Παλεύουμε για ζωντανούς ανασυγκροτημένους συλλόγους στα χέρια των φοιτητών και όχι για πολιτικά αποστειρωμένους χώρους που θυμίζουν ψυχιατρείο.

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ!

4 Για το νέο νομοσχέδιο Γαβρόγλου για την Παιδεία που έρχεται το καλοκαίρι έχουμε να πούμε ότι:
Α) Ευτυχώς παραμένει πιστά τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ, προωθώντας το σύνολο των επιταγών της  εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που μετατρέπουν τα πανεπιστήμια σε έρμαια της αγοράς και τους φοιτητές σε σύγχρονους σκλάβους.
Β) Παρότι είμαστε κομμουνιστές, σαν ΚΝΕ αντιλαμβανόμαστε πως έχουμε χάσει και καλά θα κάνουμε να μην μιλάμε για «ανατροπή νόμων και του πανεπιστημίου της αγοράς στο τώρα» αλλά να προσπαθήσουμε να συμβαδίσουμε με τις διαταγές του κεφαλαίου και ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον αντιστρέψουμε την κατάσταση.
Γ) Περάσει δε περάσει, δεν έχει καμία σημασία... ακόμα και αν μιλάμε για την διάλυση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας.
Δ) Ο νόμος δεν θα περάσει!! Οργανώνουμε τη πάλη μας για άμεση ανατροπή κάθε πτυχής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και μπλοκάρισμα κάθε πτυχή της επιχειρηματικής ανασυγκρότησης των πανεπιστημίων, με όρους επιβολής. Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες της μαχόμενης νεολαίας και δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω.
5. Για το πως θα αλλάξει πραγματικά η κατάσταση, δηλώνουμε ότι:
Α) Θα στηρίξουμε ΔΑΠ ή ΠΑΣΠ στις εκλογές και θα μας δώσουν σημειώσεις ώστε να βρούμε καμιά δουλειά, με 300 ευρώ!!!!
Β) Ο γραμματέας του κόμματος λέει, ότι το ΚΚΕ θα κουνήσει το μαγικό ραβδάκι του και θα φέρει την ειρήνη και την ισότητα στο κόσμο. Το μόνο που χρειάζεται για να πετύχει αυτό είναι να ψηφίσουμε ΚΝΕ στις εκλογές.
Γ) Η κατάσταση δεν αλλάζει, ότι και να κάνουμε. Είμαστε ανήμποροι να αντιδράσουμε.
Δ) Το νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα σα βραχίονας του εργατικού θα βγει στο προσκήνιο και θα σαρώσει όλους αυτούς που συντελούν με τη στάση τους στη διαιώνιση της βάρβαρης λογικής «πως δεν υπάρχει εναλλακτική».
6. Για το θέμα των απλήρωτων πρακτικών, πιστεύουμε πως:
A) Θα ασχοληθούν με αυτό ΠΑΣΠ – ΔΑΠ, παρότι ουσιαστικά τάχθηκαν με το πλευρό της πρυτανείας και προσπάθησαν να καταστείλουν κάθε αγώνα διεκδίκησης των δικαιωμάτων του συλλόγου.
Β)  Η ΚΝΕ με ήσυχο και «πολιτισμένο» τρόπο, μακριά από καταλήψεις και ουσιαστικούς αγώνες επιβολής, θα πετύχει την καταβολή των δεδουλευμένων μας, όμορφα και ωραία.
Γ) Είναι κρίμα που μας εκμεταλλεύονται τόσο κατάφωρα, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω την κατάσταση.
Δ) Στέλνουμε μήνυμα ανυπακοής και αντίστασης, πως θα συντριβεί όποιος τάσσεται ενάντια στα συμφέροντα της πληττόμενης πλειοψηφίας της νεολαίας. Απαιτούμε εδώ και τώρα την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων μας, την αύξηση μισθού, την ασφάλιση κάθε πρακτικάριου και την κατάργηση κάθε μισθολογικής διαφοράς.
7.Στις 24 Μάη ψηφίζουμε:
Α) ΔΑΠ ή ΠΑΣΠ, ούτως ή άλλως το ένα και το αυτό είναι. Καθώς μας “βοήθησαν” όταν μπήκαμε στη σχολή.
Β) ΚΝΕ, γιατί είναι μια ήσυχη αριστερή δύναμη που δεν προκαλεί και δεν ζητάει πολλά.
Γ) ΑΠΟΧΗ, γιατί παραδεχόμαστε την ήττα της γενιάς μας και ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σκύψουμε το κεφάλι και να κάτσουμε αμέτοχοι, μέχρι να αλλάξει η κατάσταση.
Δ) Ανεξάρτητο  Αριστερό Χώρο, γιατί έχουμε τη πεποίθηση ότι οι αγώνες μπορούν, πρέπει και ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

ΤΑ  ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΠΕΧΟΥΜΕ !

Η περίοδος την οποία διανύουμε χαρακτηρίζεται από πληθώρα πολιτικών εξελίξεων τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Αυτά τα γεγονότα έχουν επιδράσει καθοριστικά στη συγκρότηση μια νέας συνείδησης στο λαό και ειδικότερα στη νέα γενιά. Τη πόρτα της Ευρώπης χτυπάει εδώ και πολλά χρόνια η οικονομική εξαθλίωση, η πείνα, η ανεργία, ο πόλεμος, ο φασισμός. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια “ανάπτυξής” του, ο σύγχρονος καπιταλισμός αδυνατεί να αποκρύψει το αποτρόπαιο πρόσωπό του. Οι αστικές τάξεις ανά την υφήλιο, θέλοντας να διατηρήσουν τα πρωτεία τους και να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους πάνω στις πληττόμενες μάζες, δείχνουν τα δόντια τους οξύνοντας την επίθεση εις βάρος των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων.
   Στην Ελλάδα πιο συγκεκριμένα, η επίθεση που πραγματοποιεί στο σύνολο του λαού το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ. συνολικοποιείται κάτω από το πέπλο της συμφωνίας της Μάλτας για το κλείσιμο της 2^ης αξιολόγησης. Το ξεπούλημα κάθε δημόσιου τομέα στο ιδιωτικό κεφάλαιο, η περαιτέρω μείωση των λαϊκών αποδοχών, η περικοπή των συντάξεων και η αύξηση του ορίου ηλικίας κ.α. σκιαγραφούν τη νέα τάξη πραγμάτων και τη ζοφερή πραγματικότητα που καλείται να αντιμετωπίσει ο λαός και ειδικότερα η νεολαία. Το μέλλον που ετοιμάζουν για μας, είναι αυτό ενός σύγχρονου δούλου. Ο οποίος θα δουλεύει (εάν καταφέρει και βρει δουλειά) μια ζωή σε άθλιες συνθήκες κάτω από τους πιο δυσβάσταχτους όρους χωρίς επαγγελματικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα για να “απολαμβάνει” στα 70 του μια πενιχρή σύνταξη των 300 ευρώ. Ο πυρήνας των μνημονιακών πολιτικών που τα καθεστωτικά παπαγαλάκια μας αναφέρουν ως αναγκαίες, περιθωριοποιεί πλατιά κομμάτια της κοινωνίας και τα καταδικάζει στην μόνιμη εξαθλίωση.
  Βασικός στόχος της επίθεσης  είναι η γενιά μας, η οποία νιώθει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι μετατρέπεται σε μια «χαμένη» γενιά χωρίς μέλλον και χωρίς προοπτική. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Από τον πόλεμο  στην Μέση Ανατολή ,όπου οι ιμπεριαλιστές. στην προσπάθεια τους να ξαναμοιράσουν τα εδάφη, αιματοκυλούν τους λαούς και οδηγούν την νέα γενιά στην μετανάστευση και την προσφυγιά. Την Τουρκία όπου μετα το δημοψήφισμα βίας και νοθείας ο Ερντογάν απαντάει με τον πιο σκληρό τρόπο απέναντι στο κίνημα της νεολαίας και του λαού, καταστέλλοντας το και καταπατώντας κάθε έννοια δημοκρατικών ελευθεριών. Μέχρι και την Γαλλία, όπου η νεολαία εκεί έρχεται αντιμέτωπη με την περαιτέρω διάλυση της εργασιακής της προοπτικής και την όλο και αυξανόμενη δύναμη της Μαρι Λεπεν και του φασιστικού μετώπου. Κοινό νήμα από πλευράς της επίθεσης της αστικής τάξης όπως κι αν αυτή εξελίσσεται αποτελεί το τσάκισμα κάθε πιθανότητας προοπτικής και οράματος για μια αξιοπρεπή ζωή για την νέα γενιά και η προσπάθεια να ενσωματωθεί από αυτή ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.

   Παρόλα αυτά η νεολαία σε πολλές περιπτώσεις πρωτοστατεί στην συγκρότηση ισχυρών κινηματικών αντιστάσεων. Η ελπίδα για τη γενιά μας ενυπάρχει στην  ηρωική αντίσταση των νέων στο Κομπάνι κι ιδιαίτερα των γυναικών απέναντι  στο σκοταδισμό του ISIS και του Ιμπεριαλισμού. Στους εκατομμύρια νεολαίους στην Τουρκία που στάθηκαν απέναντι στην αυταρχικότητα και στην καταστολή του Ερντογάν και του τούρκικου κράτους αναδεικνύοντας ζητήματα συνολικότερων και βαθύτερων κοινωνικών αλλαγών. Στους Γάλλους  φοιτητές  και νεολαίους που βγήκαν στους δρόμους, διαδηλώνοντας απέναντι στην διάλυση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, στην όξυνση της κρατικής καταστολής, καταγγέλλοντας την φασιστική ρητορεία της Λεπεν αλλά και το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο, αναδεικνύοντας παράλληλα την βαθύτερη δυναμική του νεολαιίστικου κινήματος. Χαρακτηριστικό είναι το σύνθημα που υπήρχε γραμμένο στους τοίχους «Η κατάσταση είναι εξαιρετική! Που θα σκορπίσουμε τις στάχτες αυτού του κόσμου;» Τι καλύτερο από μια νέα γενιά που οραματίζεται την συνολική ανατροπή της κατάστασης; Και στην Ελλάδα όμως η νεολαία πήρε τις πρώτες θέσεις μάχης και μπήκε θαρρετά στις πολιτικές μάχες που την αφορούν. Έδωσε συνολικά το στίγμα στο δρόμο απέναντι στην επίσκεψη Ομπάμα αλλά και στις πορείες ενάντιά στη συμφωνία κυβέρνησης-δανειστών για το κλείσιμο της 2^ης αξιολόγησης Στηρίζοντας με μαζικούς όρους το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και συμμετέχοντας στο ευρύτερο αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Αλλά και το φοιτητικό κίνημα, ως οργανικό και το πιο συγκροτημένο κομμάτι του ευρύτερου νεολαιίστικου – λαϊκού κινήματος, από την αρχή της χρονιάς σήκωσε το γάντι απέναντι στις προσπάθειες διάλυσης της ζωής μας. Πάλεψε και νίκησε απέναντι στις μορφές που πήρε η συνέχιση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στη νομική με την προσπάθεια επιβολής διδάκτρων στα μεταπτυχιακά που μπλοκαρίστηκε, αλλά και στην αλλαγή του προγράμματος σπουδών στους πολιτικούς μηχανικούς της Αθήνας. Στέκεται στο πλευρό του εργατικού κινήματος στις μάχες της γενιάς μας και μαζί με τους πρόσφυγες για έναν κόσμο χωρίς πολέμους και εξαθλίωση.
  Βλέπουμε λοιπόν ότι η νεολαία σε διεθνές επίπεδο, αλλά και στην ίδια την Ελλάδα, μπαίνει μπροστάρης στις πολιτικές μάχες της εποχής μας προσδίδοντας παράλληλα νέα σύγχρονα χαρακτηριστικά. Συγκροτείται λοιπόν ρεύμα από μεριάς νεολαίας που δεν πείθεται με τις απαντήσεις του συστήματος, με ποικιλόμορφο και πολυποίκιλο τρόπο συγκρούεται με αυτό και  θέτοντας τα δικά του πραγματικά ερωτήματα   προσπαθεί να σκιαγραφήσει τις δικές του απαντήσεις και τους διαύλους έκφρασης του. Ένα ευρύτερο ρεύμα που πρέπει να γίνει συνολικό ρεύμα ανατροπής ,που θα βάζει στο στόχο τον πραγματικό αντίπαλο,  δεν θα μένει σε λογικές συνδιαλλαγής και μεσοβέζικων λύσεων και θα εμβαθύνει συνεχώς το περιεχόμενο του και τα μέσα έκφρασής του. Πρωτοπόρο ρόλο σε αυτή την διαδικασία θα παίξει το φοιτητικό κίνημα, ως το πιο οργανωμένο και μαχητικό κομμάτι της νεολαίας. Ακριβώς ένα τέτοιο συνολικό ρεύμα της νεολαίας και ένα τέτοιο φοιτητικό κίνημα  έχει χρέος και δυνατότητα να συμμετέχει σε κάθε πολιτική μάχη, να παλεύει για να αναστρέψει τους δυσμενείς συσχετισμούς βάζοντας τις δικές του ανάγκες στο προσκήνιο και συμμετέχοντας με μαζικό και ανυποχώρητο στίγμα στην  μάχη των φοιτητικών εκλογών.
   Ακριβώς κι αυτό είναι το στίγμα με το οποίο πρέπει να πάμε στην μάχη των φοιτητικών εκλογών. Για να αποτυπωθεί ένα ρεύμα αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης, μαχητικής σύγκρουσης  με τις πολιτικές  Κεφαλαίου-Ε.Ε-Κυβερνήσεων, που δεν θα ενσωματώνει λογικές ήττας, θα πηγαίνει τους αγώνες μέχρι τέλους, θα επιβάλλει τις ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας. Θα στείλει με το πιο εκκωφαντικό τρόπο το μήνυμα πως «ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ». Εμείς θα είμαστε αυτοί που θα καθορίζουμε την ατζέντα. Να φανεί ξεκάθαρα ότι η νεολαία, όχι απλά δε συναινεί, αλλά και παλεύει και καταδικάζει την διάλυση της εργασιακής της προοπτικής, του παρόντος και του μέλλοντος της. Απέναντι στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν στέλνουμε με μαζικό και μαχητικό τρόπο το μήνυμα ότι το σύστημα τους δεν μας χωράει, δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τα όνειρα μας. Και ότι θα είμαστε εμείς αυτοί που με κάθε τρόπο θα σταθούμε απέναντι τους και θα τους ανατρέψουμε.
   Όπως και στις κρίσιμες μάχες της γενιάς μας δεν χωράει η απάθεια και η αποχή, έτσι και στις φοιτητικές εκλογές η στάση μας δεν μπορεί να είναι αυτή αλλά η πολιτικά επικίνδυνη για το σύστημα και τους εκπροσώπους του μέσα στις σχολές. Δεν ανεχόμαστε πλέον να μας κατηγορούν ως μια αδιάφορη γενιά. Δεν ανεχόμαστε πλέον από τους σάπιους εκφραστές του συστήματος (βλ. ΜΜΕ, πολιτικό κατεστημένο) να δηλώνει ότι: «η νεολαία συναινεί στις αλλαγές και μάλιστα ζητάει και άλλες μεταρρυθμίσεις» (βλ. δηλώσεις Α. Σαμαρά). ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ.
    Για όλους αυτούς τους λόγους η ψήφος στην ΕΑΑΚ είναι αυτή που εκφράζει αυτή τη λογική και αποτελεί τη μόνη ψήφο που είναι πολιτικά επικίνδυνη για το σύστημα. Τώρα που στα μάτια ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας εξανεμίστηκαν οι όποιες ελπίδες για καλυτέρευση των ζωών μας μέσω των κοινοβουλευτικών δρόμων, το κίνημα έχοντας ως όπλο του τις αμεσοδημοκρατικές δομές του και όργανα πρέπει να επιβάλλει το κοινωνικά αναγκαίο και δίκαιο. Με γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς ,στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στις λαϊκές γειτονιές και με το συντονισμό όλων αυτών ο λαός και η νεολαία οφείλει να καταλάβει ότι είναι η κινητήρια δύναμη της ιστορίας, η μόνη που μπορεί να φέρει κοινωνικές αλλαγές προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας. Παλεύοντας για την υλοποίηση του αντικαπιταλιστικού-μεταβατικού προγράμματος στο τώρα, με όρους λαϊκής επιβολής. Με τη πεποίθηση ότι οι αγώνες για να είναι νικηφόροι πρέπει να βγουν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας και να έρθουν σε σύγκρουση με αυτά, να τσακίσουμε τη πολιτική της βάρβαρης λιτότητας και τους όποιους εκφραστές της. Αναδεικνύουμε την ανάγκη Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΛΛΙΩΣ, χωρίς παλιά και νέα μνημόνια. Ισχυροποιούμε τη μόνη αντίληψη που πρεσβεύει ότι αποκλειστικά οι αγώνες μπορούν να αλλάξουν πραγματικά τη κατάσταση. Δίνουμε τη δυνατότητα και ανοίγουμε δρόμο ώστε το νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα να πάρει σάρκα και οστά, να ανατρέψει τη νέα τάξη πραγμάτων της λιτότητας και της ανεργίας και να επιβάλλει τις ανάγκες και τα δικαιώματά του σε ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ || ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΝ.Α.Χ.-Ε.Α.Α.Κ.

10 + 1 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΑΝ.Α.Χ.-Ε.Α.Α.Κ.

 Στις φετινές εκλογές η νεολαία διαλέγει αν θα σηκώσει τα χέρια ψηλά ή αν θα σφίξει την γροθιά της. Στις 24 Μάη, πρέπει και μπορούμε να στείλουμε μήνυμα αντίστασης και ανατροπής σε όλες τις κατευθύνσεις. Δεν υποτασσόμαστε σε όλους αυτούς που μας υπόσχονται καλύτερες μέρες και στη συνέχεια μας πετάνε στο περιθώριο της εξαθλίωσης. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας, σπάμε την ηττοπάθεια, παλεύουμε για τις ζωές μας.

ΔΕΝ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ!

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ – ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ – ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

1. Δεν αφήνουμε τους άλλους να αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Καταδικάζουμε με τη συμμετοχή μας στις εκλογές, τις καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ – ΠΑΣΠ και τους πολιτικούς φορείς αυτών. Τους μαυρίζουμε στην κάλπη, τους τσακίζουμε με τους αγώνες μας.
2. Ενισχύουμε την αριστερά εκείνη που δεν καλλιεργεί αυταπάτες περί “διαλόγου και συνδιαλλαγής” εν αντιθέσει μάχεται εδώ και τώρα για την άμεση ανατροπή όλων των αντιλαϊκών μέτρων, νέων και παλιών.
3. Καταψηφίζουμε τις λογικές όλων των άλλων παρατάξεων, που από διαφορετική μπάντα, θέλουν ένα φοιτητικό κίνημα που θα ελέγχεται και θα καθοδηγείται από γραφειοκρατικά όργανα συγκροτημένα από τις εκλογές (Ε.Φ.Ε.Ε.)
4. Ενισχύουμε τα πραγματικά δικά μας όργανα, δηλαδή τις γενικές συνελεύσεις και το συντονισμό τους.
5. Με τη ψήφο μας διευκολύνουμε το δρόμο για την αναζωπύρωση των κινημάτων και των αγώνων όλου του προηγούμενου διαστήματος (επίσκεψη Ομπάμα, προσφυγικό - αντιπολεμικό, 2^η αξιολόγηση).
6. Καταδικάζουμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τη συμφωνία της Μάλτας και το περαιτέρω πετσόκομμα μισθών και συντάξεων
7. Εντείνουμε τη πάλη μας για την άμεση κατάργηση του ν. Διαμαντοπούλου, το μπλοκάρισμα του επικείμενου ν. Γαβρόγλου και κάθε πτυχή της επιχειρηματικής ανασυγκρότησης των πανεπιστήμιων
8. Παλεύουμε για την οριστική ανάκληση των κριτηρίων επιλογής σε κάθε τμήμα και έτος και την άμεση πληρωμή των δεδουλευμένων των πρακτικών αλλά και την άυξηση του μισθου της πρακτικής, την κατάργηση των μισθολογικών διαφορών των πρακτικών που γινονται με ΕΣΠΑ και αυτών που δεν γίνονται με ΕΣΠΑ αλλά και την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων μεταξύ των πρακτικάριων και του πανεπιστημίου.
9. Τσακίζουμε κάθε φασίζουσα άποψη εντός του Φοιτητικού Συλλόγου. Ενισχύουμε την οργανωμένη πάλη ενάντια στην ακροδεξιά ρητορεία της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ και στην ρατσιστική – ξενοφοβική προπαγάνδα. Στηρίζουμε και προασπιζόμαστε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, με κίνημα ταξικής αλληλεγγύης.
10. Κόντρα στα εμπορευματοποιημένα πρότυπα διασκέδασης και ψυχαγωγίας, προβάλλουμε το δικό μας πολιτιστικό αντιπρόταγμα μέσα στις σχολές.
11. Αναδεικνύουμε την ανάγκη Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΛΛΙΩΣ, χωρίς μνημόνια. Ισχυροποιούμε τη μόνη αντίληψη που πρεσβεύει ότι οι αγώνες μπορούν να αλλάξουν πραγματικά τη κατάσταση. Δίνουμε τη δυνατότητα και ανοίγουμε δρόμο ώστε το νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα να πάρει σάρκα και οστά, να ανατρέψει τη νέα πραγματικότητα της λιτότητας και της ανεργίας και να επιβάλλει τις ανάγκες και τα δικαιώματά του σε ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

            Εντός των πλαισίων της σχολής διάφοροι πολιτικοί φορείς δραστηριοποιούνται και αναπαράγονται. Πέρα από τις όποιες επιμέρους διαφορές τους όμως,  αυτό που έχει κυρίαρχα σημασία είναι από ποια όχθη βρίσκονται και σε ποιο στρατόπεδο τάσσονται. Έτσι λοιπόν, πέρα από τις όποιες επιμέρους διαφορές οφείλουμε να βρούμε και τις όποιες συγκλίσεις μπορούν να βρεθούν ανάμεσα στις κινηματικές δυνάμεις εντός των πανεπιστημίων ώστε αυτές να δράσουν με συντονισμένο τρόπο στις πολιτικές μάχες που έρχονται το επόμενο διάστημα. Οι πολιτικές ανακατατάξεις που έλαβαν χώρα σε όλους τους κινηματικούς χώρους μετά την ολοκληρωτική αποτυχία του project ΣΥΡΙΖΑ και του ρεφορμιστικού δρόμου, δεν μπορούν να μας αφήσουν ανεπηρέαστους. Σημαντικές πολιτικές δυνάμεις απαγκιστρώθηκαν από λογικές του παρελθόντος και με ιεράρχηση του αντικαπιταλιστικού πρόσημου βάδισαν, μερικώς ή ολικώς, σε επαναστατικά μονοπάτια. Με αυτές τις πολιτικές δυνάμεις και τους ανένταχτους αγωνιστές που βρίσκονται εντός σχολής και που επιδιώκουν την εξεύρεση της σύγχρονης και κοινωνικά αναγκαίας επαναστατικής λύση, επιθυμούμε το κάλεσμα του από κοινού αγώνα και την κοινή μας συνεύρεση στο σχήμα για τις μάχες εντός αλλά και εκτός σχολής.
            Η βάση της πολιτικής λογικής κάθε σχήματος ΕΑΑΚ είναι ακριβώς αυτή που όχι μόνο επιτρέπει αλλά και προωθεί την ενσωμάτωση κάθε επαναστατικής και κινηματικής δύναμης στο εσωτερικό του, με στόχο την μαζική προώθηση ενός αντικαπιταλιστικού σχεδίου στα πλαίσια της σχολής και ευρύτερα του φοιτητικού κινήματος. Πάγια αντίληψη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της ΕΑΑΚ ήταν ότι με εξώστρεφο τρόπο και υπό το πρίσμα στραμμένο στους κόλπους του κινήματος και όχι προφανώς  σε “από τα πάνω συνεργασίες και ατέρμονες εσωστρεφείς συζητήσεις”, πρέπει να επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή πολιτική και κινηματική ανάδραση με όλες τις δυνάμεις του κινήματος που ευρίσκονται ανά κοινωνικό χώρο. Για αυτό και σαν σχήμα επιλέξαμε τη συγκρότηση πρωτοβουλιών σε παλιότερα χρόνια από κοινού με δυνάμεις εκτός ΑΝ.Α.Χ., για αυτό και σαν σχήμα προτείνουμε την κάθοδο κοινού πλαισίου στις γενικές συνελεύσεις και σε άλλες κινηματικές διεργασίες.  Ανέκαθεν, πολιτική μας τοποθέτηση ήταν αυτή που μπροστά σε κρίσιμα πολιτικά και κινηματικά επίδικα έβλεπε με θετική χροιά την σύναψη τακτικών συμμαχιών και την κοινή κινηματική δράση. Ιδιαίτερα όμως τώρα, μπροστά στην κινηματική νηνεμία των τελευταίων χρόνων, τα χρήσιμα συμπεράσματα που εξήγαγαν μέσα από τις εμπειρίες των τελευταίων χρόνων πολλές πολιτικές δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, αλλά κυρίαρχα μπροστά στην αποσυγκρότηση και την αποστράτευση ολόκληρων πολιτικών ρευμάτων, θεωρούμε πως μπορούν να μετρηθούν θαρρετά μετωπικά βήματα και η ενδυνάμωση του αντικαπιταλιστικού ρεύματος εντός και εκτός πανεπιστημίου. Η προσπάθεια επίτευξης μια ανώτερης πολιτικής και κινηματικής συμπόρευσης για μας θα πρέπει αναμφισβήτητα να μην διαπερνάται από μια «εμμονική» προσπάθεια συνεύρεσης των πολιτικών δυνάμεων του κινήματος που νομοτελειακά οδηγεί σε εσωστρεφή πολιτική στοχοθεσία και καταλήγει να εξυμνεί το κριτήριο της μαζικότητας έναντι αυτού του βάθους και της έντασης του πολιτικού περιεχομένου. Έτσι λοιπόν, για μας, η σύμπλευση άλλων κινηματικών δυνάμεων στο ήδη μετωπικό εγχείρημα του ΑΝ.Α.Χ.  αποτελεί πολιτική αναγκαιότητα προκειμένου όχι μόνο να μαζικοποιηθεί και να ενωθεί το ρεύμα πολιτικής αμφισβήτησης μέσα στον σύλλογο αλλά κυρίαρχα να αναπτύξει αυτό πιο έντονα, πιο βαθιά και πιο καινοτόμα χαρακτηριστικά ώστε να ωθηθεί και η κινηματική του αποκρυστάλλωση.
            Με βάση την παραπάνω λογική λοιπόν, παίρνοντας υπόψιν τα ιστορικά πολιτικά κεκτημένα του σχήματος και τις αρνητικές και θετικές παρακαταθήκες της μετωπικής πολιτικής στους χώρους του κινήματος, καλούμε μια σειρά από οργανωμένες ή μη πολιτικές δυνάμεις σε διαδικασία σχήματος του ΑΝΑΧ – ΕΑΑΚ. Εκτίμησή μας, είναι πως εάν υπάρχει η αναγκαία πολιτική συμφωνία πάνω στην ολοκληρωτική αντίθεση όλων μας σε κάθε πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, στην κοινή ανάγνωση για τον βάρβαρο χαρακτήρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τον πραγματικό ρόλο της Ε.Ε. και την από κοινού αντίληψη για την ανάγκη ενίσχυσης ενός μαχητικού αντικαπιταλιστικού σχεδίου για το μαζικό κίνημα, πολιτικές δυνάμεις με καθόλα διαφορετικές καταβολές από αυτές του σχήματος και παρά τις επιμέρους διαφωνίες μας, μπορούν και πρέπει να βρουν χώρο έκφρασης μέσα από αυτό. Σε αυτή την κατεύθυνση χωρίς να θέτουμε ως αναγκαίο όρο την εξαφάνιση της αυτοτελής πολιτικής τους έκφρασης, καλούμε κάθε πολιτική δύναμη αλλά και ανένταχτο αγωνιστή που παρεμβαίνει στη σχολή και εκφράζεται από την παραπάνω ανάλυση αλλά και τους απαραίτητους όρους πολιτικής συμφωνίας που περιεγράφηκαν να παρευρεθεί στο ανοιχτό σχήμα του ΑΝΑΧ την Παρασκευή 12 Μαΐου στις 15:00 στη Γεωπονική.