Η περίοδος την οποία διανύουμε χαρακτηρίζεται από πληθώρα πολιτικών εξελίξεων τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Αυτά τα γεγονότα έχουν επιδράσει καθοριστικά στη συγκρότηση μια νέας συνείδησης στο λαό και ειδικότερα στη νέα γενιά. Τη πόρτα της Ευρώπης χτυπάει εδώ και πολλά χρόνια η οικονομική εξαθλίωση, η πείνα, η ανεργία, ο πόλεμος, ο φασισμός. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια “ανάπτυξής” του, ο σύγχρονος καπιταλισμός αδυνατεί να αποκρύψει το αποτρόπαιο πρόσωπό του. Οι αστικές τάξεις ανά την υφήλιο, θέλοντας να διατηρήσουν τα πρωτεία τους και να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους πάνω στις πληττόμενες μάζες, δείχνουν τα δόντια τους οξύνοντας την επίθεση εις βάρος των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων.
Στην Ελλάδα πιο συγκεκριμένα, η επίθεση που πραγματοποιεί στο σύνολο του λαού το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ. συνολικοποιείται κάτω από το πέπλο της συμφωνίας της Μάλτας για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης. Το ξεπούλημα κάθε δημόσιου τομέα στο ιδιωτικό κεφάλαιο, η περαιτέρω μείωση των λαϊκών αποδοχών, η περικοπή των συντάξεων και η αύξηση του ορίου ηλικίας κ.α. σκιαγραφούν τη νέα τάξη πραγμάτων και τη ζοφερή πραγματικότητα που καλείται να αντιμετωπίσει ο λαός και ειδικότερα η νεολαία. Το μέλλον που ετοιμάζουν για μας, είναι αυτό ενός σύγχρονου δούλου. Ο οποίος θα δουλεύει (εάν καταφέρει και βρει δουλειά) μια ζωή σε άθλιες συνθήκες κάτω από τους πιο δυσβάσταχτους όρους χωρίς επαγγελματικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα για να “απολαμβάνει” στα 70 του μια πενιχρή σύνταξη των 300 ευρώ. Ο πυρήνας των μνημονιακών πολιτικών που τα καθεστωτικά παπαγαλάκια μας αναφέρουν ως αναγκαίες, περιθωριοποιεί πλατιά κομμάτια της κοινωνίας και τα καταδικάζει στην μόνιμη εξαθλίωση.
Βασικός στόχος της επίθεσης είναι η γενιά μας, η οποία νιώθει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι μετατρέπεται σε μια «χαμένη» γενιά χωρίς μέλλον και χωρίς προοπτική. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Από τον πόλεμο στην Μέση Ανατολή ,όπου οι ιμπεριαλιστές. στην προσπάθεια τους να ξαναμοιράσουν τα εδάφη, αιματοκυλούν τους λαούς και οδηγούν την νέα γενιά στην μετανάστευση και την προσφυγιά. Την Τουρκία όπου μετα το δημοψήφισμα βίας και νοθείας ο Ερντογάν απαντάει με τον πιο σκληρό τρόπο απέναντι στο κίνημα της νεολαίας και του λαού, καταστέλλοντας το και καταπατώντας κάθε έννοια δημοκρατικών ελευθεριών. Μέχρι και την Γαλλία, όπου η νεολαία εκεί έρχεται αντιμέτωπη με την περαιτέρω διάλυση της εργασιακής της προοπτικής και την όλο και αυξανόμενη δύναμη της Μαρι Λεπεν και του φασιστικού μετώπου. Κοινό νήμα από πλευράς της επίθεσης της αστικής τάξης όπως κι αν αυτή εξελίσσεται αποτελεί το τσάκισμα κάθε πιθανότητας προοπτικής και οράματος για μια αξιοπρεπή ζωή για την νέα γενιά και η προσπάθεια να ενσωματωθεί από αυτή ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.
Παρόλα αυτά η νεολαία σε πολλές περιπτώσεις πρωτοστατεί στην συγκρότηση ισχυρών κινηματικών αντιστάσεων. Η ελπίδα για τη γενιά μας ενυπάρχει στην ηρωική αντίσταση των νέων στο Κομπάνι κι ιδιαίτερα των γυναικών απέναντι στο σκοταδισμό του ISIS και του Ιμπεριαλισμού. Στους εκατομμύρια νεολαίους στην Τουρκία που στάθηκαν απέναντι στην αυταρχικότητα και στην καταστολή του Ερντογάν και του τούρκικου κράτους αναδεικνύοντας ζητήματα συνολικότερων και βαθύτερων κοινωνικών αλλαγών. Στους Γάλλους φοιτητές και νεολαίους που βγήκαν στους δρόμους, διαδηλώνοντας απέναντι στην διάλυση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, στην όξυνση της κρατικής καταστολής, καταγγέλλοντας την φασιστική ρητορεία της Λεπεν αλλά και το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο, αναδεικνύοντας παράλληλα την βαθύτερη δυναμική του νεολαιίστικου κινήματος. Χαρακτηριστικό είναι το σύνθημα που υπήρχε γραμμένο στους τοίχους «Η κατάσταση είναι εξαιρετική! Που θα σκορπίσουμε τις στάχτες αυτού του κόσμου;» Τι καλύτερο από μια νέα γενιά που οραματίζεται την συνολική ανατροπή της κατάστασης; Και στην Ελλάδα όμως η νεολαία πήρε τις πρώτες θέσεις μάχης και μπήκε θαρρετά στις πολιτικές μάχες που την αφορούν. Έδωσε συνολικά το στίγμα στο δρόμο απέναντι στην επίσκεψη Ομπάμα αλλά και στις πορείες ενάντιά στη συμφωνία κυβέρνησης-δανειστών για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης Στηρίζοντας με μαζικούς όρους το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και συμμετέχοντας στο ευρύτερο αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Αλλά και το φοιτητικό κίνημα, ως οργανικό και το πιο συγκροτημένο κομμάτι του ευρύτερου νεολαιίστικου – λαϊκού κινήματος, από την αρχή της χρονιάς σήκωσε το γάντι απέναντι στις προσπάθειες διάλυσης της ζωής μας. Πάλεψε και νίκησε απέναντι στις μορφές που πήρε η συνέχιση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στη νομική με την προσπάθεια επιβολής διδάκτρων στα μεταπτυχιακά που μπλοκαρίστηκε, αλλά και στην αλλαγή του προγράμματος σπουδών στους πολιτικούς μηχανικούς της Αθήνας. Στέκεται στο πλευρό του εργατικού κινήματος στις μάχες της γενιάς μας και μαζί με τους πρόσφυγες για έναν κόσμο χωρίς πολέμους και εξαθλίωση.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η νεολαία σε διεθνές επίπεδο, αλλά και στην ίδια την Ελλάδα, μπαίνει μπροστάρης στις πολιτικές μάχες της εποχής μας προσδίδοντας παράλληλα νέα σύγχρονα χαρακτηριστικά. Συγκροτείται λοιπόν ρεύμα από μεριάς νεολαίας που δεν πείθεται με τις απαντήσεις του συστήματος, με ποικιλόμορφο και πολυποίκιλο τρόπο συγκρούεται με αυτό και θέτοντας τα δικά του πραγματικά ερωτήματα προσπαθεί να σκιαγραφήσει τις δικές του απαντήσεις και τους διαύλους έκφρασης του. Ένα ευρύτερο ρεύμα που πρέπει να γίνει συνολικό ρεύμα ανατροπής ,που θα βάζει στο στόχο τον πραγματικό αντίπαλο, δεν θα μένει σε λογικές συνδιαλλαγής και μεσοβέζικων λύσεων και θα εμβαθύνει συνεχώς το περιεχόμενο του και τα μέσα έκφρασής του. Πρωτοπόρο ρόλο σε αυτή την διαδικασία θα παίξει το φοιτητικό κίνημα, ως το πιο οργανωμένο και μαχητικό κομμάτι της νεολαίας. Ακριβώς ένα τέτοιο συνολικό ρεύμα της νεολαίας και ένα τέτοιο φοιτητικό κίνημα έχει χρέος και δυνατότητα να συμμετέχει σε κάθε πολιτική μάχη, να παλεύει για να αναστρέψει τους δυσμενείς συσχετισμούς βάζοντας τις δικές του ανάγκες στο προσκήνιο και συμμετέχοντας με μαζικό και ανυποχώρητο στίγμα στην μάχη των φοιτητικών εκλογών.
Ακριβώς κι αυτό είναι το στίγμα με το οποίο πρέπει να πάμε στην μάχη των φοιτητικών εκλογών. Για να αποτυπωθεί ένα ρεύμα αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης, μαχητικής σύγκρουσης με τις πολιτικές Κεφαλαίου-Ε.Ε-Κυβερνήσεων, που δεν θα ενσωματώνει λογικές ήττας, θα πηγαίνει τους αγώνες μέχρι τέλους, θα επιβάλλει τις ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας. Θα στείλει με το πιο εκκωφαντικό τρόπο το μήνυμα πως «ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ». Εμείς θα είμαστε αυτοί που θα καθορίζουμε την ατζέντα. Να φανεί ξεκάθαρα ότι η νεολαία, όχι απλά δε συναινεί, αλλά και παλεύει και καταδικάζει την διάλυση της εργασιακής της προοπτικής, του παρόντος και του μέλλοντος της. Απέναντι στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν στέλνουμε με μαζικό και μαχητικό τρόπο το μήνυμα ότι το σύστημα τους δεν μας χωράει, δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τα όνειρα μας. Και ότι θα είμαστε εμείς αυτοί που με κάθε τρόπο θα σταθούμε απέναντι τους και θα τους ανατρέψουμε.
Όπως και στις κρίσιμες μάχες της γενιάς μας δεν χωράει η απάθεια και η αποχή, έτσι και στις φοιτητικές εκλογές η στάση μας δεν μπορεί να είναι αυτή αλλά η πολιτικά επικίνδυνη για το σύστημα και τους εκπροσώπους του μέσα στις σχολές. Δεν ανεχόμαστε πλέον να μας κατηγορούν ως μια αδιάφορη γενιά. Δεν ανεχόμαστε πλέον από τους σάπιους εκφραστές του συστήματος (βλ. ΜΜΕ, πολιτικό κατεστημένο) να δηλώνει ότι: «η νεολαία συναινεί στις αλλαγές και μάλιστα ζητάει και άλλες μεταρρυθμίσεις» (βλ. δηλώσεις Α. Σαμαρά). ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ.
Για όλους αυτούς τους λόγους η ψήφος στην ΕΑΑΚ είναι αυτή που εκφράζει αυτή τη λογική και αποτελεί τη μόνη ψήφο που είναι πολιτικά επικίνδυνη για το σύστημα. Τώρα που στα μάτια ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας εξανεμίστηκαν οι όποιες ελπίδες για καλυτέρευση των ζωών μας μέσω των κοινοβουλευτικών δρόμων, το κίνημα έχοντας ως όπλο του τις αμεσοδημοκρατικές δομές του και όργανα πρέπει να επιβάλλει το κοινωνικά αναγκαίο και δίκαιο. Με γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς ,στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στις λαϊκές γειτονιές και με το συντονισμό όλων αυτών ο λαός και η νεολαία οφείλει να καταλάβει ότι είναι η κινητήρια δύναμη της ιστορίας, η μόνη που μπορεί να φέρει κοινωνικές αλλαγές προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας. Παλεύοντας για την υλοποίηση του αντικαπιταλιστικού-μεταβατικού προγράμματος στο τώρα, με όρους λαϊκής επιβολής. Με τη πεποίθηση ότι οι αγώνες για να είναι νικηφόροι πρέπει να βγουν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας και να έρθουν σε σύγκρουση με αυτά, να τσακίσουμε τη πολιτική της βάρβαρης λιτότητας και τους όποιους εκφραστές της. Αναδεικνύουμε την ανάγκη Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΛΛΙΩΣ, χωρίς παλιά και νέα μνημόνια. Ισχυροποιούμε τη μόνη αντίληψη που πρεσβεύει ότι αποκλειστικά οι αγώνες μπορούν να αλλάξουν πραγματικά τη κατάσταση. Δίνουμε τη δυνατότητα και ανοίγουμε δρόμο ώστε το νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα να πάρει σάρκα και οστά, να ανατρέψει τη νέα τάξη πραγμάτων της λιτότητας και της ανεργίας και να επιβάλλει τις ανάγκες και τα δικαιώματά του σε ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.
Στην Ελλάδα πιο συγκεκριμένα, η επίθεση που πραγματοποιεί στο σύνολο του λαού το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ. συνολικοποιείται κάτω από το πέπλο της συμφωνίας της Μάλτας για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης. Το ξεπούλημα κάθε δημόσιου τομέα στο ιδιωτικό κεφάλαιο, η περαιτέρω μείωση των λαϊκών αποδοχών, η περικοπή των συντάξεων και η αύξηση του ορίου ηλικίας κ.α. σκιαγραφούν τη νέα τάξη πραγμάτων και τη ζοφερή πραγματικότητα που καλείται να αντιμετωπίσει ο λαός και ειδικότερα η νεολαία. Το μέλλον που ετοιμάζουν για μας, είναι αυτό ενός σύγχρονου δούλου. Ο οποίος θα δουλεύει (εάν καταφέρει και βρει δουλειά) μια ζωή σε άθλιες συνθήκες κάτω από τους πιο δυσβάσταχτους όρους χωρίς επαγγελματικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα για να “απολαμβάνει” στα 70 του μια πενιχρή σύνταξη των 300 ευρώ. Ο πυρήνας των μνημονιακών πολιτικών που τα καθεστωτικά παπαγαλάκια μας αναφέρουν ως αναγκαίες, περιθωριοποιεί πλατιά κομμάτια της κοινωνίας και τα καταδικάζει στην μόνιμη εξαθλίωση.
Βασικός στόχος της επίθεσης είναι η γενιά μας, η οποία νιώθει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι μετατρέπεται σε μια «χαμένη» γενιά χωρίς μέλλον και χωρίς προοπτική. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Από τον πόλεμο στην Μέση Ανατολή ,όπου οι ιμπεριαλιστές. στην προσπάθεια τους να ξαναμοιράσουν τα εδάφη, αιματοκυλούν τους λαούς και οδηγούν την νέα γενιά στην μετανάστευση και την προσφυγιά. Την Τουρκία όπου μετα το δημοψήφισμα βίας και νοθείας ο Ερντογάν απαντάει με τον πιο σκληρό τρόπο απέναντι στο κίνημα της νεολαίας και του λαού, καταστέλλοντας το και καταπατώντας κάθε έννοια δημοκρατικών ελευθεριών. Μέχρι και την Γαλλία, όπου η νεολαία εκεί έρχεται αντιμέτωπη με την περαιτέρω διάλυση της εργασιακής της προοπτικής και την όλο και αυξανόμενη δύναμη της Μαρι Λεπεν και του φασιστικού μετώπου. Κοινό νήμα από πλευράς της επίθεσης της αστικής τάξης όπως κι αν αυτή εξελίσσεται αποτελεί το τσάκισμα κάθε πιθανότητας προοπτικής και οράματος για μια αξιοπρεπή ζωή για την νέα γενιά και η προσπάθεια να ενσωματωθεί από αυτή ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η νεολαία σε διεθνές επίπεδο, αλλά και στην ίδια την Ελλάδα, μπαίνει μπροστάρης στις πολιτικές μάχες της εποχής μας προσδίδοντας παράλληλα νέα σύγχρονα χαρακτηριστικά. Συγκροτείται λοιπόν ρεύμα από μεριάς νεολαίας που δεν πείθεται με τις απαντήσεις του συστήματος, με ποικιλόμορφο και πολυποίκιλο τρόπο συγκρούεται με αυτό και θέτοντας τα δικά του πραγματικά ερωτήματα προσπαθεί να σκιαγραφήσει τις δικές του απαντήσεις και τους διαύλους έκφρασης του. Ένα ευρύτερο ρεύμα που πρέπει να γίνει συνολικό ρεύμα ανατροπής ,που θα βάζει στο στόχο τον πραγματικό αντίπαλο, δεν θα μένει σε λογικές συνδιαλλαγής και μεσοβέζικων λύσεων και θα εμβαθύνει συνεχώς το περιεχόμενο του και τα μέσα έκφρασής του. Πρωτοπόρο ρόλο σε αυτή την διαδικασία θα παίξει το φοιτητικό κίνημα, ως το πιο οργανωμένο και μαχητικό κομμάτι της νεολαίας. Ακριβώς ένα τέτοιο συνολικό ρεύμα της νεολαίας και ένα τέτοιο φοιτητικό κίνημα έχει χρέος και δυνατότητα να συμμετέχει σε κάθε πολιτική μάχη, να παλεύει για να αναστρέψει τους δυσμενείς συσχετισμούς βάζοντας τις δικές του ανάγκες στο προσκήνιο και συμμετέχοντας με μαζικό και ανυποχώρητο στίγμα στην μάχη των φοιτητικών εκλογών.
Ακριβώς κι αυτό είναι το στίγμα με το οποίο πρέπει να πάμε στην μάχη των φοιτητικών εκλογών. Για να αποτυπωθεί ένα ρεύμα αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης, μαχητικής σύγκρουσης με τις πολιτικές Κεφαλαίου-Ε.Ε-Κυβερνήσεων, που δεν θα ενσωματώνει λογικές ήττας, θα πηγαίνει τους αγώνες μέχρι τέλους, θα επιβάλλει τις ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας. Θα στείλει με το πιο εκκωφαντικό τρόπο το μήνυμα πως «ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ». Εμείς θα είμαστε αυτοί που θα καθορίζουμε την ατζέντα. Να φανεί ξεκάθαρα ότι η νεολαία, όχι απλά δε συναινεί, αλλά και παλεύει και καταδικάζει την διάλυση της εργασιακής της προοπτικής, του παρόντος και του μέλλοντος της. Απέναντι στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν στέλνουμε με μαζικό και μαχητικό τρόπο το μήνυμα ότι το σύστημα τους δεν μας χωράει, δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τα όνειρα μας. Και ότι θα είμαστε εμείς αυτοί που με κάθε τρόπο θα σταθούμε απέναντι τους και θα τους ανατρέψουμε.
Όπως και στις κρίσιμες μάχες της γενιάς μας δεν χωράει η απάθεια και η αποχή, έτσι και στις φοιτητικές εκλογές η στάση μας δεν μπορεί να είναι αυτή αλλά η πολιτικά επικίνδυνη για το σύστημα και τους εκπροσώπους του μέσα στις σχολές. Δεν ανεχόμαστε πλέον να μας κατηγορούν ως μια αδιάφορη γενιά. Δεν ανεχόμαστε πλέον από τους σάπιους εκφραστές του συστήματος (βλ. ΜΜΕ, πολιτικό κατεστημένο) να δηλώνει ότι: «η νεολαία συναινεί στις αλλαγές και μάλιστα ζητάει και άλλες μεταρρυθμίσεις» (βλ. δηλώσεις Α. Σαμαρά). ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ.
Για όλους αυτούς τους λόγους η ψήφος στην ΕΑΑΚ είναι αυτή που εκφράζει αυτή τη λογική και αποτελεί τη μόνη ψήφο που είναι πολιτικά επικίνδυνη για το σύστημα. Τώρα που στα μάτια ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας εξανεμίστηκαν οι όποιες ελπίδες για καλυτέρευση των ζωών μας μέσω των κοινοβουλευτικών δρόμων, το κίνημα έχοντας ως όπλο του τις αμεσοδημοκρατικές δομές του και όργανα πρέπει να επιβάλλει το κοινωνικά αναγκαίο και δίκαιο. Με γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς ,στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στις λαϊκές γειτονιές και με το συντονισμό όλων αυτών ο λαός και η νεολαία οφείλει να καταλάβει ότι είναι η κινητήρια δύναμη της ιστορίας, η μόνη που μπορεί να φέρει κοινωνικές αλλαγές προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας. Παλεύοντας για την υλοποίηση του αντικαπιταλιστικού-μεταβατικού προγράμματος στο τώρα, με όρους λαϊκής επιβολής. Με τη πεποίθηση ότι οι αγώνες για να είναι νικηφόροι πρέπει να βγουν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας και να έρθουν σε σύγκρουση με αυτά, να τσακίσουμε τη πολιτική της βάρβαρης λιτότητας και τους όποιους εκφραστές της. Αναδεικνύουμε την ανάγκη Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΛΛΙΩΣ, χωρίς παλιά και νέα μνημόνια. Ισχυροποιούμε τη μόνη αντίληψη που πρεσβεύει ότι αποκλειστικά οι αγώνες μπορούν να αλλάξουν πραγματικά τη κατάσταση. Δίνουμε τη δυνατότητα και ανοίγουμε δρόμο ώστε το νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα να πάρει σάρκα και οστά, να ανατρέψει τη νέα τάξη πραγμάτων της λιτότητας και της ανεργίας και να επιβάλλει τις ανάγκες και τα δικαιώματά του σε ΜΟΡΦΩΣΗ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.
ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ || ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΝ.Α.Χ.-Ε.Α.Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου