Πανεπιστήμιο ανοιχτό για τις επιχειρήσεις… κλειστό για να πάρουμε πτυχίο

Ελεύθερη δήλωση μαθημάτων στις εξεταστικές και ελεύθερη πρόσβαση στις κατευθύνσεις χωρίς κριτήρια για όλους/ες

Το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και η σύνδεση με την αγορά

Από την εξωτερική αξιολόγηση του Γεωπονικού το 2016 μάθαμε πως το 51% της συνολικής χρηματοδότησης προέρχεται από εξωτερικούς πόρους. Από την παρακολούθηση του ΕΛΚΕ (Ειδικού λογαριασμού κονδυλίων έρευνας) του Γεωπονικού μπορούμε να υπολογίσουμε πως από τον Γενάρη του 2017 μέχρι τώρα πάνω από 5 εκατ. Ευρώ έχουν περάσει από το πανεπιστήμιο. Από μια απλή «βόλτα» στα εργαστήρια που ενδιαφέρουν τις επιχειρήσεις για την παραγωγή κέρδους μέσω της έρευνας όπως η Γαλακτοκομία μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για την διαπλοκή των επιχειρήσεων με το πανεπιστήμιο. Ενώ, ακόμα και παρακολουθώντας απλά τις παραδόσεις μπορούμε να καταλάβουμε το «προμοτάρισμα» συγκεκριμένων φυτοφαρμάκων, γεωργικών πρακτικών ή οικονομικών  γεωργικών πλάνων. Είναι κάθε χρόνο πιο έκδηλο από ποτέ το φαινόμενο της μετατροπής του πανεπιστημίου σε ένα εργαστήριο έρευνας για τις επιχειρήσεις και σε μια δεξαμενή ειδικευμένου φτηνού εργατικού δυναμικού για τα επόμενα χρόνια ή ακόμα και για τώρα μέσω των πτυχιακών και των πρακτικών.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι μόνο μια «παραξενιά» του Γεωπονικού. Οφείλουμε να κατανοήσουμε πως είναι μια γενικότερη κατεύθυνση όλης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης μέσω των νόμων Δίαμαντοπουλου/Αρβανιτόπουλου ή και τώρα μέσω του νόμου Γαβρόγλου. Για το ελληνικό κράτος το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο πρέπει να σταματήσει να υπάρχει και να αντικατασταθεί από ένα μικρό, αυτοχρηματοδοτουμενο και πλήρως εναρμονισμένο με την αγορά πανεπιστήμιο. Ήδη αυτό περιγράφεται από το νόμο Γαβρόγλου μέσω της λογικής της διάλυσης και συγχώνευσης τμημάτων στα ΤΕΙ αλλά και της ανταποδοτικής λογικής στα μεταπτυχιακά που επιβάλει την επιβολή «τελών φοίτησης» μέσω της έρευνας και της δουλειάς που θα παράγουμε, ενώ διασπά ακόμα περισσότερο την παρεχόμενη γνώση μέσω των νέων πιο εξειδικευμένων προγραμμάτων σπουδών. Για να γίνει όμως και αυτό πρέπει να κατανοηθεί πως για τον καπιταλισμό, ειδικότερα μέσα στη δομική του κρίση που δεν μπορεί να ξεπεράσει δεν χωράμε όλοι. Πρέπει κάποιοι να μείνουμε απέξω. Αυτό έρχεται να επιβληθεί πλέον ήδη από το νέο λύκειο που περιγράφεται μια αναλογία μαθητών ενός 70 % για τα τεχνικά λύκεια και ενός 30% για τα γενικά λύκεια αλλά όπως φαίνεται έρχεται και με την όλο αυξανόμενη επιβολή ταξικών φραγμών και στο πανεπιστήμιο.

Ταξικοί φραγμοί

Για το νέο ευέλικτο, αυτοχρηματοδοτούμενο, επιχειρηματικό πανεπιστήμιο δεν χωράμε όλοι και όσοι περισσεύουν πρέπει να το καταλάβουν άμεσα και να τα παρατήσουν. Το νέο μέτρο της πρυτανείας για «σπάσιμο» της ελεύθερης δήλωσης μαθημάτων στους επι πτυχίο φοιτητές και επαναφορά της λογικής πως τον Φλεβάρη θα δίνουν μόνο τα μαθήματα του χειμερινού εξαμήνου και τον Ιούνιο εκείνα του θερινού είναι ένα ακόμα αβάσταχτο βάρος πάνω στις πλάτες των φοιτητών και ειδικότερα πάνω στις πλάτες εκείνων που δουλεύουν παράλληλα ή έρχονται από την επαρχία. Η επιβολή όλο και περισσότερων ταξικών φραγμών που πλήττουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών σε συνάρτηση με την ολομέτωπη επίθεση των χρόνων των μνημονίων σε λαό και νεολαία, σαν σκοπό έχουν να τα παρατήσουμε από τις σπουδές μας. Να μην τους κάνουμε τη χάρη. Η πρωτοφανής απόφαση αυτή της πρυτανείας, ειδικότερα σε ένα πανεπιστήμιο με τεράστιο πρόγραμμα σπουδών θα ναι ταφόπλακα στην ουσία για φοιτητές που δυσκολεύονται να τελειώσουν τις σπουδές τους, ενώ ακόμα και στα μικρότερα έτη θα καλλιεργηθεί ακόμα περισσότερο η λογική της εντατικοποίησης των σπουδών και της θυσίας του ελευθέρου χρόνου στο βωμό του να τελειώσουν το πανεπιστήμιο, πλέον απλά να το τελειώσουν και όχι να «τελειώσουν γρήγορα». Ενώ, μόνο ως κοροϊδία σαν εκείνη των πρακτικών που μας έλεγαν πως είχε κολλήσει ένα φαξ 2 χρόνια προκειμένου να πληρωθούν οι πρακτικές, μπορεί να εκληφθεί η δικαιολογία πως αυτή η πρόταση γίνετε γιατί υπήρχε μηδενική συμμετοχή σε εξετάσεις μαθήματων τον Σεπτέμβρη.

Σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται να προστεθεί το άνοιγμα ξανά της συζήτησης για την επιβολή κριτηρίων στην επιλογή των κατευθύνσεων στην Αξιοποίηση. Η κίνηση αυτή από πλευράς πρυτανείας – συγκλήτου κ.ο.κ., έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το συμφέρον και το δικαίωμα των φοιτητών επιλογή κατεύθυνσης να είναι ελεύθερη και στο χέρι των ίδιων. Το ζήτημα αυτό αφορά το σύνολο του φοιτητικού συλλόγου καθώς αποτελεί μια ριζική αλλαγή στο χαρακτήρα  των σπουδών μας από δω και πέρα. Όσο και να προσπαθήσουν οι καθηγητές της ΑΦΠ και η πρυτανεία, να μας εγκλωβίσουν σε λογικές “ανούσιου διαλόγου”, την απάντηση στις προσταγές τους θα τη δώσουμε μέσα από τις ίδιες τις διαδικασίες και διεργασίες του συλλόγου, όχι με όρους συνεννόησης αλλά με όρους μαχητικής επιβολής.

Τα κριτήρια που καλείται η επιτροπή να εφαρμόσει θα είναι εξεταστικά. Δηλαδή, ουσιαστικά θα πριμοδοτείτε ο “καλός και συνεπής φοιτητής” που θα διαβάζει όσο το δυνατόν περισσότερο και θα παίρνει τους καλύτερους βαθμούς, που θα συμμετέχει στα διαφόρων λογής προγράμματα που πραγματοποιούνται από τον ιδιωτικό παράγοντα σε αλληλοδιαπλοκή με την καθηγητική ελίτ θα καταλήξει να παλεύει για όλη του την φοιτητική ζωή να γίνει ένας φοιτητής – πρότυπο, ο οποίος πειθαρχημένος στις επιταγές που του ορίζουν, θα εισέλθει σε ένα ατέρμονο κυνήγι απόκτησης ακαδημαϊκών δυνατοτήτων και skills με στόχο να βρεθεί σε λίγο καλύτερη μοίρα όταν βγει στην αρένα της αγοράς εργασίας. Η κατεύθυνση της θέσπισης πάσης φύσεως κριτηρίων, αποτελούσε πάγια κατεύθυνση των μηχανισμών της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ ώστε να ενταθεί η λογική της ανταγωνιστικότητας μεταξύ των φοιτητών και να είναι προετοιμασμένοι να ενσωματώσουν πλήρως το νέο μοντέλο εργαζομένου στις σύγχρονες εργασιακές σχέσεις.

Το όντως υπαρκτό πρόβλημα της υποχρηματοδότησης, χρησιμοποιείται συχνά από την αντίπαλη πλευρά σαν επιχείρημα ώστε να περάσει στο σύνολό της και σε κάθε επίπεδο η αστική αναδιάρθρωση. Είτε μιλάμε για τις όλο και πιο συχνές ιδιωτικοποιήσεις είτε μιλάμε για τα πανεπιστήμια, το ιδεολόγημα που μας τορπιλίζει συνεχώς τα αυτιά είναι : “Συμφωνώ με αυτό που λες, αλλά δεν υπάρχουν λεφτά οπότε δεν υπάρχει άλλη λύση..”. Σαν έκφραση της αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής αριστεράς, όχι μόνο δεν δεχόμαστε αυτό το σαθρό επιχείρημα αλλά εκτιμούμε ότι η νεολαία στο σήμερα δε θα γνωρίσει καλύτερες μέρες αν δεν συγκρουστεί ριζικά και δομικά με τέτοιες λογικές, που ουσιαστικά στοχεύουν στην καθίζηση των κινηματικών αντιστάσεων. 'Άλλωστε, το φαινόμενο της υποχρηματοδότησης στα δημόσια αγαθά δεν προέκυψε ούτε από τύχη ούτε από λάθη και υπερβολές της νεολαίας και του λαού. Αντίθετα, έρχεται σαν οργανικό στοιχείο του σύγχρονου καπιταλισμού που επιθυμεί τη διάλυση κάθε δημόσιου τομέα και την ιδιωτικοποίηση – επιχειρηματικοποίηση αυτού. Αν σήμερα δεχτούμε την θέσπιση κριτηρίων επιλογής για τη κατεύθυνση στην ΑΦΠ, τότε αύριο θα πρέπει να δεχτούμε τους εξεταστικούς (και όχι μόνο) φραγμούς σε κάθε τμήμα της σχολής, σε κάθε πτυχή της φοιτητικής μας καθημερινότητας.

Κάθε προσπάθεια εισαγωγής κριτηρίων επιλογής στις κατευθύνσεις κάθε τμήματος θα πρέπει να βρει απέναντί της το σύνολο του φοιτητικού συλλόγου. Η υλοποίηση του στόχου της πρυτανείας και της συγκλήτου θα αποτελέσει ξεκάθαρο πλήγμα στις ανάγκες και τα δικαιώματα μας. Ο φοιτητικός σύλλογος τίποτα δεν έχει να κερδίσει με το να συμμετάσχει ή να προσπαθήσει να διαπραγματευθεί με την επιτροπή.

Η αναγκαία απάντηση μας… Ο Αγώνας

Για εμάς το μόνο που πρέπει να απαντήσουμε σε αυτά τα σχέδια από πλευράς πρυτανείας και υπουργείου πρέπει να ναι ένα : ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΑΙ. Το σταμάτημα της ελεύθερης δήλωσης μαθημάτων για τους επι πτυχίο φοιτητές και η επιβολή εξεταστικών κριτηρίων για την επιλογή κατεύθυνσης είναι ένα ευθύ πλήγμα στα δικαιώματα των φοιτητών και ακόμα περισσότερο σε εκείνους που προέρχονται από φτωχές οικογένειες και αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα για να τα βγάλουν πέρα ή να έρχονται ακόμα περισσότερο κάθε εξεταστική μόνο στη σχολή μιας και είναι από επαρχεία. Η αναγκαία πλέον ανασυγκρότηση του συλλόγου Γεωπονικής που μαχητικά θα επιβάλει τις ανάγκες του και τις επιθυμίες του είναι η μόνη ικανή συνθήκη που μπορεί να ματαιώσει τα σχέδια αυτά της πρυτανείας. Ενός συλλόγου μαχητικού και ζωντανού που δεν θα ασχολείται με την «αφισσορύπανση» και πως θα διανθίσει ένα πανεπιστήμιο που φανερά πλέον τον πετάει εκτός της τριτοβάθμιας παιδείας αλλά σε συντονισμό με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους θα ανατρέψει την όλο και συνεχιζόμενη επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστήμιου, το νόμο Γαβρόγλου και τους ταξικούς φραγμούς που του επιβάλλονται. Να ξαναβγούμε στο δρόμο του αγώνα μέσω των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών μας, των γενικών συνελεύσεων για να επιβάλουμε την ελεύθερη πρόσβαση στις κατευθύνσεις της αξιοποίησης, την ελεύθερη δήλωση μαθημάτων για όλους τους φοιτητές ανεξάρτητα από το έτος φοίτησης αλλά και την διενέργεια εμβόλιμων εξεταστικών με ανθρώπινους όρους εξέτασης και φοίτησης για του επι πτυχίο με σκοπό τη διευκόλυνση τους στην απόκτηση πτυχίου.

Θέλουμε πανεπιστήμια δημόσια και δωρεάν για όλους, όπου η έρευνα και η γνώση θα γίνεται με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος των εταιρειών. Θέλουμε τα πανεπιστήμια να είναι κύτταρα παραγωγής πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής έκφρασης για όλους. Θέλουμε να είναι εργαστήρι πολιτικής συζήτησης που θα λειτουργούν με φοιτητικό-εργατικό έλεγχο. Θέλουμε ένα πολιτικό φοιτητικό κίνημα που θα σαμποτάρει την επιχειρηματική λειτουργία και θα επιβάλλει τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας σε ΜΟΡΦΩΣΗ σφαιρική και ολόπλευρη πάνω στο αντικείμενό μας, ΔΟΥΛΕΙΑ με πλήρη και εξασφαλισμένα εργασιακά δικαιώματα για όλους/ες, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ για τη νεολαία και το λαό. Τέλος, τα θέλουμε όχι γιατί είμαστε κάποια απομεινάρια μιας παλιάς εποχής αλλά γιατί η ενναλακτική τους είναι πανεπιστήμια που δεν χωράνε τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών. Πανεπιστήμια στείρα από πολιτική, βουτηγμένα αν χρειαστεί στα Paradise Papers και τις offshore, που θα ελέγχονται πλήρως από τις επιχειρήσεις και όποιος περισσεύει από αυτό το αφήγημα δεν θα μπορεί να έχει θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.        

Να γίνει άμεσα ανοικτή στους φοιτητές σύγκλητος για το ζήτημα της ελεύθερης δήλωσης μαθημάτων στις εξεταστικές και των κριτηρίων στην Αξιοποίηση

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Φ.Σ. ΓΕΩΠΟΝΙΚΗΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 29/11

Το κράτος δεν έχει ανεπάρκειες, έχει προτεραιότητες!

Τις τελευταίες μέρες ολόκληρη η χώρα έχει συγκλονιστεί από τις φονικές πλημμύρες που έχουν πλήξει την Δυτική Αττική και ιδιαίτερα την περιοχή της Μάνδρας. Εκατοντάδες κατοικίες έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές ενώ ο αριθμός των θυμάτων πλέον ανέρχεται στους 21. Τη ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μοιράζει κοινωνικά αντίδωρα εξαπάτησης των φτωχών εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων, θύματα  της αστικής μνημονιακής πολιτικής που συνεχίζει, τη στιγμή που περιφέρεια χαρίζει εκατομμύρια σε προέδρους ΠΑΕ για γήπεδα ποδοσφαίρου και επιδοτεί με εκατομμύρια το κέντρο πολιτισμού του Λάτση.  Σαν να είμαστε στο ίδιο έργο θεατές ακριβώς όπως με τις πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007,2015, ή με τις πλημμύρες του 2002 αλλα και του 2015 στην ίδια ακριβώς περιοχή. Μεγάλη  η λίστα των θυμάτων, μεγαλύτερη η λίστα των υπευθύνων, ατέλειωτη η σειρά των έργων (αντιπυρικών και αντιπλημμυρικών) που δεν σχεδιάστηκαν ή εκπονήθηκαν ποτέ. Προτάσεις και μελέτες για την πολιτική προστασία εδώ και δεκαετίες κλεισμένες στα γραφεία Υπουργείων, Δήμων και Περιφερειών. Συνωμοσίες, "συμφέροντα", και κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Σε όλα τα κανάλια Υπουργοί, κυβερνητικοί υπάλληλοι κάνουν συνεχώς δύο πράγματα.
Αρχικά θρηνούν για τις απώλειες με κροκοδείλια δάκρυα. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα ποιοι άραγε είναι αυτοί που διαχειρίζονται τους κρατικούς πόρους;
Αμέσως μετά βγάζουν καλέσματα για επείγουσα και άμεση δράση, για μια ακόμα "απάντηση σε μια (ακόμα) κρίση". Καλέσματα της πολιτείας και η αυτοοργάνωση σαν μια ακόμα κρατική επιχείρηση διάσωσης... Αρκετά όμως με την δημοσιογραφία. Ας ξεκινήσουμε να μιλάμε σοβαρά:

Το ελληνικό κράτος δεν είναι ανοργάνωτο
Αν το ελληνικό κράτος έχει καταφέρει να φυλακίσει σε κέντρα κράτησης, σε ανοιχτές και λιγότερο ανοιχτές δομές δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες…
Αν τα ελληνικό κράτος μπορεί να συμμετέχει-συντονίζει-διευθύνει διεθνείς στρατιωτικές επιχειρήσεις βομβαρδισμών στη Μέση Ανατολή…
Αν το ελληνικό κράτος έχει κατασκευάσει οδικές αρτηρίες, αυτοκινητόδρομους και σήραγγες χιλιάδων χιλιομέτρων...
τότε είναι σε θέση να εκπονήσει αντιπλημμυρικά έργα στη Δυτική Αττική.

Το ελληνικό κράτος δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους
Η ανθρώπινη ζωή στο σήμερα δεν έχει αξία (από μόνη της).  Αυτό που έχει αξία είναι ο παραγωγικός άνθρωπος. Όσοι έχουμε μια νόμιμη θέση στην παραγωγή (για όσο την έχουμε), είμαστε ορατοί για το κράτος και τις κυβερνήσεις. Τι γίνεται όμως με όσους δεν είναι ή παύουν να είναι απαραίτητοι;
(Η τρομακτική ανεργία άλλωστε μας κάνει -σχεδόν- όλους αντικατάστατους)
Οι χιλιάδες παράτυποι μετανάστες εργάτες γης -που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της ελληνικής αγροτικής παραγωγής- θύματα ρατσιστικών δολοφονικών επιθέσεων…
Οι εκατοντάδες νεκροί από ατυχήματα σε ώρα εργασίας λόγω ελλιπών μέτρων προστασίας και ασφάλειας…
Οι νεκροί άστεγοι από το κρύο τις ημέρες του χειμώνα…
δείχνουν τον δρόμο του κρατικού ανθρωπισμού…
Για αυτό τα επίμαχα ρέματα της Μάνδρας μπλοκαρίστηκαν από την κατασκευή δύο εργοστασίων χωρίς δεύτερες σκέψεις από κανέναν κρατικό ή πολιτικό παράγοντα.
Για αυτό η περιοχή στους πρόποδες του όρους Πατέρα είναι είτε μια απέραντη χωματερή είτε γεμάτοι από αποθήκες και εταιρείες Logistics, ακριβώς πάνω στα ρέματα που παρέσυραν στο διάβα τους τα πάντα.


Οι πολιτικές που οδήγησαν εδώ. Άνθρωπος ενάντια στη φύση
Τα όλο και πιο ακραία καιρικά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα τα τελευταία χρόνια, είναι αποτέλεσμα της όλο και πιο ραγδαίας κλιματικής αλλαγής. H εγκληματική φύση του καπιταλισμού για το κυνήγι του κέρδους παρασέρνει στο διάβα της δάση με σκοπό την δημιουργία ορυχείων όπως στις Σκουριές, δημιουργεί ρύπους μέσω των υδρογονανθράκων και αν χρειαστεί βυθίζει και κάνα σαπιοκάραβο που κουβαλά πετρέλαιο, όπως πρόσφατα έγινε στην Σαλαμίνα. Παράλληλα, η αποψίλωση των δασών μέσω των πυρκαγιών και η καμία πρόβλεψη για αντιπυρικά ή αντιπλημμυρικά έργα οδηγούν στην ανεξέλεγκτη πορεία των νερών προς τους οικισμούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτό είναι το αποψιλωμένο όρος Πατέρα όπου μόνο το 2016 κάηκαν αθροιστικά 430 στρέμματα κωνοφόρων και μάλιστα υπάρχει και σχέδιο για την δημιουργία ορυχείων Βωξίτη, στην ίδια περιοχή. Επιπλέον η «τσιμεντοποίηση» της Αττικής που υπολογίζεται ότι μόνο το 20% της συνολικής της έκτασης αποτελείται από χώμα και το υπόλοιπο 80% από υλικά που δεν μπορεί να διαπεράσει το νερό είναι ένας ακόμα παράγοντας που δυστυχώς αν δεν αλλάξουν δραματικά τα πράγματα θα μας κάνει να βλέπουμε τις εικόνες της Μάνδρας και της Ν.Περάμου σαν κανονικότητα τα επόμενα χρόνια.
Κάθε κρίση που διαταράσσει την ομαλότητα της οικονομίας πρέπει να επιλύεται
Το ίδιο το κράτος το έχει πει καλύτερα από όλους με το Δόγμα του Ελληνικού Στρατού. Εχθρός είναι «ότι αποκλίνει από τα εθνικά συμφέροντα», δηλαδή φυσικές καταστροφές, πλεονάζοντες μετανάστες και απεργίες, «τρομοκράτες» και πολιτικές οργανώσεις. “Αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) είναι να συμβάλλουν στην αποτροπή κάθε μορφής απειλής, στην αποτελεσματική αντιμετώπιση καταστάσεων κρίσης και να διεξάγουν, τις απαιτούμενες κατά περίπτωση επιχειρήσεις, καθώς επίσης να συμβάλλουν στη διαφύλαξη της σταθερότητας στον ευρύτερο χώρο. Για αυτό το ελληνικό κράτος θέλει να επιλύσει το πρόβλημα που προκάλεσαν οι εκτεταμένες πλημμύρες. Δυστυχώς για όλους τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής η συνολική πρόληψη και η δημιουργία εκτεταμένων αντιπλημμυρικών έργων είναι λιγότερο αποδοτική από την διαχείριση μιας κρίσης όταν και όπου αυτή ξεσπάσει. Άλλωστε το κράτος δεν την βλέπει ως μία ανθρωπιστική κρίση, αλλά ως μία διατάραξη της -απαραίτητης για τα συμφέροντά του- οικονομικής και πολιτικής ομαλότητας.

Το αναγκαίο κίνημα ταξικής αλληλεγγύης
Διανύουμε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και αστάθεια. Ο καθένας από εμάς, ο καθένας που ανήκει στην πληττόμενη πλειοψηφία, μπορεί κάποια στιγμή, όχι τόσο μακρινή, να βρεθεί θύμα μιας φυσικής καταστροφής. Οι περισσότερες άλλωστε εργατικές περιοχές της Αθήνας στερούνται οποιασδήποτε σχετικής πρόβλεψης. Επιπλέον η παρατεταμένη οικονομική κρίση, η διάλυση των παροχών του κράτους πρόνοιας, έχει αφήσει εκατομμύρια ανασφάλιστους. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι όσοι μεταναστεύουν. Σε αυτές τις συνθήκες ο καθένας μπορεί να χρειαστεί την αλληλεγγύη της υπόλοιπης τάξης.
Μιας αλληλεγγύης όμως που δεν είναι φιλανθρωπική αλλά αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα των από κάτω να αλληλοϋποστηριχτούν γιατί οι ζωές όλων μας συντρίβονται μπροστά στις κρατικές και κυβερνητικές πολιτικές.
Σε αυτό το πλαίσιο έξω από το κράτος, την κυβέρνηση και κάθε κρατική αρχή που είναι υπεύθυνες -όχι λόγω παραλείψεων- για αναρίθμητες παρόμοιες τραγωδίες καλούμε σε ένα κίνημα αλληλεγγύης σε όλους τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής που έχουν πληγεί από τις πλημμύρες των τελευταίων ημερών.

Συλλογή πρώτων ειδών ανάγκης (ρούχων, εμφιαλωμένων νερών, κονσέρβες κτλ) στα τραπεζάκια του σχήματος στα πράσινα αμφιθέατρα

ΚΑΛΕΣΜΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

  Μπροστά στο κλείσιμο της 3^ης αξιολόγησης και στην προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την επίτευξη του «success story», για το τέλος των μνημονίων δηλαδή και για την προσέλκυση των επενδύσεων, ένα πράγμα είναι σίγουρο για την πλειττόμενη κοινωνική πλειοψηφία: τα 10 χρόνια της δομικής καπιταλιστικής κρίσης που έχουν επιφέρει την κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση του λαού και της νεολαίας, έρχονται να επισφραγιστούν από τις πιο σκληρές αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς. Οι περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων, η διάλυση των κοινωνικών παροχών, η καταστρατήγηση του δικαιώματος στην απεργία(50+1 για την κήρυ­ξη απεργιακών κινητοποιήσεων), το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με την ταυτόχρονη ιδιωτικοποίηση φυσικά, είναι ενδεικτικά της επίθεσης που διεξάγεται από κυβέρνηση-ΕΕ-κεφάλαιο στα λαϊκά στρώματα. Η αδυναμία ξεπεράσματος της κρίσης από πλευράς αστικής μπάντας και οι νέες αντιθέσεις που δημιουργούνται, οδηγούν την ταξική πάλη και ειδικά το νεολαιίστικο κίνημα σε μια νέα ιστορική φάση. Η διαρκής ροπή προς τον πόλεμο, αποτελεί έναν από τους κυριότερους κινδύνους για τη νεολαία. Η αναμέτρηση με το ζήτημα του πολέμου παύει να είναι αφηρημένο θέμα και έρχεται όλο και ταχύτερα στη ημερήσια διάταξη. Σε αυτή την κατάσταση λοιπόν, διαφαίνεται ότι μέσα από τις αντιθέσεις αυτές, δημιουργούνται και οι όροι για τη υπέρβαση της κυριαρχίας της αστικής πολιτικής, με την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, η οποία περνά και μέσα από την αντιπολεμική πάλη και από την ανάπτυξη διεθνιστικής συνείδησης και δράσης μεταξύ των λαών.